هرچه فریاد دارید بر سر «شبکه‌های اجتماعی» بزنید!
خانواده‌های ایرانی در خانه کمتر حرف می‌زنند و این میزان هرچندسال یک بار خبر کاسته شدنش اعلام می‌شود. این بار پیگیر شدیم کاربران شبکه‌های اجتماعی برای این موضوع چه پیشنهاد‌هایی دارند؟
خبرگزاری فارس: برای درمان هر بیماری سراغ متخصص آن بیماری می‌روند. اما گاهی راه‌حل آدم‌هایی که یک بار مسیر را طی کرده‌اند هم ممکن است راهگشا باشد. برای درمان کم حرفی در خانواده، این خودمان هستیم که باید ابتدا آن را حس کنیم و برای درمانش اقدام کنیم. برای همین این موضوع را در شبکه‌های اجتماعی مطرح کردیم تا راه‌حل کاربران در این باره بدانیم. کاربرانی که خودشان هم از شبکه‌های اجتماعی دلگیرند و اتفاقا عامل این کم حرفی را حضور در همین فضای مجازی می‌دانند.
سلمان امیری: شما در خانواده یک نگاه بکنید شب حتی سر سفره شام همه سرشون تو گوشیه که بیشتر توییت بزنند. فکر کنم اگه خانواده‌ها زمان بگذارند برای این‌کار‌ها شاید مفید باشه.
فرشاد مهدی‌پور: راه حل حذف کلیه رسانه‌ها اعم از ارتباط جمعی و مجازی.
سیده راضیه حسینی: باید اول علتش پیدا بشه؛ بنظر من علت اصلی، شبکه‌های اجتماعیه. راه‌حلش مدیریت میزان استفاده اعضای خانواده ازین شبکه‌ها و کلا اینترنت هست. اول اینکه واقعا خانواده‌ها قواعدی برای شکل و میزان حضور تو شبکه‌های اجتماعی داشته باشن. یه مثال؛ مثلا ما توافق کردیم وقتی تو جمع خانواده‌ایم، گوشی رو کنار بذاریم. یا وقتی یکی از اعضای خانواده مخصوصا پدر و مادر صدامون می‌کنن، در هر شرایطی باشیم گوشی رو کنار بذاریم
دوم اینکه با توجه به مشغله‌های زیاد این روز‌های همه اعضای خانواده، برنامه‌ریزی‌های مجزا و جدی برای دورهم جمع شدن اعضای خانواده در طول روز و مخصوصا آخر هفته‌ها داشته باشند.
شهرزاد: کیک بپزید! بعدش دور هم میشینیم چای و کیک میخوریم و گپ می‌زنیم!
ورد گلسز: من یه جمله جادویی کشف کردم: زن مــــیخوام... دیگه ساعت‌ها موعظه و پند و حدیث و خلاصه گفتمانی میشه برا خودش.
سمانه حیدری:برنامه ریزی برای باهم بودن. مثلا درست کردن ناهار جمعه با همدیگه. کتاب خوندن قبل از خواب برای بچه‌ها (یه قسمتیش رو مادر بخونه یه قسمتش پدر)
ناظم الدیوان: این که همه اعضای خانواده به مشاور مراجعه کنن. ما ایرانیا حاضریم که سالانه چک اپ شیم، دندون‌پزشکی و چشم پزشکی بریم، اما نمیدونم چرا نسبت به چک اپ روح و روانمون گارد داریم..
روح الله متقی مجد: وقتی موضوعی برای حرف زدن نباشه همه میرن تو گوشی هاشون و الا شما ببینید چند تا رفیق وقتی کنار هم قرار میگیرن چند ساعت با هم حرف میزنن.
هدهد: خاموش کردن تمامی تکنولوژی‌های ارتباطی.
سیدیاسر حکیمی: غربی‌ها فکر میکنند گفتگو فقط حرف زدن است در حالی که زبان بدن و قلب خصوصا نگاه و هم فکری و وفاق روحی مهمترین عامل وحدت خانواده است. آن‌ها تصوری از باطن و حقیقت ندارند و به ما هم همان امراض حاصل از ماتریالیسم خود را نسبت می‌دهند و همان نسخه‌ها را می‌پیچند.
