جام نیوز: برخی از شنیدن این مطلب که نتیجه یک بازی خودکشی کاربر در دنیای واقعی باشد شگفت زده می‌شوند. اما یک بازی به نام «نهنگ آبی» تاکنون افراد زیادی را در کشورهای مختلف ازجمله روسیه و اروپا به کام مرگ فرستاده است. اکنون موج این بازی به آسیا رسیده و ایران نیز در کانون خطر این بازی قرار گرفته است. اسپوتنیک در گزارشی با عنوان « بازی اینترنتی مرگبار به آسیا هم رسید» نوشت: کلیپ هایی در شبکه های اجتماعی منتشر شده است که نشان می دهد چالشی که به "نهنگ آبی" معروف است و نوجوانان را به کام مرگ می‌کشاند به کشورهای آسیایی هم رسیده است. در این گزارش آمده است که: این بازی توسط گروه‌هایی مدیریت می شود و باعث میشود تا قدم به قدم و بوسیله بازی نوجوان، خود را از بلندی به پایین بیندازد.
طراحی این چالش به گونه‌ای است که در ابتدا با ایجاد حس کنجکاوی و تهدید، نوجوان را وادار به وارد شدن به این بازی می کنند و از او خواسته می شود تا با انجام کارهای سخت توانایی خود را نشان دهد. همچنین او باید لوکیشن خود را روشن کند. مراحل اولیه این بازی کشیدن نهنگ بر روی دست با چاقو و یا سلفی گرفتن در بلندی می‌باشد اما قدم به قدم ماموریت‌ها و تمرینات سخت‌تر شده و در نهایت از او خواسته میشود تا خود را از یک بلندی به پایین پرتاب کند. یورونیوز نیز در خبری با عنوان «چالش نهنگ آبی؛ بازی اینترنتی که نوجوانان را به کام مرگ می کشاند» نوشت: گروهی [در پشت پرده و با مدیریت بازی] این چالش را مدیریت می کنند. آنها به مدت ۵۰ روز از مخاطبان نوجوان می خواهند تا روزانه کاری را که از آنها خواسته شده است را انجام دهند و در پایان، عکسی از تکلیف خود را بفرستند تا بتوانند وارد مرحله بعد شوند. مرحله نخست این چالش کشیدن یک نهنگ آبی [با جاقو] روی دست است. خودزنی، حک شکل و شماره با چاقو بر ساعد، تماشای فیلم های وحشت آور، حاضر شدن در اماکن، سازه‌ها و بلندی‌های خطرناک برای گرفتن عکس سلفی و بیدار شدن در ساعات نامعمول بخش‌هایی از
این چالش است که هر روز و رفته رفته سخت‌تر و سخت‌تر میشود و در پایان پنجاهمین روز از نوجوانی که «بازی» را شروع کرده، خواسته میشود تا خودکشی کند. باشگاه خبرنگاران جوان نیز در تشریح این بازی در خبری تحت عنوان « چالش نهنگ آبی؛ سرگرمی نوظهور که نوجوانان را به کام مرگ می کشاند! » نوشت: این بازی از طریق گروهی در شبکه اجتماعی« و کانتکت روسیه» (همانند فیس بوک ) در اختیار اعضا قرار می گیرد و از کاربران نوجوان خود می خواهد تا در مدت ۵۰ روز بصورت روزانه چالش درخواستی را انجام دهند و در پایان، عکسی سلفی بفرستند تا وارد مرحله بعد بازی شوند. مرحله اول این بازی با کشیدن تصویر یک نهنگ آبی روی دست شروع می شود و در مراحل بعد کاربر را به خودزنی، حک شکل و شماره با چاقو بر دست ، تماشای فیلم های وحشتناک، سلفی گرفتن بر روی سازه ها و ساختمان های بلند در حالتهای خطرناک سوق می دهد و با سخت تر شدن مراحل از کاربر می خواهد تا خودکشی کند. روزنامه نووایا گزتا در مورد آمار کشته‌های این بازی در روسیه می‌نویسد که از نوامبر سال ۲۰۱۵ تا آوریل سال ۲۰۱۶ میلادی ۱۳۰ مورد اقدام به خودکشی در ارتباط با بازی نهنگ آبی ثبت شده است. پلیس روسیه هم در
