به فرانسه اعزام و به خاطر هزینه‌های بالا بدهکار شدم/ آموزش و پرورش پولمان را نمی‌دهد/ پول نداریم که بیماری خود را درمان کنیم/ این بود عزت سفیر فرهنگی؟!
باید به ضرب المثل «آواز دهل از دور خوش است اشاره کرد. زیرا که چند روز است که تعدادی از معلمان اعزامی به خارج از کشور با سایت خبری «فردا» تماس می‌گیرند و از مشکلاتشان می‌گویند. این معلمان از عدم پرداخت حقوقشان اعلام نارضایتی می‌کنند و می‌گویند که مسئولان به درخواست‌ها و مشکلاتشان رسیدگی نکرده اند.
سرویس اجتماعی فردا؛ مهسا گربندی: هرسال آموزش و پرورش، آزمونی برای گزینش تعدادی معلم برای مدارس ایرانیان خارج از کشور برگزار می‌کند؛ و برای اکثر معلمان ایرانی آرزوست تا بتوانند در این آزمون قبول شوند و در خارج از کشور تدریس کنند. زیرا که می‌گویند با پذیرفته شدن در این آزمون، علاوه بر تجربه زندگی در خارج از کشور، حقوق بسیار بیشتر از قبل می‌گیرند؛ حقوقی به دلار و یورو و دیگر ارزها! و این در حالی است که اعتباری گرانقدر به سابقه کاری آنها اضافه می‌شود.
اما در اینجا باید به ضرب المثل «آواز دهل از دور خوش است» اشاره کرد. زیرا که در اثر پیگیری های خبرنگار «فردا» با تعدادی از معلمان اعزامی به خارج از کشور مشخص شد که آنها با مشکلات بسیار زیادی مواجه هستند. این معلمان از عدم پرداخت حقوقشان اعلام نارضایتی می‌کنند و می‌گویند که مسئولان به درخواست‌ها و مشکلاتشان رسیدگی نکرده اند. همین مسئله موجب شده تا آنها در پرداخت اجاره خانه یا در خرید خوراکی و لوازم موردنیازشان مشکلات زیادی داشته باشند. آنها می‌گویند حالا دیگر از رفتن به خارج از کشور پشیمان شده اند. نه تنها افزایش حقوق نداشتیم بلکه اصل حقوق را هم پرداخت نمی‌کنند خانم الف. ن. یکی از معلمان اعزامی به خارج از کشور است که با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند؛ او در این رابطه به خبرنگار «فردا» می‌گوید: «من به همراه تعدادی از همکارانم نیرو‌های اعزامی شهریور ۹۶ به اوکراین هستیم و این در حالی است که وزارت آموزش و پرورش پیش از اعزام به ما وعده داده بود که ۱۰ روز بعد از اعزام تا برقراری حقوق به ما مساعده می‌دهد تا بتوانیم از پس امورات خودمان در خارج از کشور بربیاییم. اما متاسفانه تا امروز هیچ پولی
به حساب ما واریز نشده است؛ و این در حالی است که نه تنها پولی به ما نداده اند بلکه حتی یک مقام مسئول از وزارت آموزش و پرورش یا مرکز مدارس خارج از کشور پاسخ ما را نمی‌دهد.»
این خانم با ناراحتی ادامه می‌دهد: «در این مدت که به اوکراین آمده ایم، با تنگدستی و کمک گرفتن از برخی هموطنان خارج کشور یا کمک ناچیز سفارت ایران آن هم با تحقیر و سرکوب، زندگی مان را گذرانده ایم. این در حالی است که پیش از اعزام به ما گفتند که طبق قانون مصوب دولت باید برای نیرو‌های مامور در خارج کشور افزایش ۳۰ درصدی حقوق اعمال شود، ولی باید بگویم که نه تنها افزایش حقوق انجام نشده بلکه اصل حقوق را هم برایمان پرداخت نمی‌کنند.»
این معلم اعزامی به اوکراین در ادامه گلایه هایش به خبرنگار «فردا» می‌گوید: «هوا در اینجا سرد است و ما هیچ وسیله نقلیه شخصی نداریم. آن دسته از همکارانی هم که صاحب فرزند هستند مشکلاتشان از بقیه همکاران بیشتر است. کاش صدای ما به گوش مسئولان برسد و فکری به حال ما کنند؛ هر چند که ما به آقای رئیس جمهور هم نامه نوشتیم، ولی پاسخی دریافت نکردیم.» به فرانسه اعزام و به خاطر هزینه‌های بالا بدهکار شدم، آموزش و پرورش پولمان را نمی‌دهد! آقای ر. ک، معلم اعزامی به فرانسه است. او نیز از عدم پرداخت حقوق گلایه می‌کند و به خبرنگار «فردا» می‌گوید: «در حال حاضر ۱۵ ماه از اعزام من و همکارانم به فرانسه گذشته و این در حالی است که تنها ۹ ماه حقوق و ۳ ماه حق مسکن به ما پرداخت کرده اند! در حالی که با توجه به قوانین، ما باید یک ماه ودیعه به صاحب خانه بدهیم و هر اجاره هر ماه را اول هر ماه پرداخت کنیم که با توجه به هزینه بالای مسکن در پاریس، یک سال اجاره را ما خودمان پرداخت کرده ایم و فقط ۳ ماه از آن را آموزش و پرورش پرداخت کرده است!» وی ادامه می‌دهد: «در این مدت ماهیانه ۲۰۰۰ یورو از سفارت، مساعده دریافت کرده ایم که با
توجه به پرداختی‌های نامنظم و ناقص آموزش و پرورش حتی نتوانستیم بدهی خود را با سفارت تسویه کنیم! این در حالی است که هزینه‌های زندگی در پاریس بسیار بالاست؛ پرداخت ماهیانه نزدیک ۱۵۰۰ یورو اجاره مسکن، حدود ۲۰۰ یورو هزینه اتومبیل، خانه، آب، برق و تلفن که با این حساب از مساعده سفارت فقط ۳۰۰ یورو باقی می‌ماند که زندگی کردن با آن بسیار دشوار و حتی می‌توان گفت: ناممکن است!»
