سلامتی و یک سال عمر چقدر ارزش دارد؟
در جلسه آموزشی "عوامل موثر بر سلامت" ارزش سلامتی و طول عمر سوال اصلی دکتر سعید اسکویی معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین بود که مطرح شد.
ايسنا: در جلسه آموزشی "عوامل موثر بر سلامت" ارزش سلامتی و طول عمر سوال اصلی دکتر سعید اسکویی معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین بود که مطرح شد. در این جلسه آموزشی که با حضور کارشناسان معاونت بهداشتی در سالن کنفرانس این معاونت برگزار شد، دکتر اسکویی درباره روند افزایش امید به زندگی در جامعه گفت: از اوایل انقلاب تاکنون امید به زندگی از حدود 60 به 73 سال رسیده است، یعنی بعد از 33 سال حدود 13 سال به طول عمر افراد اضافه شده است و این دستاورد و سرمایه بزرگی است، چون ما عمر انسانها را سرمایه میدانیم. معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین داشتن سلامتی را برای داشتن زندگی بهتر، لذت بردن اززندگی، موفق بودن در کار، نداشتن درد و رنج و بندگی بهتر ضروری دانست و تاکید کرد: سرمایه گذاری در سلامت سودآورترین سرمایهگذاری است. دکتر اسکویی در توصیف سطوح مشارکت مردم در برنامهها اظهار كرد: چهار سطح مشارکت در برنامهریزی و ارائه خدمات برای مردم تعریف شده و پایینترین سطح مشارکت این است که ما مشکل مردم را تشخیص داده و آن رابرنامهریزی و اجرا کنیم که متاسفانه هنوز هم درگیر این سطح هستیم، درحالی که ما باید مردم را توانمند کنیم تا از مشارکت آنان در تشخیص مشکل، برنامه ریزی و اجرای برنامهها استفاده کنیم. وي ضمن اشاره به انواع سرمایه های فیزیکی، انسانی، فرهنگی و اجتماعی، به اهمیت سرمایه اجتماعی تاکید کرد ودر تعریف آن گفت: سرمایه اجتماعی برابر است، با اعتماد عمومی برای مشارکت عمومی وبا مفاهیمی چون اعتماد، همکاری و روابط متقابل بین افراد در ارتباط است. اسکویی چهارعامل درگیری های شغلی، تلویزیون و ماهواره، زندگی درشهرهای بزرگ وتغییر نسل را ازعوامل محدود کننده سرمایه های اجتماعی دانست وگفت: جامعهای که انسانها درآن درگیر مشاغل شغلی و کاری هستند و فرصت استراحت و اندیشیدن و تفریح را نداشته باشند و تمام دغدغههای آنان کار و کسب درآمد باشد، بیتردید، روابط اجتماعی و مدنی در آن جامعه کاهش یافته و اتحاد بین آنان تضعیف خواهد شد. معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین درجمع بندی این مبحث آموزشی، توصیه کرد کارشناسان حوزه سلامت با سرمایههای یک جامعه بیشترآشنا شده و در رشد آنها بکوشند، چرا که دیدن صرف کم و کاستیها و نیمه خالی لیوان بجای داشتهها و سرمایههای پنهان مسلما باعث افت سرمایههای اجتماعی میشود.
دیدگاه تان را بنویسید