این خصوص تحقیق می‌کند و گمان می‌برد که حداقل ۱۳۰ مورد اقدام به خودکشی در ارتباط با بازی نهنگ آبی بوده است. یورونیوز نیز در خبری با عنوان « قربانیان نهنگ آبی؛ از هند تا روسیه» می‌نویسد: پس از انتشار خبر چند مورد خودکشی در میان نوجوانان روس، گرجستانی و سپس صرب، در ماه مارس سال ۲۰۱۷، پلیس فرانسه نسبت به مشاهده نمونه‌هایی از این چالش در میان نوجوانان این کشور، ابراز نگرانی کرد. با این حال نهنگ آبی دست‌کم به مرگ یک نفر و زخمی‌شدن چندین نوجوان دیگر در فرانسه منجر شده است. اما این بازی چگونه کاربران را به انجام اعمال خشونت آمیز و خودکشی وادار می‌کند؟ بازی نهنگ آبی بیشتر در مورد کسانی تأثیر گذار است که از تجربه و اطلاعات کم‌تری بهره‌مندند و یا این که از مشکلات روحی، روانی خاصی رنج می‌برند. بنابراین نفوذ و تأثیر گذاری این بازی در کودکان و نوجوانان به دلیل اطلاعات وتجربه کم بیشتر است. این بازی به گونه‌ای است که برای شروع کار به بچه انگیزه می دهد تا بازی را ادامه دهد و در این راه تا حدودی از تهدید هم بهره می‌برد و بچه را تهدید آمیز جلو می برد. در ابتدای بازی، قبل از این که بازی شروع شود از بچه سئوال میشود: آیا
مایل هستی ادامه بدهی؟ آیا مطمئن هستی که وسط راه پشیمان نمی شوی و نمی خواهی برگردی؟ ناخوآگاه یک حس انگیزشی در بچه بوجود می آورد که جلو برود و در نهایت هم تهدیدش می کند که اگر می خواهی این بازی را ادامه بدهی باید تا آخر ادامه بدهی. و زمانی که این بچه قبول کند که می‌خواهد بازی را شروع کند. از بچه می خواهد که لوکیشن گوشی‌اش را روشن کند. برخی از بچه های ما در این زمانه می دانند که وقتی لوکیشن گوشی را روشن کنند، خیلی‌ها می توانند از بودن آن ها در هر مکانی مطلع شوند. ولی درصدی از کودکان اطلاعی در این مورد ندارند و همین باعث می شود که این فردی که در پشت پرده هدایت بازی را به عهده دارد و با اینها این بازی را انجام می دهد از لوکیشن گوشی استفاده کند و جای بچه را به او بگوید و بچه بترسد. زمانی هم که بچه از خواسته‌های اینها سرپیچی کند بچه را تهدید می کنند که ما نزدیک خانه شما هستیم. اسم چند تا مکان نزدیک خانه را می برند و باعث می شود که بچه بترسد و تا آخر بازی را ادامه دهد و روش بازی هم این طوری است که این بازی را تا 50 روز ادامه می دهند و در این 50 روز، 50 تا ترس یا 50 تا وظیفه رعب آور را به بچه می‌دهند این پنجاه
وظیفه شامل اعمالی مانند خراشیدن دست و ... می شود و در نهایت در روز پنجاهم از بچه می خواهند خودش را از یک جای بلند پرتاب کند به سمت پایین و خودکشی کند. نکته مهم بازی، این است که بچه یا نوجوان می داند که دارد اشتباه می کند ولی ترسی در بچه به وجود می‌آید که حتی نمی تواند با خانواده‌اش مشورت کند. بنابراین آگاهی جامعه و کودکان و نوجوانان از این بازی و مراقبت والدین در این مورد می‌تواند از این تبعات جلوگیری کند. امثال این بازی این حقیقت را به ما نشان می‌دهد که فضای مجازی و ابزارهای آن اگر چه نام مجازی به خود گرفته‌اند اما به طور مستقیم در دنیای واقعی تأثیر گذارند به نحوی که حتی می‌تواند حیات فرد را به مخاطره بیاندازد و می تواند در لایحه‌های مختلف اجتماعی چالش‌های مهمی را بوجود بیاورد امری که برنامه‌ریزی و هشیاری مسئولان، نهادهای فرهنگی و توجه خانواده‌های ایرانی را می‌طلبد. اگر چه گفته شده است که فیلیپ بودکین دانشجوی سابق روانشناسی و اخراج شده از یک دانشگاه این بازی را اختراع کرده است. اما بعید نیست که پشت این بازی اهداف استعماری برخی از کشورها یا حتی کارتلهای بزرگ اقتصادی فرهنگی باشد که با هدف به بردگی گرفتن
