ثمره ماه مبارک رمضان چیست؟

خبرگزاری مهر: متن زیر سخنان حجت الاسلام ماندگاری در برنامه سمت خداست که در ادامه می‌خوانید.

پیامبر می‌فرماید: هر کس در غروب اول ماه رمضان زنده باشد کارت دعوتش به دستش رسیده است. بعضی‌ها فکر نکنند که فقط روزه دار‌ها میهمان هستند. روزه هم یکی از سفره‌های این ماه است و همه‌ی مخلوقات عالم میهمان هستند. خدا این نور را حتی برای آن‌هایی که خواب یا مست هستند یا حیات حیوانی دارند پخش کرده است. حتی حیوانات هم از عطر رمضان استفاده می‌برند، هیچ کس استثنا نشده است. پیامبر می‌فرماید یا ای‌ها الناس یعنی همه‌ی شما. خدا در این ماه همه را به میهمانی آورده است و جدا نکرده است. هرکس که قبل از ماه رمضان بیشتر بندگی خدا را کرده و بیشتر خودش را برای بندگی آماده کرده است سرش بیشتر بالاست. هر کس که برای بندگی آماده نشده باشد خودش خجالت می‌کشد. همه‌ی ما با امام زمان (عج) داریم وارد این میهمانی شدیم.

از امام زمان (عج) بخواهیم برای ما که ما به طفیلی وجود ایشان در ماه رمضان نفس می‌کشیم کمک کند که پاک بشویم، به ایشان بگوییم اگر ما خراب باشیم برای شما خوب نیست، می‌گویند که شما که این قدر تمیز و پاک هستید چرا آن‌هایی که به طفیلی تو آمده اند، آلوده هستند؟

برای تمام کسانی که گناه می‌کنند یک استغفار بکنیم و از امام زمان (عج) بخواهیم که برای آن‌ها استغفار کند. هنوز هیچ کس نمی‌داند که ماه رمضان چه خبر است و این چیز‌هایی که ما می‌گوییم از روایات است. پیامبر فرمودند که اگر بندگان خدا می‌دانستند که ماه رمضان چه خبر است از خدا می‌خواستند که همه‌ی سال رمضان باشد. رمضان را کسی نمی‌تواند توصیف کند و این ماه یک فرصت استثنایی است. شهر الرمضان الذی انزل فیه القرآن.

می‌گویند که پیرمردی وارد بازار عطر فروش‌ها شد و تا بوی عطر به او خورد، غش کرد. همه تعجب کردند که مگر می‌شود کسی از بوی عطر حالش بد بشود. فردی که از شغل این مرد خبر داشت به آن‌ها گفت که این مرد کود فروش است و بینی او با بوی کود آشناست با بوی عطر آشنا نیست. مقداری کود خشک آوردند و جلوی بینی او گرفتند و به هوش آمد. ما چقدر شامه‌ی خودمان را با بوی متعفن گناه آلوده کرده ایم که از بوی رمضان لذت نمی‌بریم. ممکن است که به شوخی بگویند که با ماه رمضان و ماه گرسنگی آمد؟! باز ماه محدودیت آمد؟ ذائقه‌ی ما مادی و گناه شده است. پاداش ماه رمضان پاداش معنوی و اخروی و ظرفیتی است.

خدا یک ماه را ماه بندگی گذاشته است. یک سفره‌ی آن روزه است. یک سفره اش نماز شب است. ببینید که راجع به سحر خیزی چقدر آیه آورده است. در سوره‌ی اسرا می‌فرماید: خوش به حال آن‌هایی که در نیمه شب بیدار بشوند و سر به خاک بگذارند.

ماه رمضان فرصت بندگی است. ما برای بندگی شاخصه‌هایی داریم. یکی از شاخصه‌های بندگی این است که به خواب غفلت نرویم. گاهی خواب معمولی ما را در غفلت می‌اندازد. در روایتی از پیامبر سوال شد ابغض ما خلق الله؟ حضرت فرمودند: کسی که شب مثل یک مرده افتاده و روزش را به بطالت می‌گذراند. اولین شاخصه‌ی بندگی که در رمضان خیلی پررنگ است، این است که خواب نمانیم و باید وسط خواب در سحر بیدار بشویم.

اگر من یک ماه تمرین کنم و خوابم را نصف کنم و دو رکعت نماز بخوانم و سر به خاک بگذارم و خدا در سوره‌ی مزمل می‌فرماید که بلند شو و نخواب. در سحر سه تا قل هو الله بخوانید. در آیه می‌فرماید که تلاوت سحر چشم دل انسان را باز می‌کند. در سحر و نیمه شب جلوه‌های دنیا خاموش است. انسان‌ها خواب هستند و چراغ‌ها خاموش است و زینت‌های دنیا خاموش است و، چون خواب برادر مرگ است انسان یاد حشر قیامت می‌افتد. یاد مرگ انسان را از خواب بیدار می‌کند. کسانی که منکر خدا هستند منکر مرگ نیستند، چون آن را می‌بینند.