این آقای معلم می‌گوید: «تا الان برخی از ما، زندگی مان را با پس اندازی که با خود از ایران آورده بودیم به سختی گذرانده ایم، اما دیگر نمی‌توانیم و اوضاع برایمان بسیار سخت و دشوار شده است.»
پول نداریم که بیماری خود را درمان کنیم!
وی در پاسخ به این سوال که آیا از مشکلاتشان را با مسئولان در میان گذاشته اند؛ می‌گوید: «ما با آقای مطهری، نایب رئیس مجلس در سفر به پاریس در این مورد گفتگو کردیم و ایشان به ما قول پیگیری دادند، اما خبری نشد، چند بار با مرکز بین الملل و امور خارج از کشور آموزش و پرورش نیز نامه نگاری کتبی انجام دادیم و نامه ما با تایید سفارت به مرکز ارسال شد، اما هیچ بازخوردی تا به حال نداشته است.»
آقای ر. ک. در رابطه با مشکلات درمان معلمان اعزامی می‌گوید: «شرایط بیمه برای ما به گونه‌ای است که ابتدا باید هزینه‌ها را خودمان پرداخت کنیم و حدودا یک ماه پس از ارائه فاکتور به بیمه ۹۵ درصد آن را برمی‌گردانند؛ اما با وجود وضعیت مالی معلمان اعزامی که برایتان گفتم هیچ پولی برایمان نمانده که خرج درمان بیماری هایمان کنیم. زیرا که توان پرداخت هزینه‌های مراجعه به پزشک را نداریم.»
این بود عزت سفیر فرهنگی؟!
آقای ص. در رابطه با مشکلات معلمان اعزامی به خارج از کشور به خبرنگار «فردا» می‌گوید: «من و همسرم به قزاقستان اعزام شدیم. پیش از اعزام به اینجا، آموزش و پرورش برای ما جلسه توجیهی گذاشت و در آن جلسه به ما گفتند که بهترین لباس را بپوشید و بهترین وسایل را برای خودتان تهیه کنید؛ زیرا که شما باید به عنوان سفیر فرهنگی، شان خودتان را حفظ کنید. اما با وجود اینکه سه ماه از آمدن ما به قزاقستان می‌گذرد هیچ حقوقی دریافت نکرده ایم و با پس اندازی که از ایران با خودمان آورده بودیم زندگی مان را گذراندیم.»
این معلم می‌گوید: «متاسفانه فرهنگیان اعزامی در خارج از کشور واقعا در تنگنا هستند و مشکلات مالی به شدت آزارشان می‌دهد. امسال نیرو‌های جدید را بدون مساعده اعزام کردند و از حقوقشان هیچ خبری نیست و نیرو‌های سال گذشته هم ۶ ماه هست که حقوق و ۱۰ ماه حق مسکن دریافت نکرده اند!»
آقای ص. از اتمام زمان اقامتش در قزاقستان می‌گوید و اعلام می‌کند: «دوره اقامت ما در قزاقستان یک ماه بود و مسئولان برای بیشتر شدن مدت آن اقدامی نکردند؛ بنابراین در حال حاضر ما نه کارت اقامت داریم و نه ویزا. یعنی هر لحظه استرس ماندن در این شهر را داریم!» آموزش و پرورش در خواب وظیفه معلمان اعزامی به خارج از کشور این است که با تمام توان خود به دانش آموزان ایرانی مستقر در آن کشور خدمت کند و باید تنها برای انجام رسالت معلمی و ایفای نقش معلمی دراین مسیر گام بردارد. اما زمانی که این معلمان با مشکلات بسیاری برای گذراندن زندگی خود درگیر باشند و دغدغه پرداخت هزینه‌های خانواده شان را داشته باشند، چگونه می‌تواند با آرامش خیال در مسیر آموزش صحیح دانش آموزان حرکت کند؟
به طور حتم معلمی که نه حقوق دارد و نه پشتیبانی مالی، ناچار است که دستش را جلوی دیگران دراز کند و عزت نفسش را زیر پا بگذارد. و به طور حتم چنین شخصی نمی‌تواند الگوی مناسبی برای دانش آموزان باشد.
در حالی که مقام معظم انقلاب به مدارس خارج از کشور تاکید ویژه‌ای دارند، ولی مسئولان آموزش و پرورش در این زمینه اقدامی جدی و مناسب انجام نداده اند. امید است که به زودی شاهد رفع مشکلات تمامی معلمان اعزامی خارج از کشور باشیم.
دیدگاه تان را بنویسید