تنبیه بدنی برای آقای وزیر هم خاطره تلخ ساخت

خبرگزاری تسنیم: وزیر آموزش و پرورش با ذکر خاطره‌ای از تنبیه بدنی در دوران دانش آموزی‌اش گفت: به یاد دارم به خاطر قصوری که در تمرین ریاضی داشتم، معلم خودکار لای انگشتم گذاشت.

سیدمحمد بطحایی وزیر اموزش و پرورش همزمان با آغاز سال تحصیلی جدید با بیان خاطره‌ای از نخستین روز حضورش در شغل معلمی، اظهار کرد: روزی که ابلاغم را دریافت کرده و به عنوان معلم به مدرسه رفتم، ۱۹ سالم بود و از نظر جثه هم کوچک بودم بنابراین وقتی از در مدرسه وارد شدم، معاون مدرسه که جبروت خاصی هم داشت به سرعت به سمت من آمدو گفت: این در محل ورود معلمان است، چرا از آنجا وارد شدی؛ وقتی ابلاغم را به او نشان دادم فهمید که من معلم هستم. البته بهتر است که کامل آن را در برنامه نگویم، اما یک سیلی هم به گوش من نواخت.

وی افزود: در دوره تحصیل نیز معلمی داشتم که بسیار عصبانی بود و به خاطر قصوری که در تمرین ریاضی داشتم خودکار لای انگشتم گذاشت که این موضوع علاوه بر دردی که برایم داشت باعث تحقیر شخصیتم شد و تا الان هم در ذهنم باقی مانده است.

وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه هم اکنون فراوانی تنبیه بدنی کم شده است، گفت: تنبیه بدنی خط قرمز ما در آموزش و پرورش است و حتی درباره تنبیه لفظی نیز مخالف هستیم چرا که باعث می‌شود دانش‌آموز در جمع کلاس تحقیر شود.

بطحایی با طرح این پرسش که هم اکنون دانش آموزان هنگامی که صبح‌ها به مدرسه بیایند برایشان بسیار دشوار است، عنوان کرد: برای رسیدن به مدرسه بانشاط موانعی داریم که باید برطرف شود که مهمترین آن برنامه‌های درسی است و آنچه که در مدارس آموزش می‌دهیم مطابق با علائق دانش‌آموزان نیست. از سوی دیگر محیط آموزشی جذاب نیستند و برخی مدارس فرسوده هستند به گونه‌ای که هم اکنون ۲۵ درصد مدارس کشور فرسوده هستند.

وی ادامه داد: چشم امید ما به خیران است که مانند گذشته در بحث مدرسه سازی به کمک آموزش و پرورش بیایند، متأسفانه با این سرعتی که ما حرکت می‌کنیم این نگرانی وجود دارد که مدارس ناایمن جان بچه‌ها را تهدید کند بنابراین نیاز به گام‌های جدی برای رفع آن است.

وزیر آموزش و پرورش درباره مبالغ دریافتی از خانواده‌ها توسط برخی مدارس عنوان کرد: این از سوالاتی است که نمی‌دانم چه جوابی به آن بدهم چرا که اگر بگویم مورد تأیید نیست آن وقت مدرسه هزینه‌های خود را چگونه تأمین کند آن هم در شرایطی که دولت به آن‌ها سرانه‌ای نمی‌دهد و اگر بگویم تأیید می‌شود ممکن است در برخی موارد بی‌انصافی‌هایی در حق خانواده‌ها شود. به عنوان مثال کارگری که هم اکنون در شرایط سخت اقتصادی زندگی خود را اداره می‌کند برای پرداخت ۱۰۰ هزار تومان به مدارس دچار مشکل است. در بحث کمک‌های مردمی به مدارس معتقدیم که باید به گونه‌ای باشد که به خانواده‌ها فشار نیاید و مدارس نیز بتوانند نیاز‌های خود را تأمین کنند.