مخدر لاکچری بچه پولدار‌ها گرمی ۷۰۰ هزارتومان!

جام جم: نشئگی را مرزی نیست، سقف ندارد این خرابی‌ها، نو می‌شود، رنگ می‌گیرد، رنگ می‌بازد، هر روز به یک اسم و به یک بهانه. امروز حرف از تونی می‌زنند، از دیلر و پیوندش با دلار، از بی‌اشتهایی، بی‌خوابی وجسارت بی‌حدی که تونی به جوان‌ها می‌دهد و مشتری‌هایش، جمعی بچه‌پولدار شمال شهری‌اند که مصرف مشامی دارند و حاضرند به خاطر تونی پول‌های گزاف بدهند.

اکبر آن سوی خط ماشین می‌راند و با صدایی دورگه خبر می‌دهد همین چند روز پیش در یکی از پارتی‌های مختلط، مصرف تونی و عوارض بعدش را دیده و پَک‌های مشمایی تونی را هم در دست گرفته و شنیده که تونی را در لوله‌های بندانگشتی شبیه لوله آزمایشگاه هم می‌فروشند، گِرمی و هر گرم برای پنج، شش نفر تازه‌کار.

اکبر می‌گوید، مصرف‌کننده‌های تونی زود سرخوش می‌شوند، اما از خور و خواب می‌افتند و میل به هیچ چیز ندارند جز مایعات بخصوص الکل که مهمانی‌های شبانه آنچنانی بدون آن نه شروع می‌شود، نه تمام.

تونی را گرمی ۴۰۰ هزار تومان می‌فروشند و بعضی وقت‌ها هم تا ۷۰۰ هزار تومان به خاطر تضمین اصل بودنش. بچه پولدار‌ها و خوشگذران‌های شهر نیز تونی را که از دیلر (ساقی)‌شان گرفتند، دلاری را لول می‌کنند و این پودر سفید و شبیه نمک را می‌کشند داخل بینی. داستان، داستان اعتیاد لاکچری است، قصه بی‌دردی و داشتن درد اعتیاد‌های مثلا باکلاس و لوکس.

داستان تونی دارد میان قشر مرفه اجتماع جدی می‌شود، این قصه را در فضا‌های مجازی هم گهگاه روایت می‌کنند و همین تحریکی است برای آدم‌هایی که نشسته‌اند تا مواد جدیدی عرضه شود و تست بزنند و نشئگی، نو کنند.

بگویید کوکائین

تونی، اما بیشتر از آن‌که ماده‌ای جدید باشد، نامی جدید است که بازهم بازیچه دست مافیای مواد‌مخدر شده؛ هومان نارنجی‌ها کارشناس درمان اعتیاد و صاحب‌نظر حوزه پیشگیری که لااقل این‌گونه می‌گوید. او توضیح می‌دهد تونی چیزی نیست جز کوکائین که از گیاه کوکا می‌گیرند و در همه جای دنیا ماده گرانی است. با این‌که اکبر می‌گوید در شرق تهران که تونی را می‌سازند، لیدوکائین و ریتالین هم به کوکائین می‌زنند، ولی نارنجی‌ها می‌گوید تاثیر این مواد در مقابل کوکائین هیچ نیست و در نتیجه کوکائین می‌ماند که اسم خیابانی‌اش را گذاشته‌اند، تونی؛ مثل حشیش که بعضی جا‌ها به آن می‌گویند پنیر.

خطر! دستمال

«هروئین سورچی» نامی است که درمانگران اعتیاد را این روز‌ها در برخی شهر‌ها از جمله اصفهان دارد آزار می‌دهد. سورچی صفتی است که مافیا به هروئین چسبانده‌اند تا آن را مختص مهمانی‌ها و جمع‌های پرعیش معرفی کند و وحشت مصرف هروئینِ بی‌صفت را بریزد مثل حشیش که عده‌ای به آن می‌گویند پنیر تا تلخی مصرفش را بگیرند و هاله ترس را از دور و برش بردارند.

اما دستمال، محرک توهم‌زایی که ورودش به بازار با انکار مراجع رسمی همراه بود، ولی کم‌کم تائید شد در فهرست موادمصرفی بازار ایران آمده و فقط یک اسم و بازی مافیا با لغات نیست، چون مصرف‌کنندگان آن دارند کم‌کم به کلینیک‌های ترک اعتیاد می‌روند و خطری همچون طغیان مصرف شیشه را گوشزد می‌کند.

مرتضی خوشگفتار، کارشناس درمان اعتیاد که مصرف‌کنندگان دستمال را از نزدیک دیده، درباره بحرانی که این محرک در آینده‌ای نه‌چندان دور ایجاد خواهد کرد هشدار می‌دهد، خیلی جدی. او مشکلش با دستمال، بار گذاشتنش در سیگار، مصرف آسان و بی‌بو بودنش است که شک هیچ‌کسی را برنمی‌انگیزد در حالی که تغییرات شدید حسی و هیجانی ایجاد می‌کند و عامل ایجاد اختلالات حاد روانی است.

ولی امان از قیمت دستمال که هیچ ربطی به تونی و کوکائین گرانقیمت ندارد. یک مربع دو میلی‌متری دستمال را می‌شود در جا‌هایی غیر از تهران تا ۳۰۰۰ تومان خرید که این قیمت در تهران می‌شکند و می‌شود ۸۰۰ تا هزار تومان. این پول درجیب همه جوان‌ها پیدا می‌شود، حتی در جیب نوجوان‌ها، خطر هم همین است، وگرنه برای کدام مصرف‌کننده مهم است که دستمال از دسته کانابینوئید‌هاست و ماده موثرش از لایزرژیک دی‌اتیل آمید، ماده صناعی و شیمیایی مثل ال. اس. دی.

یادگاری از تونی مونتانا

مافیای موادمخدر اسم جدید کوکائین را گذاشته تونی، نامی که چندان هم بی‌مسما نیست و برمی‌گردد به یک فیلم هالیوودی به نام صورت‌زخمی که آلپاچینو در آن ایفاگر نقش تونی مونتانا بود. یک قاچاقچی حرفه‌ای موادمخدر که در برخی صحنه‌های فیلم مقابل کوهی از کوکائین و مشروبات الکلی مشغول نشئگی است.