راهکار با هم ترسیدن در خانه!
مه غلیظ و صدا‌های وهم‌آور، ردپا‌های عجیب و شاخه‌های شکسته و لکه‌های خون، جغدی که از لابه‌لای درختان به وحشت فضا می‌افزاید، کلبه‌ای ترسناک و ارواحی که صدای خش‌خش در و پنجره را بلند می‌کنند و این راهکاری است برای با هم ترسیدن در خانه!
روزنامه شهروند: مه غلیظ و صدا‌های وهم‌آور، ردپا‌های عجیب و شاخه‌های شکسته و لکه‌های خون، جغدی که از لابه‌لای درختان به وحشت فضا می‌افزاید، کلبه‌ای ترسناک و ارواحی که صدای خش‌خش در و پنجره را بلند می‌کنند و در نهایت صدای جیغی که با دیدن جسدی فضا را پر می‌کند تا بیننده را با چشم‌های وحشت‌زده روی کاناپه میخکوب کند. این ژانری که اواخر قرن نوزدهم در فیلم‌ها محبوبیت یافت اگرچه قبل از آن رمان‌هایی همچون «خون‌آشام» و «فرنکنشتاین» در این ژانر نوشته شده بودند.
در ایران به این فیلم‌ها می‌گویند: فیلم ترسناک. فیلم‌هایی برای هیجان بیشتر و بالا آوردن آدرنالین خون که طرفداران زیادی دارد و خیلی‌ها می‌گویند فیلم نمی‌بینند، مگر ترسناک باشد.
ریشه این علاقه و عادت، اما از کجاست و چرا بعضی از افراد فکر می‌کنند با دیدن فیلم‌های دلهره‌آور، زندگی قابل‌تحمل‌تر می‌شود؟
«میلاد» از آن دست جوانانی است که فیلم‌های ایرانی را اصلا دنبال نمی‌کند. ٢٢سال دارد و برای تامین مخارج تحصیل فروشندگی می‌کند. «فیلم‌هایی از این دست در دنیا محبوبیت دارد و فیلمسازان بزرگی این ژانر را امتحان کرده‌اند، اگرچه همه موفق نبوده‌اند. فیلمسازان ایرانی نه در ژانر کمدی و نه در ژانر وحشت نمی‌توانند هم‌پای سایر فیلمسازان جهان جلو بیایند و راه زیادی در پیش دارند. دیدن فیلم یکی از سرگرمی‌هایم است، البته ژانر وحشت را بیش از بقیه ژانر‌ها دنبال می‌کنم.»
«مژگان» ٤٠سال دارد، حسابدار شرکتی بازرگانی است و از علاقه‌مندان به ژانر وحشت: «زندگی شهری امروزی خشک و خسته‌کننده است. دیدن فیلم‌های ترسناک کمک می‌کند تا کمی هیجان را تجربه کنم.» انگشتر‌های نقره را یکی یکی امتحان می‌کند. «واقعا برای اوقات فراغت مردم هیچ فکری نشده است برای همین فیلم دیدن یکی از سرگرمی‌های مردم شده و از آنجایی که در ژانر وحشت فیلم‌های خوبی ساخته می‌شود و به ترشح آدرنالین کمک می‌کند این ژانرمحبوبیت بیشتری دارد، البته شاید برای من.»
«مرتضی» که ٢٠سالی می‌شود فروشنده نقره است هم دوران جوانی از علاقه‌مندان فیلم‌های ترسناک بوده، اما حالا تنها فیلم‌های کلاسیک و عاشقانه را دنبال می‌کند: «به نظرم در برهه‌ای اغلب مردم به دیدن این فیلم‌ها علاقه نشان می‌دهند. سن‌وسال خاص خودش را دارد. تب جوانی است که فروکش می‌کند.» «مینو» مربی بدنسازی است و این را می‌توان از لباس‌های اسپورتش فهمید: «من هیجان‌های مختلف را امتحان کرده‌ام. عاشق هیجان هستم. دیدن فیلم‌های ترسناک هم باعث هیجانم می‌شود.»
اما «سیما» تنها دلیلش برای دیدن فیلم‌های خارجی ژانر وحشت است: «فیلم خارجی نگاه نمی‌کند مگر اینکه در ژانر وحشت ساخته شده باشد. من علاقه‌ای به فیلم‌های خارجی ندارم، چون کشش لازم را برای تماشا در من ایجاد نمی‌کند در حالی که فیلم‌های ترسناک این کشش را برایم ایجاد می‌کند، البته فیلم‌هایی که در آن‌ها از خون و خونریزی خبری نباشد.»
«زهرا» هم با علم به اینکه بعد از دیدن فیلم دچار چالش‌هایی خواهد شد پای تماشای فیلم‌های ترسناک می‌نشیند: «از دیدن فیلم‌های ترسناک هیجان‌زده می‌شوم اگرچه بعضی صحنه‌ها را نگاه نمی‌کنم و تنها به شنیدن صدای فیلم اکتفا می‌کنم.» خانواده «زهرا» هم از دیدن فیلم‌های ترسناک استقبال می‌کنند و زمانی که بخواهند فیلم ترسناک ببینند پدرش چراغ‌ها را خاموش می‌کند تا فضا برای تماشای فیلم مهیا باشد: «فیلم‌های ماورایی را بیشتر می‌پسندم. صحنه‌هایی که خون و کشتار باشد را دوست ندارم. بیشتر فیلم‌هایی را می‌بینم که جن وارواح محور اصلی فیلم باشد.» او هنوز «احضار ١» را به یاد دارد. «بعد از دیدن این فیلم تا مدت‌ها وقتی وارد اتاقم می‌شدم بالای کمدم را نگاه می‌کردم و زمان خواب هر چنددقیقه یک‌بار چشم‌بندم را برمی‌داشتم و نگاهی به اطراف می‌انداختم. همین هیجان و دلهره بیشتر برای دیدن فیلم‌های ترسناک ترغیبم می‌کند.»
دیدگاه تان را بنویسید