مشاهیر مدفون در تخت فولاد ـ اصفهان +عکس

خبرگزاری تسنیم: مشاهیر مدفون در تخت فولاد از جمله شخصیت‌هایی هستند که علاوه بر اینکه از شخصیت‌های برجسته در زمینه‌های مذهب و عرفان و علم هستند تا حدودی ناشناخته مانده‌اند، خبرگزاری تسنیم در سلسله گزارش‌هایی قصد معرفی این شخصیت‌های برجسته را دارد.

عالم جلیل آیت ‏اللّه شیخ اسماعیل بن محمدحسن معزّى (معزالدّین) در سال ۱۳۰۹ هجری قمری (۴۷۶) در خانواده‌‏اى اصیل و مذهبى در شهر تاریخى اصفهان دیده به جهان گشود. پدرش محمّدحسن که از معلومات مذهبى خوبى نیز برخوردار بود، به کار بازرگانى پشم اشتغال داشت. او از علما و دانشمندان به بزرگى و یاد و از آن‌ها تجلیل می‌کرد، از این رو به تربیت فرزندش اسماعیل براى تحصیل علوم دینى و طى مراحل علمى و سیر و سلوک عرفانى علاقه نشان داد و همّت گماشت.

عشق به عبادت و بندگى از کودکى

اسماعیل از همان دوران کودکى به نماز، مسجد، درس و آموزش علاقه‏‌مند بود و از سن هفت سالگى به همراه مادربزرگش که بانویى عابده و متهجّده بود، اغلب شب‏ها براى اقامه نماز شب به مسجد جامع اصفهان مى‌‏رفت و از خردسالى شروع به خواندن نماز شب کرد و تا پایان عمر پربرکت خویش نماز شب را ترک نکرد.

اشتیاق به کسب معارف

وى با اشتیاقى فراوان به تحصیل علم و معرفت پرداخت. او از هوش سرشار و استعداد و حافظه‏ نیرومند و توان تجزیه و تحلیل برخوردار بود به گونه‏اى که روزانه چندین درس را فرا مى‏‌گرفت و کتاب‌‏هاى متعدّدى را تدریس می‌کرد با اینکه برخى از این دروس را تازه فرا گرفته بود.

استادان او در حوزه‏ اصفهان

شیخ اسماعیل معزّى علوم مقدّماتى و صرف و نحو را نزد ملا عبدالرّزاق جزى اصفهانى و میرزا احمداصفهانى گذراند و پس از آن بلاغت را از آخوند ملا محمّد کاشانى (کاشى) و کتب فقه و دروس سطح را نزد حاج میرزا بدیع درب‌‏امامى، سیّدمحمد شوشترى و آقا سیّد محمدمهدى دُرچه‌‏اى فرا گرفت.

پس از گذراندن دوران مقدّمات و سطح به درس خارج مرحومین آیت ‏اللّه شیخ مرتضى ریزى و آیت ‏اللّه حاج سیّد محمدباقر دُرچه‏اى راه یافت و خود صاحب ‏نظر شد.

ادامه‏ تحصیل در حوزه‏ مقدس علوى و اساتید

شیخ اسماعیل پس از آن راهى نجف شد تا از محافل درسى استادان بزرگ آن سامان بهره گیرد. وى در تاریخ بیست و سوم رجب ۱۳۲۱ هجری قمری. در نجف اشرف به درس آیت ‏اللّه آخوند سیّد محمدکاظم خراسانى که مجتهدان بسیارى در درسش حاضر مى‏‌شدند به تلمّذ پرداخت و توشه‏‌هاى فراوانى از خوشه‌‏هاى درخت پربار این عالم بزرگ برگرفت.

از دیگر استادان وى در حوزه‏ مقدس علوى مى‏توان از آیات عظام سیّد محمدکاظم طباطبایى یزدى (صاحب عروالوثقى)، شیخ الشریعه‏ اصفهانى و شیخ محمدحسین قمشه‏اى اصفهانى را نام برد.

