«طالقان» در احادیث آخرالزمانی کجاست؟

خبرگزاری فارس: نویسنده کتاب «امام مهدی(عج)‌» گفت: طبیعتاً پایان عمر امام زمان(عج) از دو حالت خارج نیست؛ حضرت یا به مرگ طبیعی از دنیا رحلت‌ می‌کنند و یا اینکه به شهادت می‌رسند. پس از تبعید میرزا صادق مجتهد تبریزی به قم توسط رضاخان و رحلت این عالم دینی، عده‌ای از اهالی آذربایجان که مقلد ایشان بودند به طالقان در نزدیکی قزوین هجرت کردند، چون در روایات داریم بسیاری از یاران امام زمان(عج) اهل طالقان هستند. آیا مراد احادیث از طالقان، همین طالقان امروزی است؟ برای تفسیر کردن احادیث آخرالزمانی باید کلمات را با توجه به قراین و با مراجعه به کتاب‌های مسالک و ممالک معنا کرد. علمای اسلام در تمدن اسلامی علمی داشته‌اند به نام «مسالک و ممالک» که معادل آن امروزه همان جغرافیاست. کتاب‌های زیادی هم در این زمینه نوشته شده که از جمله آن‌ها می‌توان به «مسالک و ممالک استخری»، «مسالک و ممالک ابن خردادبه»، «صورة الارض ابن حوقل» و «احسن التقاسیم مجلسی» اشاره کرد. «معجم البلدان» یکی دیگر از مشهورترین این کتاب‌هاست و با مراجعه به آن در می‌یابیم در مورد طالقان اختلاف وجود دارد؛ یک طالقان در ایران است و یک طالقان دیگر در افغانستان وجود دارد. اتفاقا به نظر می‌رسد روایاتی که در این زمینه وجود دارد بیشتر ناظر به طالقان افغانستان است. در حدیثی از امام صادق(ع) خطاب به ابوبصیر نام یاران امام زمان(عج) و تفکیک جغرافیایی هر منطقه ذکر شده است. در کتاب «دلائل الامامة» محمد بن جریر طبری (از علمای قرن پنجم هجری) آمده است که 24 تن از 313 یار ویژه امام زمان(عج) اهل طالقان هستند. سؤالی دیگری نیز مطرح است و آن اینکه عمر مبارک امام زمان(عج) چگونه به پایان می‌رسد؟ طبیعتا از نظر عقلی این موضوع از دو حالت خارج نیست: حالت اول حضرت به مرگ طبیعی از دنیا رحلت‌ می‌کنند. برای این موضوع روایت‌هایی نیز وجود دارد که یکی از مشهورترین آن‌ها در جلد دوم تفسیر عیاشی و همچنین جلد ۵۲ بحارالانوار آمده است. در این روایت، امام صادق(ع) در تفسیر آیه ششم سوره اسراء (ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ؛ سپس شما را بر آنها چیره می‏‌کنیم) مى‌فرماید: «مقصود، زنده شدن دوباره امام حسین(ع) و 72 نفر از اصحابش در عصر امام عصر(عج) است، در حالى که کلاهخود طلایى بر سر دارند و رجعت امام حسین(ع) را به مردم اطلاع مى‌دهند تا مؤمنان به شک و شبهه نیفتند و این در حالى است که حضرت مهدى(ع) در میان مردم است. هنگامى که همه مؤمنان امام حسین(ع) را شناختند و تأکید کردند که او حسین(ع) است، مرگ حضرت مهدى(ع) فرا خواهد رسید و دیده از جهان فرو خواهد بست. آنگاه امام حسین(ع) او را غسل و کفن و حنوط مى‌کند و به خاک مى‌سپارد.». حالت دوم حضرت مهدی به شهادت می‌رسند. در این باره آمده است وقتی 70 سال از حکومت حضرت گذشت، زنى ریش‌دار به نام سعیده از طایفه بنى‌تمیم ایشان را به وسیله پرتاب سنگ شهادت مى‌رساند.