مهناز مهنا: گوشی هارو بندازیم تو سطل اشغال؟! گوشی نوکیا بخریم از اینا که به اینترنت وصل نمیشه؟! خانواده ما که همیشه دور هم حرف نقل و بحث بود الان وقتی کنار هم هستیم هر کی سرش تو گوشیشه! الان من با شوهرم اومدیم بیرون رستوران، من توییتر چک می‌کنم اون بازی می‌کنه.
مصطفی ظاهری: تعداد بچه‌ها بیشتر بشه.
محمد تینکر: اینکه فقط به فکر حذف شبکه‌های اجتماعی باشیم منطقی نیست. قطعا باید تو خونه‌ها تولید محتوا داشته باشیم بحث پیرامون اتفاقات روزمره، تحلیل‌های ساده، ابراز علایق و ... خیلی به افزایش میزان مکالمات روزمره خانواده‌ها کمک می‌کنه.
منوچهر: به نظرم بهتره یک ساعت درروز ازفضای مجازی استفاده نکنند. بهترین راه حل همینه.
الف. دال الف: تو خونه ما صفر دقیقه ست بعضی وقت‌ها تا ۱۰ روز شده حرف نزدم با پدرم.
آناهید بخشی زاده: وقتی دغدغه‌هات رو به خوبی تعریف کنی، فرصت گفتگو به وجود میاد در ضمن، دلیل کم شدن گفتگو، فقط فضای مجازی نیست؛ معمولا بعضی از دوستان، دیکتاتور‌های درونشون فعاله و گفتگو نمیکنن؛ بلکه قصد ثابت کردن نظرشون رو دارن که نهایتا یک طرف صحبت، سکوت می‌کنه و دیگری عادت می‌کنه به سکوت. قبلا بچه‌های خانواده، پشت سر هم بودن؛ برای همین بچه‌های زیر ده سال با هم بودن؛ همین طور که بچه‌های زیر بیست سال... دختر‌ها با هم اینا رو اضافه کنید به عموزاده‌ها و عمه‌زاده‌ها که در یک خانه و محله بودن و رفت و آمد‌ها زیاد در نهایت، بازی مشترک یا شیطنت مشترک، اینا رو فعال می‌کرد.
سعید: گوشی‌ها رو خاموش کنیم
مهدیه صفرپور: هر شب ۲ ساعت گوشی ممنوع!
سید محمدرضا فخری: برای اینترنت و گوشی ساعت آف تعیین بشود.
حامد معادل: راهش اینه که با هم حرف بزنیم. بقیه بهونه‌ست.
مستر نراقی: اختلاف کمتر بین سن والدین و فرزندان، شوخ طبعی بزرگتر‌ها و خشک نبودن اطلاع بزرگتر‌ها از موضوعات روز و تکنولوژی‌های جدید برای ارتباط بهتر با بچه‌ها، سرزنش نکردن بچه‌ها بخاطر تفریحات متناسب با زمانه شون، کلا هر چی که هست دست بزرگتر خونه و مخصوصا پدره که با خانواده اش رفیق باشه.
هکتور: ما عصرا اصولا یک ساعت راجع به کتابایی که خوندیم بحث می‌کنیم و هرکی هرچی فهمیده یا دوست داشته به بقیه میگه و البته همیشه سعی می‌کنیم باهم فوتبال ببینیم که دور هم باشیم.
رضا: ساعت‌هارو یک ساعت ببریم عقب درست میشه.
سلیم طباطبایی: کنترل استفاده از موبایل! همین یک گزینه برا شروع کافیه.
دادگر: شام با هم. فعالیت‌های جمعی خانوادگی، کتاب خوندن و تعریف خلاصه کتاب، کمک خواستن والدین از بچه‌ها (توی هر زمینه‌ای. حتی چشیدن غذا و کامنت دادن راجع بهش!) تخیل و داستان‌سرایی با هم، شرکت والدین در فعالیت‌های بچه ها. من کلا طرفدار کتابم. دلیلی که من شخصا کتاب خون شدم پدر و مادر بودن که کتاب نوجوان و کودک برام می‌خوندن وقتی بچه‌تر بودم، بزرگتر که شدم، اول خودشون می‌خوندن، بعد من همونو می‌خوندم!
ایران فورس: شبکه‌های اجتماعی کمتر استفاده بشه.
جواد وکیلی: سفره غذا را جدی بگیرید.
