۵ راه حل ابلهانه غرب برای بحران سوریه/حمایت‌های ناتو از دیکتاتورها آن را بی اعتبار کرده است
کشورهای عرب از رهبرانی شکل گرفته‌اند که کوچک‌ترین علاقه‌ای به دموکراسی ندارند و مردم سرزمین‌های خود را بشدت سرکوب می‌کنند. قدرت‌های غربی همیشه طوری رفتار می‌کنند که انگار راه‌حلی برای مشکلات خاورمیانه هستند، درحالی‌که در واقعیت آنان بخش عمده‌ای از خود مشکل به‌شمار می‌روند. راه‌حل سیاسی برای مشکلات خاورمیانه وجود دارد و این راه‌حل‌ها تنها از طریق مردم خود این سرزمین‌ها عملی خواهد شد.
سرویس بین الملل «فردا»: رویکردهای غرب در قبال سوریه انتقادهای بسیاری در 
جریده های همان کشورها برانگیخته است. چندی پیش روزنامه «گاردین» چاپ انگلیس از کمیته‌ی توقف جنگ خواسته بود تا نظرش را درباره‌ی پنج راه‌حل ابداعی غربی ها برای پاسخ به بحران در سوریه ارائه دهد. «کریس ناین‌هام»، مسئول ملی کمیته‌ی توقف جنگ، نظر کمیته را برای روزنامه نوشته است که در ادامه از نظرتان می گذرد؛ ا - هجوم گسترده به سوریه در نتیجه‌ی هجوم غرب به کشور عراق، تا یک میلیون نفر انسان جان خود را از دست داده‌اند. همین انسان‌هایی که آن جنگ را شروع کردند، حالا خواستار جنگ دیگری شده‌اند. بمباران ناتو در کشور لیبی فقط باعث شد تا شهروندان بیشتری کشته شوند. شورای موقت لیبی رسماً اعلام کرده قبل از دخالت جنگ، بین 1000 تا 2000 نفر در درگیری‌ها کشته شده بودند، بعد از شروع بمباران‌ها این رقم حداقل ده برابر شد. از زمان سقوط تریپولی، لیبی کشوری آشفته باقی مانده است. اگر شرایط فاجعه‌بار ناشی از هجوم غرب به افغانستان و عراق را نیز در نظر بگیریم، عجیب به‌نظر می‌رسد که این
پیشنهاد اصلاً مطرح شده باشد! 2 - منطقه‌ی امن و راهروی امن عبور انسان‌ها در واقعیت منطقه‌های امن و راهروی امن برای عبور انسانی، نیازمند حضور گسترده‌ی ارتش هستند. معنایش حضور تانک‌های خارجی در سرزمینی دیگر یا جنگنده‌ها در آسمان این سرزمین‌ها است و احتمالاً هر دوی این‌ها لازم بشوند. معنایش هجوم واقعی نظامی به قلمرو سوریه است: به‌عبارتی دیگر، این درگیری بین‌المللی شود، مساله‌ای که بیشتر ناظرین نگران وقوع‌اش هستند. در مورد لیبی، نام بدلی «منطقه‌ای بدون پرواز هواپیماها» درحقیقت به‌معنا حضور جنگنده‌های بیگانه بود تا این شرایط حفظ شوند - یعنی بمباران‌های گسترده‌ای انجام شد بدون این‌که یک هواپیمای غربی مورد حمله‌ای قرار گرفته باشد. 3 - آموزش و تجهیز مخالفین منطقه‌ای که قدرت‌های غربی احساس می‌کنند حق دخالت یا حتی تلاش برای دخالت در آن را دارند - یعنی در کشورهای موجود در خاورمیانه یا هر جای دیگری در دنیا - می‌بایست مدت‌ها پیش محو شده بود. احتمال دارد که آموزش و تجهیز مخالفین گزینه‌ای مفید باشد اما مخالف قوانین بین‌المللی است و همچنین باعث می‌شود که نرخ کشت‌وکشتار در سوریه افرایش یابد. کسانی که با ارتش آزاد سوریه
