نظر ۵ عکاس خبری درباره محدودیت حضور عکاسان در مجلس

سرویس اجتماعی فردا: حضور عکاسان و ثبت تصاویر جلسات علنی مجلس شورای اسلامی همواره خبرساز بوده و شاید به همین دلیل هم هست که حضور عکاسان خبری رسانه‌ها جز بررسی دستورجلسات مهم مانند بررسی صلاحیت‌ها، برنامه ششم، بودجه و ... هفته‌ای یک بار مجاز است. «سلفی با موگرینی» یکی از سوژه‌های عکس‌های مراسم تحلیف است که از دید عکاسان پنهان نماند و به سرعت در فضای مجازی پخش شد و حتی به تیتر یک رسانه‌های خارجی هم رسید. اما در جریان رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت هم عکسی از آقای نادر قاضی پور نماینده ارومیه منتشر شد که در آن در حال خوردن گلابی و پنهان کردن تعدادی از این میوه در کشوی میز خود است. پس از انتشار این عکس و حواشی آن در رسانه ها، قاضی پور در توجیه گلابی خوردنش در جلسه رای اعتماد به وزرا واکنش نشان داد و گفت: «با این کار می‌خواستم بگویم رئیس جمهور واردات میوه خارجی را قطع کند و به داد کشاورزان برسد. من عمدا این کار را کردم و می‌دانستم اینجا فضول هست و فضول‌ها عکس می‌اندازند.» همین مسئله باعث شد که روز گذشته جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی درخواستی را به هیأت رییسه مجلس بدهند تا برمبنای آن حضور عکاسان خبرگزاری‌ها و سایر رسانه‌ها در جلسه علنی پارلمان محدود شود.

در ادامه نظر ۵ عکاس خبری به توهین نادر قاضی‌پور به عکاسان و همچنین واکنش آنها به محدود شدن حضورشان در مجلس را می خوانید:

۱. احسان رافتی؛ عکاس خبری: چند روز بیشتر نیست که از روز خبرنگار و عکاس می گذرد و هنوز شاید تقدیر و تشکرها و تقدیرنامه ها مهرش خشک نشده است. تقدیر و تشکرهایی که بیشترش نمایشی است و از سرباز کنی. عکاس خبری که سرما، گرما، روز، شب، مرخصی و تعطیلی برایش معنی ندارد و زندگی اش عکاسی خبری است. اما همین قشر عکاس خبری است که مقصر تمام مشکلات جامعه است. تمام سیاهی ها، معضلات و مشکلات. برای همین است که همیشه نوک تهاجم ها به سوی عکاسان خبری است وگرنه ما در کشورمان گورخواب نداریم، کارتن خواب نداریم، دعوا نمی شود، بزن بزن نمی شود، دزدی نمی شود. اصلا هیچی نمی شود. در کشور ما نماینده مجلس اش در مجلس نمی خوابد، گلابی نمی خورد، در ساعت کاری پشت سیستم مجلس گیم فلان بازی نمی کند، همه را ما عکاسان خبری انجام می دهیم. اصلا ما عکاس خبری ها هستیم که در مجلس سلفی می اندازیم. اصلا ما همه را به گردن می گیریم که خیالتان راحت شود. امروز نماینده مجلس که نماینده مردم ایران است به عکاسان به راحتی توهین می کند و آن ها را فضول خطاب می کند که من می دانستم گلابی بخورم فضول ها عکس می اندازند. خب عکاس ها کارشان چیست ؟ عکاس خبری وظیفه اش ثبت همین لحظه هاست .

۲. محسن رحیمی عنبران؛ عکاس خبری: باعث تاسف و تعجب است! یعنی هیچ راه دیگری به ذهن آقای نادر قاضی پور نرسید که به وسیله آن از کشاورزان حمایت کند؟ حتما باید در روز رای اعتماد به وزرا گلابی می‌خوردند تا وزیر جهاد کشاورزی متوجه حمایت از کشاورزان بشود؟ آن هم با گلابی؟ اگر عکاسان خبری از این صحنه عکس نمی‌گرفتند آن وقت چطور این مسئله رسانه‌ای می‌شد؟ آن وقت تکلیف حمایت چه می‌شد؟ این عکاسان به آقای قاضی پور کمک کردند تا مسئله حمایت از کشاورزان را به گوش وزیر جهاد کشاورزی برساند. ۳. امیر گلی پور؛ عکاس خبری: حق با مجلس و نمایندگان مجلس است؛ آن‌ها درست می‌گویند. این نمایندگان با سلفی گرفتن در کنار خانم نماینده آژانس انرژی اتمی باید هم این درخواست را داشته باشند. بعد از جنجال سلفی با خانم موگرینی حالا می‌خواهند که هیچ عکاسی نباشد تا این لحظات تاسف بار را ثبت کند. آن‌ها به جای اصلاح رفتار خودشان می‌خواهند راحت باشند؛ و هر کاری که دلشان می‌خواهد انجام دهند. ۴. همت خواهی: به جای خروج عکاسان خبری از مجلس، نادر قاضی پور این نماینده ارومیه است که باید به رفتار خودش فکر کند و آن را اصلاح کند. ما عکاسان خبری نیز باید از حق و حقوق خودمان دفاع کنیم. زیرا که یک نماینده مجلس حق ندارد به عکاسان رسانه‌ها توهین کند و آن‌ها را «فضول» خطاب کند. چنین تعابیری باعث می‌شود که برخی از افراد که از نوع کار ما شناختی ندارند تصور اشتباهی راجع به ما داشته باشند و با خود فکر کنند که کار ما «فضولی» کردن است! ۵. مسعود ماکاوند؛ عکاس خبری: گاهی اوقات می‌بینیم که با یک جمله طنز یا به قول عامیانه یک کنایه یا یک تیکه به یه صنف خاص (مثلا پزشکان در یک سریال معمولی)، همه افراد آن صنف بیانیه‌ای صادر می‌کنند و نسبت به آن توهین اعتراض می‌کنند. آن‌ها با توجه به این مسئله که حق شان ضایع شده است، تجمع می‌کنند و هوای کار و همکارانشان را دارند؛ جماعتی که شاید به هیچ رسانه‌ای دسترسی نداشته باشند و نهایت کاری که می‌توانند بکنند این است که کلیپ اعتراضشان رادر فضای مجازی پخش کنند. جالب است که کار ما خبر و رسانه است و می‌توانیم به راحتی نسبت به این توهین اعتراض کنیم، اما هیچ وقت نتوانستیم از حداقل حقوق خود دفاع کنیم. در حالی که حجم توهین‌ها و تهمت‌ها به عکاسان و خبرنگاران روز به روز بیشتر هم می‌شود.