تکمیل پازل ظلم به فرهنگیان با تعاونی مصرف/ قرار نیست فرهنگیان از نهادهایی که با پولشان ساخته شده خیر ببینند

سرویس اجتماعی فردا؛ سیدمحمد سادات‌اخوی: " قیمت ها از امین حضور گرانترند. انگار نه انگار که اینجا با حق عضویت ما اداره می شود." این اعتراض یکی از فرهنگیان است زمانی که برای خرید به تعاونی مصرف فرهنگیان مراجعه کرده بود. اعتراض های او فقط به گران بودن اجناس خلاصه نمی شود و دامنه دارتر ازین حرفها بود.

تعاونی مصرف فرهنگیان، در سال 67 به ثبت اداره تعاون تهران رسید. این تعاونی تا کنون توانسته است بیش از 620 شعبه در سراسر کشور ایجاد کند تا شرایط خرید را برای 1.5 میلیون فرهنگی کشور تسهیل کند. هیات مدیره این تعاونی نیز از طریق انتخابات و با رای سهامداران به مدت سه سال انتخاب می شود. این اتحادیه هدفش را رفع نيازمنديهاي اعضا و ارائه كالای مصرفی با قيمت و كيفيت مناسب اعلام کرده است.

اما پرس و جویی کوتاه در میان فرهنگیان نشان می دهد که این اتحادیه بر خلاف اهداف مصرح و تعیین شده حرکت می کند. فرهنگیان معتقدند خرید ازین تعاونی برای آنان به صرفه نیست. چرا که قیمت کالاها به ویژه لوازم خانگی نسبت به بازار گرانتر است. خانم فتحی یکی ازین فرهنگیان است. او می گوید: "من به عنوان یک فرهنگی برای استفاده از مزایای عضویت در شرکت تعاونی، به یکی از فروشگاه ها رفتم. ولی قیمت اکثر اجناس در مقایسه با مرکز خرید لوازم خانگی امین حضور، بالاتر بود."

البته این تعاونی برای تسهیل شرایط خرید، امکان خرید قسطی را نیز فراهم کرده است. فرهنگیان هم به علت حقوق های پایین، بعضا مجبورند در بزنگاه هایی همچون تهیه جهیزیه و یا تعویض اجباری لوازم برقی، به سراغ این فروشگاه ها بروند. و این اول ماجراست. سود ماهانه 1.5 درصد، پیش پرداخت 20 درصدی و قیمت اولیه بالاتر از قیمت بازار، شرایط پیش روی فرهنگیان برای خرید 36 ماهه کالاست. یکی از فرهنگیان که قصد خرید قسطی داشته می گوید: " از ما سود می خواهند. اگر بخواهیم 12 ماهه کالایی را بخریم باید ابتدا 20 تا 30 درصد آن را پرداخت کنیم. فرض کنید قیمت جنسی سه میلیون تومانه. ابتدا یک میلیون می گیرند، برای دو میلیون باقی مانده نیز باید 600 هزار تومان بیشتر از قیمت اصلی پرداخت کنیم. این انصاف نیست. "

مشکلات فروشگاه های این تعاونی در شهرهای مختلف تقریبا به یک شکل است. گران بودن قیمت کالا مشکل مشترک همه شعب این تعاونی است. در حالی که طبق ماده 27 قانون بخش تعاون، تامین کالاهای مورد نیاز اعضا در چارچوب مصالح عمومی به منظور کاهش هزینه ها و قیمت ها از وظایف تعاونی است.