انسانها و سوء استفاده از آنها تولید و عرضه شده باشد. بودکین نیز اعلام کرده که هدف او از تولید این بازی «پاک کردن» جامعه از کسانی است که تلقی میشود هیچ ارزشی ندارند. به نظر می‌آید هدف اعلام شده از سوی بودکین برای این بازی و ساختار این بازی شبیه نظریه «اصل تنازع برای بقا» و اصل «انتخاب طبیعی» داروین [که نتیجه منطقی اصل تنازع برای بقا است] می‌باشد که از این منظر بسیار قابل تأمل است. اصل تنازع بقا چیست؟ اصل تنازع بقا عبارت از قبول وجود یک کشمکش دائم میان موجودات زنده می باشد که به انتخاب انسب منجر می گردد. به عبارت دیگر افراد یک خانواده از همه حیث با هم مساوی نیستند بلکه بعضی از آنها تصادفاً نسبت به دیگران دارای مزیت یا مزایایی می‌شوند که در تنازع بقا کامیابی آنهارا تضمین می‌کند در صورتی که فقدان آن در افراد دیگرسبب مغلوبیت و از میان رفتن آنها می گردد. از نظر سازنده «نهنگ آبی» در این بازی نیز شرایطی مهیا میشود تا افراد با بهره هوشی کم یا افراد دارای مشکلات روحی و روانی به نوعی به نابودی و خودکشی برسند و فرد انسب و اصلح که فریب بازی را نخورده است باقی بماند. دانشمندان قانون تنازع بقا را كه از نتايج برخي
مطالعات بر روي موجودات عالم طبيعت به دست آورده اند به زندگي و اجتماع انساني نيز تعميم مي دهند و مي گويند اجتماعات و جوامع بشري در سير تكامل خود، براي حفظ دارايي هاي اجتماعي و اقتصادي و طبيعي خود دائماً در حال نزاع و جنگ به سر مي برند. در اين تنازع، جوامعي كه از لحاظ منابع انساني و طبيعي غني و قوي هستند به زندگي خود ادامه داده و جوامع ضعيف از عرصه اجتماع محو و نابود مي شوند. تعمیم این اصل به زندگی اجتماع انسانی دارای اشکالات متعددی است، از طرف ديگر اصل مزبور موجب ايجاد ضررها و مفاسد اجتماعي و اخلاقي مي شود. زيرا اصل تنازع بقاء وجود جنگ ها و كشمكش هاي دائمي را امري لازم براي حفظ و ادامه حيات اجتماع مي داند و اين اصل حق حيات را از طبقات ضعيف جامعه گرفته و طبقات مرفه و قوي را در تجاوزات حقوقي خود محق مي‌شمرد. بدين ترتيب كشورها و مردم قوي در نابودي ديگر ممالك و ملل ضعيف مورد هيچ گونه باز خواستي از طرف سازمان هاي جهاني و ديگر انسان ها قرار نمي گيرند. در حالي كه اصل رايج و كلي در جهان اصل علت و معلول است. يعني پديده در پديده ي ديگر تاثير گذاشته حالات كمي يا كيفي آن را تا حدودي و موقتاً مورد تغيير قرار مي دهد.
پس اصل رايج در جوامع انساني، اصل همياري و تعاون و دستگيري از ضعفا و محرومين جامعه است و اينكه اجتماعات انساني براي ايجاد جهاني ايده آل بايد زمينه را براي فضايل اخلاقي و اصل عدالت اجتماعي و بهره بري تمامي اقشار اعم از ضعيف و قوي از منابع و امكانات جهان هستي را فراهم سازند.
دیدگاه تان را بنویسید