قرآن می‌فرماید: آن‌هایی که نصف شب بیدار هستند. یک فرصت استثنایی رمضان سحرخیزی است، یکی نماز شب و یکی انس با قرآن است. سفره‌ی قرآن در رمضان پهن است. در فروشگاه و اداره می‌توانید در مواقع بیکاری قرآن بخوانید. یک فرصت آن روزه است. برای کسانی که سالم هستند مکلف هستند که روزه بگیرند. بچه‌هایی که به سن تکلیف رسیده اند، ضعف و بی حالی مجوز روزه خوردن آن‌ها نمی‌شود مگر اینکه برای آن‌ها ضرر داشته باشد که خدا می‌فرماید: نباید این افراد روزه بگیرند.

مهم بندگی است. یک فرصت رمضان سفره‌های افطار است. بیایید از این فرصت‌های رمضان استفاده کنید. این فرصت طلبی زیباست. در این ماه خدا همه‌ی جنس‌ها را به قیمت بالا می‌خرد. شیطان هم در غل و زنجیر است. نفس کشیدن و خواب شما را عبادت قرار می‌دهم. خدا در روزه این تمرین را گذاشته است که ببینید، ولی ننوشید و نخورید، سراغ قرآن هم برو، نصف شب بلند بشو، افطاری بده. این‌ها برای لعلکم تتقون است. می‌خواهیم در مورد تقوا در زندگی صحبت بکنیم. بعضی از ما انسان‌ها حتما باید از بیرون ما را کنترل کند. اگر پلیس سر چهارراه نباشد چراغ قرمز را رد می‌کنیم و اگر مامور در اداره نباشد درست کار نمی‌کنیم. باید پلیس، ناظر، دوربین و حراست باشد تا من درست کار بکنم.

آیا می‌توان به تعداد هفتاد و پنج میلیون بازرس گذاشت؟ با ناظر بیرونی نمی‌توان کار را درست کرد، زیرا می‌شود سر ناظر بیرون را کلاه گذاشت. تقوا یعنی خودکنترلی. خدا یک ماه را فرصت بندگی گذاشته است و می‌گوید که به تمام کارهایت هم چند برابر پاداش می‌دهم تا تو انگیزه پیدا بکنی و به این وادی تمرین بروی و روزه بگیری. رمضان مثل حج است و در احرام همسر انسان بر انسان حرام می‌شود. در موقع احرام نباید بوی خوش استشمام بکنی و صورتت را بخارانی. این دین می‌خواهد شما را بپروراند. خدا در مقابل این تمرین‌ها به شما مضاعف پاداش می‌دهد.

بخاطر اینکه به این قدرت برسی و مدرک تقوا بگیری و دیگر به ناظر احتیاجی نداشته باشی که برای نماز تو را هُل بدهد. بیست سال پیش ماه رمضان بود، در شهری بودم. یک آقایی به من گفت که ما را به زور می‌آورند که پشت سرشما نماز بخوانیم. یکی گفت که ما وضو هم نداریم و روزه هم نیستیم. این نماز بخاطر رئیس اداره بوده است. موتور این فرد برای نماز خاموش است و یکی او را هل داده و به سر سجاده‌ی نماز آورده است. این به درد نمی‌خورد. من به آن‌ها گفتم که چند روز به من فرصت بدهید که دین را به شما معرفی کنم، اگر موتور شما روشن شد که خوب است، ولی اگر این اتفاق نیفتاد من می‌روم.

به لطف خدا و با برکت ماه رمضان آن‌ها اصلاح شدند و بعضی از آن‌ها که تابحال نماز نخوانده بودند در منزل نماز خوان شدند. تقوای یعنی اینکه برای واجبات کسی ما را هُل ندهد و برای محرمات کسی جلوی ما را نگیرد. الان برای بعضی از محرمات قانون اجتماعی است و بعضی‌ها بخاطر این قانون محرمات را انجام نمی‌دهند. بعضی مواقع در پرواز‌های خارجی وقتی از مرز ایران عبور می‌کنیم قیافه‌ها عوض می‌شود، زیرا قانون برداشته می‌شود. این تقوا نیست.

تقوا یعنی اینکه من خودم برای نماز بلند بشوم نه اینکه کسی ما را بیدار بکند. آیا شده که من برای نمازصبح چند بار بلند بشوم که خواب نمانم؟ آیاشده که تقوا من را بیدار بکند؟ آیا شده که تقوا ترمز من بشود؟ دیگر در پشت چراغ قرمز مامور نگذارند و خودم، خودم را کنترل کنم. وقتی حس کردم که خدا به اندازه‌ی کافی جیب من را پر کرد، نباید بگذارم که اسراف بشود، باید آنرا انفاق کنم. حتما لازم نیست که زلزله بشود، احساسات من را تحریک بکنند تا من کمک بکنم.

خودم به این نقطه برسم که از دارائی هایم بدهم، در مصیبت‌ها صبر بکنم، این گواهینامه می‌شود. پس در این ماه رمضان هر کس از آن نهایت استفاده را ببرد، از نماز شب، تلاوت قرآن، سفره اطعام، روزه، دعا و نیایش، آنگاه گواهینامه‌ی تقوا را به او می‌دهند، موتور روشن می‌شود و او به سمت خدا می‌رود و انالله واناالیه راجعون می‌شود.