جانباختن مردم در جاده‌ها با نامه‌نگاری حل نمی‌شود!
مردم انتظار این را نداشتند که از طرف معاون اول رئیس‌جمهور کشور که مدعی است فارغ‌التحصیل معتبرترین مرکز علمی کشور است، تا این اندازه کلی‌گویی صورت بگیرد.
سرویس اجتماعی فردا: پس از آنکه اتوبوس دختران دانش‌آموز هرمزگانی واژگون شد و ۹ نفر از آنان جان باختند؛ اسحاق جهانگیری پس از مطالعه گزارش دفتر هیئت دولت در خصوص «ارزیابی ایمنی جاده ای ایران» در پی‌نوشتی خطاب به وزرای کشور، راه و شهرسازی، صنعت، معدن و تجارت، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، رییس سازمان برنامه و بودجه کشور و فرمانده نیروی انتظامی تصریح کرد: «با سلام، وضع ایمنی جاده‌ها و حوادث رانندگی و خسارت‌های جانی و مالی ناشی از آن، به یک مسأله بسیار مهم تبدیل شده است. علیرغم تلاش های انجام گرفته و کاهش تعداد افراد فوت شده، باید یک اقدام اساسی انجام داد و نقشه راه را برای بهبود اوضاع در بازه زمانی مشخص تهیه کرد. ضمن بررسی، پیشنهاد لازم را ظرف دو ماه تهیه و گزارش نمایید.»
در همین رابطه روزنامه حامی دولت آرمان در مطلبی با عنوان «آقای جهانگیری! هشدار جاده‌ها با نامه‌نگاری حل نمی‌شود» نوشت: در رابطه با کشتار مردم در جاده‌های ایران که بر پایه استانداردهای جهانی از نظر تعداد جمعیت در کشور و مساحت آن در رتبه نخست جهان قرار دارد، همه انتظار داشتند که پس از نخبه‌کشی که عملا در فاجعه جانباختن تعدادی از نخبگان دختر کشور روی داد، دولت فکری برای این مساله بکند. آقای جهانگیری به‌عنوان معاون اول رئیس‌جمهور به‌جای پرداختن به اصل مساله در نامه‌ای خطاب به وزارت راه و شهرسازی و سایر وزرای مربوطه عنوان کردند که فکری برای این مساله بکنند. اما مردم انتظار این را نداشتند که از طرف معاون اول رئیس‌جمهور کشور که مدعی است فارغ‌التحصیل معتبرترین مرکز علمی کشور است، تا این اندازه کلی‌گویی صورت بگیرد. مساله مرگ‌ومیر و تعداد بالای آنها در جاده‌های ایران با نامه‌نگاری و این‌گونه مسائل حل نمی‌شود و خود آقای جهانگیری هم می‌دانند که ارسال چنین نامه‌ای فقط مصرف داخلی دارد و توسط نهادهای ذیربط به دلیل اینکه مبانی اجرایی‌شان مشخص نشده، بایگانی خواهد شد. واقعیت این است که اکثر جاده‌های ایران برای زمانی ساخته
شده‌اند که حداکثر سرعت اتومبیل‌ها ۱۲۰کیلومتر بوده. یعنی اتومبیل‌ها در آن زمان حداکثر می‌توانستند با ۸۰ تا ۹۰کیلومتر در ساعت حرکت کنند. در حال حاضر حتی یک اتومبیل از رده‌خارج‌شده‌ای مثل پیکان یا پراید با سرعتی به‌مراتب بیش از ۱۵۰ تا ۱۶۰ کیلومتر هم می‌تواند حرکت کند. مشکل اصلی نداشتن شبکه‌های ریلی تندروست. مساله نداشتن شبکه‌های آزادراهی است.
دیدگاه تان را بنویسید