وی در مدّت اقامت در نجف اشرف، سحرگاهان به حرم مطهر امیرالمؤمنین حضرت على (ع) مشرّف مى‏‌شد و پس از برپایى نماز شب و نماز صبح و زیارت آن مضجع شریف و ملجأ منیع و خواندن زیارت جامعه و زیارت عاشورا و اقامه یک شبانه‏ روز نماز براى مرحوم پدرش، روح و روان خویش را در ملکوت الهى به پرواز درمى‌‏آورد و با اذکار و ادعیه‏ خاص به حضرت ولى عصر (ع) اظهار ارادت مى‌‏کرد و این چنین بود که به جایگاه عرفانى و معرفتى والا و به گفته افراد خواص مورد وثوق به منزلت طى‏‌الارض نایل گشت.

از مرحوم آیت‏اللّه معزّى براى خواص نقل شده که گفته بود: شبى در خواب دیدم که امیر مؤمنان على (ع) تصدیق اجتهادم را به دست مبارکشان به من دادند.

عشق و تشرّف به محضر امام زمان (ع)

همچنین افراد مورد وثوق و سالکان خاص دریافته بودند که ایشان با امام زمان (ع) مرتبط است و به خدمت حضرت ولى عصر (ع) رسیده‌‏اند.

مراحل و کیفیت تشرّفش به حضور حضرت مهدى امام زمان (ع) این چنین بوده است که مُرتّب و هر هفته از نجف اشرف به مسجد سهله مى‌‏رفته و چنان بر این کار هفتگى و زیارات و اذکار مداومت داشته است که موفّق به درک محضر آن حضرت مى‌‏شود.

در فرصت‏‌هاى مناسب نیز به شوق زیارت سیّد شهیدان حضرت ابا عبداللّه الحسین (ع) از نجف به کربلا با پاى پیاده مشرّف مى‏‌شد و از فیوضات قدسى حضرت سیدالشهدأ علیه‏‌السلام بهره‏‌مند می‌شد.

قناعت در ایّام تحصیل

مرحوم آیت ‏اللّه معزّى در نجف اشرف نذر مى‌‏کند که به غذایى اندک اگرچه چند دانه خرما باشد قناعت کرده تنها رفع گرسنگى کند و با این صرفه‏‌جویى، بخش زیادى از حقوق (شهریه) ماهیانه‏ خویش را به طلبه‏‌هاى مستحق و نیازمند و کوشادر درس و عبادت بپردازد.

بازگشت به اصفهان

سرانجام پس از ۱۲ سال اقامت در نجف اشرف و کسب علم و معرفت و تدریس وعبادت و زیارت و تزکیه‏ نفس در تاریخ ۲۱ رجب ۴۹۰ (۱۳۳۳) به اصفهان بازمى‏‌گردد ومورد استقبال پرشور علما و مردم اصفهان قرار مى‏‌گیرد.

استقبال و استفاده‏ خاص و عام از او

مراجع زمان، علما و مدرّسان و نیز مردم فرهنگ‏ پرور و عالم‏دوست اصفهان از آیت ‏اللّه شیخ اسماعیل مى‏‌خواهند که براى اقامه‏ نماز جماعت و پاسخ‏گویى به مسائل شرعى و رسیدگى به محرومان در مساجد اصفهان حضور یابد و براى تربیت طلا‏ب علوم دینى در مدارس علمى تدریس کند.

آقا شیخ اسماعیل معزّى در مسجد کمر زرّین و مسجد سلام به اقامه‏ نماز جماعت مى‏پرداخت و تدریس وى در زمینه‏‌هاى فقه، اصول و سایر علوم اسلامى در مدارسى مانند نوریه، کاسه‏گران (حکیمیه) و جدّه بزرگ بود. اهتمام او در پرورش طلا‏ب مثال‏ زدنى بود. به طورى که علاوه بر دلسوزى که نسبت به تربیت علمى، اخلاقى و معرفتى آن‌ها داشت، براى حل مشکلات آنان به ویژه رتق و فتق مسایل معیشتى آنان از هیچ کوششى دریغ نمى‏‌کرد.