همدردی می‌کنند و می‌گویند باید این ارتش را مجهز کرد، ابتدا باید به‌دقت به عواقب این پیشنهاد خود خوب فکر کنند. حمایت‌های ناتو از بدترین دیکتاتورها نشان داده است که حرف آنان درباره‌ی دفاع از حقوق بشر، چقدر می‌تواند واقعی باشد. وقتی این کشورها وارد عمل شوند، فقط به منافع خودشان فکر خواهند کرد. در این مورد، آنان تمام تلاش خودشان را خواهند داشت که دولت بعد از اسد، دولتی کاملاً وفادار به غرب باشد. 4 - بسته پیشنهادی «دوستی با مردم سوریه» درحالی‌که تحریم‌های عراق، گسترش دهنده ناامنی بودند تا بخواهند گزینه‌ای برای جلوگیری از جنگ باشد، همین الگو علیه ایران اجرا شده است به این عنوان که راه‌حلی برای شروع جنگی گسترده و دامن‌گیر باشد. یونیسف اسناد مکتوبی به جا گذاشته که صدها هزار کودک به‌خاطر تحریم‌های غرب علیه عراق در طول دهه‌ی 1990 میلادی به قتل رسیده‌اند . اگر بخواهند اجازه‌ی 
سازمان ملل برای دخالت را بگیرند، تنش با روسیه و چین به‌سطحی ترسناک برسد و تاثیرهای این تنش به سرتاسر جهان گسترش یابد. اگر بخواهیم به موفقیت‌های ناتو در دو دهه‌ی گذشته
نگاهی بیاندازیم، خواهیم دید تلاش شده تا تحریم‌ها از ابزارهای کشنده به محاطره‌ی یک کشور، تبدیل شوند، به گفته‌ی آنان، ابزار تحریم، ابزاری اسرارآمیز برای گسترش و حفظ دموکراسی خواهد بود. 5 - گفت‌وگو بین دمشق و مخالفین چه‌کسی می‌خواهد این گفت‌وگوها را رهبری کند؟ ک شورهای عرب از رهبرانی شکل گرفته‌اند که کوچک‌ترین علاقه‌ای به دموکراسی ندارند و مردم سرزمین‌های خود را بشدت سرکوب می‌کنند. قدرت‌های غربی همیشه طوری رفتار می‌کنند که انگار راه‌حلی برای مشکلات خاورمیانه هستند، درحالی‌که در واقعیت آنان بخش عمده‌ای از خود مشکل به‌شمار می‌روند. راه‌حل سیاسی برای مشکلات خاورمیانه وجود دارد و این راه‌حل‌ها تنها از طریق مردم خود این سرزمین‌ها عملی خواهد شد. آنان تحت این شرایط چرا باید به حرف دیکتاتورهای منطقه گوش کنند یا بخواهند مشتاق همراهی، حمایت و کمک‌های غرب باشند؟
جریده های همان کشورها برانگیخته است. چندی پیش روزنامه «گاردین» چاپ انگلیس از کمیته‌ی توقف جنگ خواسته بود تا نظرش را درباره‌ی پنج راه‌حل ابداعی غربی ها برای پاسخ به بحران در سوریه ارائه دهد. «کریس ناین‌هام»، مسئول ملی کمیته‌ی توقف جنگ، نظر کمیته را برای روزنامه نوشته است که در ادامه از نظرتان می گذرد؛ ا - هجوم گسترده به سوریه در نتیجه‌ی هجوم غرب به کشور عراق، تا یک میلیون نفر انسان جان خود را از دست داده‌اند. همین انسان‌هایی که آن جنگ را شروع کردند، حالا خواستار جنگ دیگری شده‌اند. بمباران ناتو در کشور لیبی فقط باعث شد تا شهروندان بیشتری کشته شوند. شورای موقت لیبی رسماً اعلام کرده قبل از دخالت جنگ، بین 1000 تا 2000 نفر در درگیری‌ها کشته شده بودند، بعد از شروع بمباران‌ها این رقم حداقل ده برابر شد. از زمان سقوط تریپولی، لیبی کشوری آشفته باقی مانده است. اگر شرایط فاجعه‌بار ناشی از هجوم غرب به افغانستان و عراق را نیز در نظر بگیریم، عجیب به‌نظر می‌رسد که این
