چرا باید آموزش و پرورش جولانگاه بخش خصوصی شود؟

خبرگزاری فارس: در نامه سرگشاده کانون تربیت اسلامی به نمایندگان مجلس شورای اسلامی آمده است: چنانکه استحضار دارید تعالی و ترقی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی یک کشور و تربیت نیروی انسانی ماهر و کارآمد محصول و نتیجه نظام آموزشی و تربیتی آن کشور است. در این میان معلمان، محوری‌ترین نقش را دارند و به راستی آنان پرچمدار تغییر و تحولات آتی و مسؤول تمامی مقدراتی هستند که در آینده برای جامعه رقم زده می شود.

اگرچه توجه به تعلیم و تربیت استحکام بنای پیشرفت و تعالی را امکان‌پذیر می‌سازد و رشد آموزش و پرورش هم به توسعه منابع انسانی آن بستگی دارد، اما در چند سال اخیر به ویژه در لایحه بودجه سال جاری این توجه به تدریج کاهش یافته و دولتمردان تلاش دارند سهم این نهاد سرنوشت‌ساز و تحول آفرین را از بودجه دولت تنزل دهند و دانسته و ندانسته به جایگاه حاکمیتی آن خدشه وارد آورند.

هرچند بر اساس بند دوم سیاست‌های کلان تحول در آموزش و پرورش(سند ابلاغی مقام معظم رهبری) و نیز قانون خدمات کشوری و بند دهم راهبردهای کلان سند تحول بنیادین، بر حاکمیتی بودن آموزش و پرورش تأکید شده است، هرچند اما از لایحه بودجه سال 1398 چنین استنباط می‌شود که دولت قصد دارد مشکلات اقتصادی و ناکارآمدی احتمالی خویش را با صرفه جویی در هزینه‌های آموزش و پرورش و خرید خدمات با عنوان و سرپوش «توسعه مشارکت بخش خصوصی» جبران نماید. این نگاه چنان بر برنامه­‌های پیشنهادی به‌خصوص لایحه بودجه سیطره انداخته که گویی دست‌اندرکاران آنها، سیاست‌های مالی را تنظیم­‌گر و تعیین‌­کننده­ اصلاحات ساختاری و فرآیندی آموزش و پرورش می‌دانند.

در ادامه این نامه آمده است: کاهش سهم بودجه آموزش و پرورش از بودجه عمومی کشور، تعلل و تعویق در اجرای نظام رتبه‌بندی معلمان با عدم تخصیص مالی به آن و مکلف کردن آموزش و پرورش از ابتدای سال تحصیلی 99-98 به اجرای خرید خدمات برای 10 درصد از دانش‌­آموزان تحت پوشش علاوه بر تعداد دانش‌آموزان مشمول فعلی، همه و همه نشان‌­دهنده­ بی مهری به نظام آموزش و پرورش کشور است.

همچنین مکلف کردن آموزش و پرورش به تأمین نیروی انسانی مورد نیاز خود از جمله در پژوهش‌سراها، راهنمایان آموزشی، مربیان بهداشت، متصدیان آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها تا پایان سال 98، حداقل 30 درصد و تا پایان سال 99 حداقل 50 درصد موضوعی است که تاکنون سابقه‌ای در نظام آموزشی کشور نداشته و شیوه خطرناکی است که همانند تزریق بیماری به بدنه ضعیف آموزش و پرورش کشور، آن را دچار اختلال، بیماری و آسیب می نماید.

چرا باید جایگاه تخصصی، کارشناسی و حرفه‌ای تعلیم تربیت کشور این گونه مورد تهاجم قرار گیرد و حرفه‌ای‌ترین گروه آنان از طریق خرید خدمات به کار گمارده شوند؟!

چرا باید آموزش و پرورش جولانگاه بخش خصوصی و نیروهای غیرمتخصص قرارگیرد؟! آیا در سایر وزارتخانه‌ها و دستگاه‌ها اجازه ورود فرد غیرحرفه‌­ای و غیرکارشناس را برمی‌­تابیم؟! در همه جا صالح‌­ترین و شایسته‌­ترین افراد برای نظام تعلیم و تربیت انتخاب شده و تربیت می‌شوند و آنان را با ارائه مشوق‌های متعدد و گوناگون به طور مستمر آموزش می‌دهند. چرا برخی دولتمردان ما به آموزش و پرورش نگاهی غیر تخصصی دارند؟

در این نامه تأکید شده است: اکنون که زمان بررسی بودجه سال 98 فرارسیده است، دلسوزان تعلیم و تربیت کشور چشم امیدشان به شماست تا جایگاه و عظمت آموزش و پرورش را قدر بنهید و نگذارید شأن و منزلت معلمان در جامعه تنزل یابد و با تصویب بودجه مورد نیاز آموزش و پرورش و حذف بخش‌های مربوط به خرید خدمات و نیز تأمین منابع مالی برای اجرای نظام رتبه‌­بندی معلمان، مسؤولیت سنگین و تاریخی خویش را در خدمت به سرنوشت آینده سازان کشور ایفا نمایید.