پرورش استعداد‌ها

وى جوانان با استعداد و مؤمن را براى تحصیل علوم و معارف اسلامى تشویق مى‌‏کرد و از این رو یکى از فرزندانش، واعظ شهیر مرحوم حجت‏الاسلام والمسلمین شیخ ابوالفضل معزّى (۱۳۰۴ - ۱۳۷۹ ه.. ش.) تحت راهنمایى و تربیت وى به تحصیل علوم دینى پرداخت. از جنبه‏‌هاى مهمّ شیخ اسماعیل طلبه‏ پرورى وى بود، بى‏ ریا طلبه‌‏ها را تشویق مى‌کرد و نسبت به آن‌ها مانند پدرى مهربان رفتار مى‏‌کرد.

با زوى مرجعیّت و حلاّ‏ل مشکلات

همچنین آیت‏ اللّه شیخ اسماعیل معزّى سال‏‌هاى متمادى بازوى توانمندى براى مرحوم آیت ‏اللّه آخوند ملا محمدحسین فشارکى بود که به مرجع و فقیه عراقین شهرت داشت.

مدرسه‏ علمیّه‏ نوریه هم شاهد زحمات بى‌‏دریغ وى بود به طورى که مرحوم معزّى این نهاد آموزشى را که به صورت مخروبه‏اى درآمده بود احیأ کرده و به جهت حفظ آن از شرّ غاصبان، اهل علم و طلا‏ب را در آنجا سُکنى داد.

بسیارى از مشکلات مردم براى حل و فصل و مرافعات و دعاوى و پاسخ به استفتائات و راهنمایى و ارشاد مردم از جانب آیت اللّه فشارکى به شیخ اسماعیل معزّى ارجاع مى‌‏شد.

مرحوم شیخ اسماعیل افزون بر مداومت بر تلاوت قرآن همراه با تدبر، شب‌های جمعه دعاى کمیل مى‏‌خواند هر ماه اعمال ویژه ام‏‌داوود انجام مى‌‏داد وانس خاص و علاقه‏ ویژه‌‏اى با مسجد داشت.

گاهى از شدّت خستگى و کار و تلاش فراوان با تکیه به دیوار، به خواب کوتاهى بسنده مى‏‌کرد و سپس به مطالعه و نگارش کتاب و عبادت مى‏‌پرداخت.

احیا و عبادت تمام شب‌ها به مدت دو سال

آیت‏اللّه معزّى براى درک شب قدر واقعى، یک سال تمام شب‏‌ها را به احیا و عبادت در مسجد سلام گذراند و سپس به درخواست جمعى از مشتاقان دیدار دوست، این کار را تکرار کرد و یک سال دیگر نیز همراه با آنان با همه‏ آداب و سنن شب‏ها را به احیأ و عبادت گذرانیدند.

آیت‏ اللّه شیخ محمود یوسفى غروى مى‏‌گوید: آقا شیخ اسماعیل معزّى، مردى زاهدو متقى بود. از آن‏جا که بنده با فرزند ایشان، شیخ ابوالفضل معزّالدین، دوست بودم و تابستان‏‌ها به اصفهان مى‏‌رفتم، ناظر فعالیت‏‌ها و برنامه‏هاى آن مرحوم در مدرسه‏ نوریّه بودم. ایشان مدرسه را با برنامه‏ خوبى اداره مى‏‌کرد و به همه‏ جوانب زندگى طلا‏ب مدرسه، اعم از مادى و معنوى توجّه داشت. آن بزرگوار، وجوهات و کمک‏هاى مالى را دقیقاً بین طلا‏ب تقسیم مى‏‌کرد و براى خود، با این که عائله‏‌مند بود، به اندازه‏ سهم یک طلبه اختصاص مى‏داد. گاهى اتّفاق مى‌‏افتاد که از ما پول قرض مى‌‏گرفت.

وفات این عالم بزرگ در شب جمعه ۲۳ ذى‏‌القعده‌‏الحرام ۱۳۶۳؛ ۱۸ آبان ۱۳۲۳ شمسی اتفاق افتاد و در تخت فولاد اصفهان، تکیه کازرونی به خاک سپرده شد.