خانم‌هایی که میگرن دارند، این خبر خوب را بخوانند

خبرآنلاین: این اختلال برای نخستین بار توسط یونانیان همی کرانیون - «همی» به معنای «نیم» و «کرانیون» به معنای جمجمه- نام گذاری شد چرا که یونانیان برای توصیف سردرد‌های ضربان‌دار و مزمن، اینگونه ابراز می‌کردند که نیمی از سر، به شدت درد می‌گیرد. مدتی بعد این واژه کیلومتر‌ها آن طرف‌تر در فرانسه دستخوش تغییر گردید و واژه میگرن به عنوان توصیف کننده این اختلال غیرطبیعی برگزیده شد.

اگر شما هم با این درد آشنایی دارید احتمالا این اختلال را به عنوان یکی از رنج آورترین اختلال‌های درمان ناپذیر می‌شناسید، اما اخیرا در موسسه Gustave Roussy فرانسه تحقیقاتی صورت گرفته است که می‌تواند نظر شما را راجع به میگرن تغییر دهد.

در این تحقیق که اطلاعات جسمی ۷۴ هزار زن فرانسوی در فاصله بین سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۵۰ مورد مطالعه قرار گرفته است دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که زنانی که از اختلال میگرن رنج می‌برند کمتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند. تا چند سال پیش اختلال میگرن اختلالی عصبی تلقی میشد که با بیماری‌های جدی، چون بیماری‌های قلبی، فشار خون بالا، چاقی و مانند این‌ها در ارتباط بود. در برخی از تحقیقات گذشته نیز ادعا شده بود که میگرن سبب مقاومت بدن در برابر انسولین می‌شود و به همین دلیل می‌تواند باعث چاقی و افزایش قندخون شود.

این در حالی است که محققان فرانسوی ادعای دیگری دارند که تمام تحقیقات گذشته را نقض می‌کند. مطابق این تحقیق کمتر از ۳۰ درصد زنان مبتلا به میگرن در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار دارند. در واقع سال‌ها پیش ازتشخیص ابتلای بیماران به دیابت نوع ۲ اختلال میگرن به عنوان یکی از بیماری‌های جسمی درگیرکننده گزارش نشده بود. سرانجام پس از بررسی‌های بسیار محققان فرانسوی به الگوی بسیار عجیبی دست یافتند که در آن علائم میگرن در زنانی که مبتلا به دیابت نوع ۲ می‌شدند به مرور زمان کاهش می‌یافت.

از جمله محققان این مطالعه الگوی به دست آمده را چنین تشریح می‌کند:

از آنجا که غلظت گلوکز پلاسما با بروز دیابت نوع ۲ افزایش می‌یابد به همین دلیل ممکن است علائم میگرن کاهش یابد.

البته این تنها یک ارتباط جالب است که همچون تحقیقات گذشته میان دو بیماری یافت شده است و بدین معنا نیست که یکی از این بیماری‌ها باعث ایجاد دیگری یا مقاومت در برابر دیگری می‌شود. توضیح بهتر و کامل‌تر این ارتباط نیازمند تحقیقات بیشتری است که دانشمندان امید به کشف دقیق آن دارند. چرا که بدون شک کشف این ارتباط راه تشخیص دیابت نوع ۲ را هموارتر می‌کند. لازم به ذکر است که نسخه کامل این مطالعه در JAMA Neurology منتشر شده است.