پیشنهاد اصلاً مطرح شده باشد! 2 - منطقه‌ی امن و راهروی امن عبور انسان‌ها در واقعیت منطقه‌های امن و راهروی امن برای عبور انسانی، نیازمند حضور گسترده‌ی ارتش هستند. معنایش حضور تانک‌های خارجی در سرزمینی دیگر یا جنگنده‌ها در آسمان این سرزمین‌ها است و احتمالاً هر دوی این‌ها لازم بشوند. معنایش هجوم واقعی نظامی به قلمرو سوریه است: به‌عبارتی دیگر، این درگیری بین‌المللی شود، مساله‌ای که بیشتر ناظرین نگران وقوع‌اش هستند. در مورد لیبی، نام بدلی «منطقه‌ای بدون پرواز هواپیماها» درحقیقت به‌معنا حضور جنگنده‌های بیگانه بود تا این شرایط حفظ شوند - یعنی بمباران‌های گسترده‌ای انجام شد بدون این‌که یک هواپیمای غربی مورد حمله‌ای قرار گرفته باشد. 3 - آموزش و تجهیز مخالفین منطقه‌ای که قدرت‌های غربی احساس می‌کنند حق دخالت یا حتی تلاش برای دخالت در آن را دارند - یعنی در کشورهای موجود در خاورمیانه یا هر جای دیگری در دنیا - می‌بایست مدت‌ها پیش محو شده بود. احتمال دارد که آموزش و تجهیز مخالفین گزینه‌ای مفید باشد اما مخالف قوانین بین‌المللی است و همچنین باعث می‌شود که نرخ کشت‌وکشتار در سوریه افرایش یابد. کسانی که با ارتش آزاد سوریه
همدردی می‌کنند و می‌گویند باید این ارتش را مجهز کرد، ابتدا باید به‌دقت به عواقب این پیشنهاد خود خوب فکر کنند. حمایت‌های ناتو از بدترین دیکتاتورها نشان داده است که حرف آنان درباره‌ی دفاع از حقوق بشر، چقدر می‌تواند واقعی باشد. وقتی این کشورها وارد عمل شوند، فقط به منافع خودشان فکر خواهند کرد. در این مورد، آنان تمام تلاش خودشان را خواهند داشت که دولت بعد از اسد، دولتی کاملاً وفادار به غرب باشد. 4 - بسته پیشنهادی «دوستی با مردم سوریه» درحالی‌که تحریم‌های عراق، گسترش دهنده ناامنی بودند تا بخواهند گزینه‌ای برای جلوگیری از جنگ باشد، همین الگو علیه ایران اجرا شده است به این عنوان که راه‌حلی برای شروع جنگی گسترده و دامن‌گیر باشد. یونیسف اسناد مکتوبی به جا گذاشته که صدها هزار کودک به‌خاطر تحریم‌های غرب علیه عراق در طول دهه‌ی 1990 میلادی به قتل رسیده‌اند . اگر بخواهند اجازه‌ی سازمان ملل برای دخالت را بگیرند، تنش با روسیه و چین به‌سطحی ترسناک برسد و تاثیرهای این تنش به سرتاسر جهان گسترش یابد. اگر بخواهیم به موفقیت‌های ناتو در دو دهه‌ی گذشته
نگاهی بیاندازیم، خواهیم دید تلاش شده تا تحریم‌ها از ابزارهای کشنده به محاطره‌ی یک کشور، تبدیل شوند، به گفته‌ی آنان، ابزار تحریم، ابزاری اسرارآمیز برای گسترش و حفظ دموکراسی خواهد بود. 5 - گفت‌وگو بین دمشق و مخالفین چه‌کسی می‌خواهد این گفت‌وگوها را رهبری کند؟ ک شورهای عرب از رهبرانی شکل گرفته‌اند که کوچک‌ترین علاقه‌ای به دموکراسی ندارند و مردم سرزمین‌های خود را بشدت سرکوب می‌کنند. قدرت‌های غربی همیشه طوری رفتار می‌کنند که انگار راه‌حلی برای مشکلات خاورمیانه هستند، درحالی‌که در واقعیت آنان بخش عمده‌ای از خود مشکل به‌شمار می‌روند. راه‌حل سیاسی برای مشکلات خاورمیانه وجود دارد و این راه‌حل‌ها تنها از طریق مردم خود این سرزمین‌ها عملی خواهد شد. آنان تحت این شرایط چرا باید به حرف دیکتاتورهای منطقه گوش کنند یا بخواهند مشتاق همراهی، حمایت و کمک‌های غرب باشند؟
دیدگاه تان را بنویسید