۵ نکته راجع به «کودکان کار»؛ از جمع‌آوری زباله تا تن‌فروشی

۱. بر اساس آمار رسمی در ایران دو میلیون کودک کار و بر اساس برخی آمار غیررسمی تا هفت میلیون کودک کار وجود دارد که ۵۰ درصد آن‌ها را کودکان مهاجر تشکیل می‌دهند. این کودکان در محله‌های مختلف تهران و در شهرهای مختلف کشور به کارهای متفاوتی گمارده می‌شوند، از جمع‌آوری زباله و فروش فال تا فروش مواد مخدر و تن‌فروشی. در برخی محله‌ها کودکان علاوه بر کار اجباری، اعتیاد هم دارند و در برخی موارد از آنان در بزه‌کاری استفاده می‌شود. همچنین کودکانی که به جمع‌آوری زباله مشغولند در معرض انواع بیماری‌ها قرار دارند. ۲. افزایش کودکان کار، پیامد برخی سیاست‌های اقتصادی دولت است؛ مجموعه‌ای از سیاست‌گذاری‌های دولت به‌ویژه در رابطه با دهک‌های پایین باعث شده تا طبقات پایین به‌طور مستمر بی‌چیز شوند. دستمزد کم و گرانی موجب عدم تعادل در زندگی قشر ضعیف جامعه شده است و قدرت خریدشان را کاهش داده؛ بنابراین این افرادناگزیرند که کودکان خود را برای کسب درآمد و گذران زندگی به بازار بفرستند. ۳. میانگین سنی این کودکان ۱۲ سال است که ۴۱ درصد آن‌ها بیسواد و ۳۷ درصد به خاطر «کار» ترک تحصیل کرده‌اند. ۴. بیش از ۵۷ درصد کودکان در مراکز مدیریت پسماند و مابقی آن‌ها در خانه زندگی می‌کنند. با در نظر گرفتن تعداد زیاد مراکز تفکیک زباله در سراسر کشور تخمین زده می‌شود که هزاران کودک در محلی زندگی می‌کنند که به دلیل آلودگی محیطی در این محل و حضور حیوانات موزی، یا در معرض بیماری هایی مانند حصبه، سالک، تیفوس، گال، هپاتیت، ایدز، و… قرار دارند. ۵. مهم‌ترین وظیفه دولت در این خصوص ایجاد حق هویت برای کودکان، صدور کارت شناسایی و اجازه تحصیل در مدارس است، اما تاکنون دستگاه‌های حمایتی مانند سازمان بهزیستی نتوانسته خدمات مناسبی به کودکان کار ارائه کند و فقط یک‌سوم این کودکان تحت نظر این سازمان قرار گرفته‌اند.