چرا هر چقدر دعا می‌کنیم اجابت نمی‌شود؟

تبیان: دائم همه می‌گویند هرچه که دعایت برآورده نشد حکمتی هست، صلاح نیست، تقدیر نیست. مگر قضا و قدر و حکمت ازخود خدا نیست؟ یعنی نمی‌شود که یک بار هم حاجت ما با حکمت خدا یکی باشد؟ اینکه با وجود مشکلات بوجود آمده، دنبال راه حل هستید و ناامیدی را در خود راه نداده اید و هنوز ارتباط تان را با خدا قطع نکرده و مشکلات تان را به او بازگو می‌کنید، جای تحسین دارد؛ مطمئن باشید که او شما را دوست دارد. قدر همین لحظات مناجات و گفتن درد دل با خدا را بدانید. خیلی‌ها بوده اند که به خاطر مشکلاتی که داشته اند با خدا صحبت می‌کردند، أما وقتی مشکلشان حل شد، دیگر ارتباطشان با خدا قطع شده است! آن‌ها نمی‌دانند که بزرگترین مشکل، قطع ارتباط با خدای به این مهربانی است که جز خیر و مصلحت چیز دیگری برای بنده اش نمی‌خواهد. انسان‌ها به خاطر محدودیت‌هایی که دارند از درک مسألۀ مصلحت و دور اندیشی خدا بی خبرند؛ أما گاهی با بوجود آمدن برخی از اتفاقات متوجه می‌شوند که درخواست و اصراری که از خدا داشتند، یا ألان به صلاح نبوده یا نکتۀ دیگری در میان بوده است. خداوند نسبت به بندگانش مهربان است و خیر و خوشبختی مؤمنان را می‌خواهد، از این رو اگر خواسته آنان به ضررشان است، اما آنان به جهت عدم اطلاع از باطن امور از خداوند آن را می‌خواهند، اجابت نمی‌کند. - نکات مهم که دانستن آن، باعث تأمّل در أندیشه‌ها و قوّت روحی تان می‌شود: ۱- نکتۀ أول: خدای متعال با بندگانش دشمنی ندارد و مسلما اراده‌ی او بر کمال بندگانش می‌باشد. تمام دستورات دین گواه بر این مطلب می‌باشند که خدای متعال به هر وسیله‌ای به دنبال کمال انسان است. تفکر شما در این باب حتما برایتان مفید خواهد بود. ۲- نکتۀ دوم: تأخیر و عدم اجابت دعا، نشان کم لطفی و کم محبتی خدا نیست، بلکه گاهی بر عکس، هرچه بیشتر تأخیر شود، دلیل بر بیشتر دوست داشتن خدا است. در کلام معصومین (ع) داریم: "وقتی که مؤمنی دعا می‌کند، خداوند به ملائکه می‌فرماید: دعایش را مستجاب نمودم، ولی آن را نگه دارید و عطا نکنید که من دوست دارم صدای این بندة مؤمن را بشنوم. بنده‌ای هم هست که دعا می‌کند و خداوند می‌فرماید: زود حاجتش را بدهید که آوازش را دوست ندارم". در روایت نیز آمده است که: «ان الله اذا احبَّ عبداً غطَّهُ فی البلاء غطّاً؛ (۱) خداوند وقتی بنده‌ای را دوست بدارد، او را با سختی‌ها و مشکلات مواجه می‌سازد». پیامبران و اولیای الهی بیش از دیگران در زندگی خود با مشکلات روبرو بوده اند. ۳- نکتۀ سوم: اگر به خاطر مشکلاتی، حس ناامیدی در شما به وجود آمده، مشکلات زندگی امتحان الهی است، باید با صبر و تحمّل از آزمون موفق به در آیید؛ به ظاهر قضیه نگاه نکنید. به نتایج معنوی و آثار اخروی رویداد‌های زندگی توجه داشته باشید. زندگی همیشه با رنج و مشکلات آمیخته است. بعضی به ظاهر خوشبخت به نظر می‌رسند. امّا در واقع زندگی شان سراسر پوچ و بی معنا است و هیچ نتیجه و پاداش اخروی ندارند. خداوند منان با طول دادن اجابت ما را بیش‌تر به حالت انابه و تضرع در درگاهش نگه مى‏دارد. این لطف بزرگى است که به این وسیله ارتباط عبد با معبود حفظ مى‏ گردد. در پى آن الطاف بى‏ شمار دیگرى نصیبش مى‏ شود. ۴- نکتۀ چهارم: سختی و مشکلات زندگی زمینة ترقّی و رشد معنوی است. باید خوشحال باشید که خداوند شما را شایسته این مقام دانسته است. از فضای پیش آمده نهایت استفاده را کرده و در آغوش پر مهر پروردگار، مشکلات تان را حل کنید. قدر دان این لحظات ناب باشید. مشکلات در زندگی پل پیروزی و نردبان ترقی انسان است. کمالات در برخورد با مشکلات و غلبه بر آن‌ها ظهور و بروز می‌کند. جوهره انسان در میدان‌های مبارزه با سختی‌ها جلوه می‌یابد. این از سنت‌های الهی است. باید از خداوند، استقامت و صبر و استواری طلب نماییم. از او بخواهیم ما را در آزمایش‌های سخت و دشوار زندگی موفق و پیروز سازد. ۵- نکتۀ پنجم: به ابعاد مثبت زندگی خود نیز توجه داشته باشید؛ اگرچه دچار مشکلاتی هستید که شما را رنج می‌دهد و از این لحاظ وضعیت خود نامطلوب‌تر از دیگران می‌بینید، امّا جنبه‌های مثبتی نیز در زندگی شما وجود دارد که دیگران بی بهره از آن هستند، همانند نعمت سلامتی و ... ۶- نکتۀ ششم: همیشه به خداوند توکل داشته باشید؛ نقش توکل در زندگی بسیار راه گشا است. انسان اگر واقعاً به خدا توکل نماید، خداوند مشکلات زندگی او را برطرف می‌کند. خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ؛ (۲) هر کس بر خدا توکل کند، خدا او را کفایت می‌کند.» نکته پایانی: توجه و دقت به مضمون این آیه روحیه امید را در انسان تقویت می‌کند: «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً، إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً؛ (۳) پس حتماً با سختی آسانی است، حتماً با سختی آسانی و گشایشی است»؛ و روزی می‌رسد که اکثر ما پی خواهیم برد که عدم اجابت برخی از دعاهایمان خود یک نعمت بزرگ و با ارزش بوده و از خداوند بابت اصرار و بی قراری‌ها و گله گذاری هایمان عذر خواهی خواهیم کرد. پی نوشت ها: ۱. بقره (۲)، آیه ۱۵۵. ۲. ثقه الاسلام کلینی، الکافی، ج. ۲، ص. ۲۵۳، دار الکتب الاسلامیه، طهران، ۱۳۶۵ ه. ش. ۳. انشراح (۹۴)، آیه ۵ و ۶. منبع: منبع:تبیان