گران بودن اجناس نسبت به بازار آزاد

بررسی صحت و سقم ادعای گران بودن قیمت اجناس نسبت به بازار آزاد، ما را به چند مکاتبه و نتایج جدید رساند. به عنوان مثال در شهرستان پلدختر، در سال 93، یک نشریه محلی نسبت به گرانتر بودن اجناس، عدم درج قیمت بروی کالاها، عدم اطلاع اعضا از میزان سود و سرمایه خود و.... گزارشی منتشر کرد. پاسخ مدیرعامل تعاونی مصرف فرهنگیان پلدختر، پس از چندی منتشر شد. "محمد پور رشنو"، مدیر وقت تعاونی ادعاهای مطرح شده توسط نشریه را تایید کرده و دلایل گران بودن قیمت اجناس را عمده نخریدن کالاها بیان کرده بود. او گفته بود به علت فروش پایین در تعاونی، مجبوریم کالاها را خرده بخریم. اگر عمده خرید کنیم می توانیم حدود 8 درصد قیمت ها را کاهش دهیم. این صحبت در حالی مطرح می شود که وجود بیش از 600 شعبه ازین فروشگاه در کشور، نشان می دهد می توان با یک کاسه کردن خریدها، قیمت خرید را کاهش داد. مدیر این تعاونی جای علت و معلول را عوض کرده است. چه بسا بی اقبالی مردم و فرهنگیان نسبت به خرید، به دلیل قیمت های بالاست. هم اکنون در کشور فروشگاه های زنجیره وجود دارد که تنها چند ده شعبه دارند اما توانسته اند به مشتریان خود تخفیف های 20 تا 25 درصدی بدهند.

همه ماجرای گران فروختن ها مربوط به فروش حضوری نیست. تعاونی مصرف فرهنگیان برای سهولت خرید مشتریان، سایت فروش اینترنتی راه اندازی کرده است. سایت etma.ir ، سایت فروش اینترنتی تعاونی اتحادیه فرهنگیان است. بررسی برخی از قیمت ها نشان می دهد حرف فرهنگیان پر بیراه نیست. به عنوان مثال قیمت یک گوشی موبایل از برند LG در این سایت 930 هزار تومان است. قیمت همین گوشی در سایت دیجی کالا 120 هزار تومان ارزانتر است. و اگر قصد خرید این گوشی را در بازار علاالدین داشته باشیم، با 800 هزار تومان می توان آن را خرید.

بررسی قیمت لوازم خانگی در این سایت نشان دهنده همین تفاوت قیمت هاست. تفاوت میان قیمت یک یخچال ساید باید ساید با برند سامسونگ نیز نشان می دهد قیمت در تعاونی مصرف فرهنگیان 150 هزار تومان گرانتر است. در قسمت خرید کالاهای این سایت نوشته شده، پیش پرداخت 20 درصد، کارمزد ماهانه 1.5 درصد و حد اکثر اقساط 12 ماه. و این به معنای 18 درصد سود سالانه است. حال آنکه در صندوق ذخیره فرهنگیان افرادی می توانند با سود صفر درصد، وام چندهزار میلیاردی بگیرند و آن را بازنگردانند. اگر هم رسانه ها بگویند فساد در این صندوق اتفاق افتاده، ریاست جمهور می گوید: " این که فساد نیست، معوقه است. انقدر نگویید فساد."

گویا فرهنگیان قرار نیست خیری از نهادهایی ببینند که با پول آنها ساخته شده. در صندوق ذخیره فرهنگیان، هشت هزار میلیارد تومان از پولشان توسط چند نفر به جیب زده می شود. در تعاونی مصرف هم که سهامدارانش، فرهنگیان هستند خیری به آنها نمی رسد. هم باید گرانتر بخرند، هم باید سود 18 درصدی بدهند. کما اینکه در شرایط رکود چهار ساله بازار لوازم خانگی، بسیاری از فروشندگان تخفیف های چشمگیری به خریداران خود می دهند اما فرهنگیان به علت فشارهای زندگی و کمبود نقدینگی مجبورند به سراغ تعاونی مصرف بروند.

وضعیت حقوق و دریافتی فرهنگیان نیز بحث مفصلی است که جای پرداختنش در این مقال نیست. کوتاه آنکه تحصن های صنفی معلمان، از دهه هشتاد در اسفندماه برگزار می شود ولی نتیجه نمی دهد. بازهم همان آش و همان کاسه است. پاداش بازنشستگی این قشر نیز درد دیگری است. دولت یازدهم هرسال وعده داد که پاداش بازنشستگی پرداخت می شود، اما هنوز فرهنگیان سماق می مکند و در صف دریافت پاداش مانده اند. با این اوصاف، گران فروشی به معلمان و فرهنگیان، آنهم در فروشگاه خودساخته آنها، اتفق عجیبی نیست و تکمیل کننده پازل ظلم به فرهنگیان است.