علی خورشیدی: ۱. ممنون از طرح مساله ۲. آمار اگرچه ملموسه، ولی آیا مرجع رسمی داره؟ ۳. تو پاسخ‌ها مطالب ارزشمندی هست که با جمع‌بندی میشه میزان زیادی از پاسخ صحیح رو دریافت کرد. ۴. مهارت گفتگو را باید آموزاند ۵. موضوعات و محتوایی را برای تمرین گفتگو آماده کرد. ۶. گفتگو‌های جدی شروع شود.
شهاب: زمان حضور کلیه اعضای خانواده کنار هم به خصوص ساعت ۸ شب به بعد موبایل‌ها خاموش باشند
حسین: کاش مثل این جاکفشی یه جاگوشی جلوی در باشه که وقتی هر فردی که وارد منزل میشه به همراه کفش که جلوی در از پا در میارن گوشی را هم از دست در بیارند.
سجاد پروانه: کنار گذاشتن همینی که باهاش توییت زدی و اینستاگرام میریم... عامل اصلی همینه.
متعلق نیستم متفکرم: در یک جمله بدست آوردن آگاهی زندگی مشترک.
صادق نصرتی: راهکارش اینکه کینه‌ها و حسادت‌ها و چشم هم چشمی، توقع بیجا را کنار بذاریم، تجملگرا نباشیم، متاسفانه الان طوری شده برادر میخواهد برادرش را دعوت کنه خونه‌ش چند نوع غذا باید درست کنند و.. هزینه‌ها میره بالا، مجبور میشن کمتر رفت وآمد کنند قبلنا خانواده‌ها خیلی بهم نزدیک بودند الان نه.
سارا: سعی نکنیم عقاید هم رو تغییر بدیم!
جانستان: آشپزی دسته جمعی. رسیدگی همه با هم به باغچه و گلدانها. واکس زدن دسته‌جمعی کفش‌ها. دوردور خانوادگی و ...
پرستو برزینی: من کارای دسته جمعی را پیشنهاد می‌دم. مثلا غذا پختن، دسر درست کردن، سبزی پاک کردن میوه خوردن، بازی انجام دادن، غذا خوردن در یک سفره.
میس چیهیرو: به نظر من اگر درست صحبت کردن و درک و نترسیدن از بزرگترای خانواده باشه انقدر حرف میزنن جوونا تو خونه که وقت نمیکنن تو شبکه اجتماعی وقت بگذرونن، ولی وقتی هر حرفی بزنن انتقاد بشه ازشونو. اوناهم با غریبه‌ها راحت‌تر میشن و از خانواده دورتر
نفیسه سادات موسوی: سوال کردن از اعضای خانواده که طول روز بیرونن درباره مدرسه یا کارشون. ایضا سوال از اون‌ها که داخل خونه ن. درباره روزی که گذروندن. راه انداختن بحث مشارکتی با کلیدواژه‌های نظرت چیه، پیرامون کتاب، فیلم، بازی، ورزش یا هرچیزی ک. اهل خونه پیگیرشن و دنبال میکنند.
مرد سایه‌ها: خانواده‌ها وقت بیشتری با هم بگذرونن مثلا اخر هفته‌ها دور هم کتاب بخونن یا باهم دیگه صبح‌ها ورزش کنن سرگرم بودن به نت و تلویزیون یکی از دلایل اصلیه اینه که اعضای خانواده باهم دیگه ارتباط ندارن اگه اینو کمتر کنن هم خیلی خوبه بازی دست جمعی (مثل اطلاعات عمومی). آشپزی دست جمعی و...
احمد اثنی‌عشران: ۱- تلویزیون را از مرکزیت نشیمن و مرکزیت دورهمی خانواده خارج کردم. ۲- برای تماس‌های مهم زنگ مخصوص گذاشتم و موبایل را دورتر از خودم نگه می‌دارم و از ساعت ۲۱:۲۰ دیگر تلفن جواب نمی‌دهم.
آصیلا: ما سه وعده غذاییمون تحت هر شرایطى کنار هم میگذره، حتما حتما یک بازى فکرى جهت دلخوشى و کنار هم بودن داریم، هر روز اعضاى خانواده تلفنى چند بار از حال هم با خبر میشیم، آخر هفته‌ها کار منزل و بیرون تعطیل، فقط با هم بودن اولویت داره.
دیدگاه تان را بنویسید