کودک‌آزاری؛ این بار در مهدکودکی در تهران + عکس
یک پرونده کودک‌آزاری دیگر در بهزیستی؛ حادثه‌ای که سوم آذرماه سال جاری در یکی از مهد کودک‌های تهران اتفاق افتاد و خشونت یک مربی مهد کودک در منطقه هشت تهران باعث شکستگی استخوان ترقوه یک پسربچه ٣ساله شد. اتفاق تلخی که این‌بار هم نه از سوی مدیر و مسئولان مهد بلکه با اصرار مادر بچه برملا شد؛ تقریبا شبیه حادثه مهد کودک ستایش اردبیل.
حادثه وقتی رخ داده که مربی تازه‌کار این مهد کودک بعد از درمانده شدن از متقاعد کردن آرشان ٣ساله او را با خشونت بلند و به گوشه‌ای پرتاب می‌کند. اما این حادثه از دید همه مسئولان مهد کودک پنهان می‌ماند تا مادر این پسربچه ٣ساله پس از ٤ روز در جریان واقعیت ماجرا قرار می‌گیرد: «سوم آذرماه پسرم را به مهد کودک بردم. آن روز طرح بینایی‌سنجی در مهد کودک اجرا می‌شد و به همین دلیل صبح کمی زودتر از حد معمول به مهد کودک رفتیم. به من گفتند که حدود ساعت ١٣ به دنبال پسرم بروم چون پزشک بینایی‌سنجی آن ساعت در مهد حاضر می‌شد. حدود ساعت یک ظهر به مهد کودک رفتم و دیدم پسرم در کلاس «نوپاها» - کلاس مخصوص کودکان ٢ تا ٣سال - نیست و بعد از جست‌وجو دیدم که گوشه‌ای از کلاس نشسته و درحال گریه کردن است.» مادر آرشان در ادامه صحبت‌هایش به ایسنا می‌گوید: «وقتی متوجه گریه شدید پسرم شدم، به من گفتند که یکی از کودکان مهد با او درگیر شده و او را هل داده است و دو، سه ساعتی می‌شود که درحال گریه است. وقتی از آنها پرسیدم که چرا در این مدت با من تماسی نگرفتید، به من گفتند که چیزی نشده و وقتی به او می‌گوییم کجای بدنت درد می‌کند چیزی نمی‌گوید و فقط گریه می‌کند. من هم او را به بیمارستان انصاری در ٤٦ متری نارمک بردم. از کل بدن وی عکسبرداری کردیم و در این عکسبرداری‌ها تشخیص داده شد که استخوان ترقوه پسرم شکسته است.» او اضافه می‌کند: «پس از آن به مهد رفتم تا کودکی که آرشان را هل داده است، ببینم. پسر من درشت‌اندام است و ٢٠ کیلو وزن دارد. به همین دلیل برای من سوال شده بود که چطور یک کودک دیگر می‌تواند چنان ضربه‌ای به وی وارد کند که استخوان ترقوه‌اش بشکند؟» این مادر درباره دلیل اصلی شکستگی ترقوه پسرش می‌گوید: «وقتی به مهد مراجعه کردم یکی از کودکان آنجا را به من نشان دادند که از پسر من ریزاندام‌تر بود و حتی نمی‌توانست به درستی صحبت کند و مدعی شدند که وی آرشان را هل داده است. این درحالی است که همان مربی حتی از من خواست آن کودک را دعوا کنم تا دیگر با سایر کودکان چنین رفتاری نداشته باشد. سپس به مدیر مهد مراجعه کردم و از او خواستم که فیلم دوربین مداربسته آن روز را به من نشان دهد و مسئولان مهد آن‌قدر خیالشان راحت بود که بدون مقاومت و به راحتی حاضر شدند فیلم را در اختیار من قرار دهند تا آن را ببینم. درحال دیدن فیلم بودیم که متوجه شدیم هیچ درگیری بین دو کودک رخ نداده است، بلکه پسرم توسط مربی پرتاب شده و وی پس از پرت کردن پسرم مجددا به سمت او رفته و دستش را می‌کشد تا او را به گوشه‌ای از کلاس ببرد.» مادر این کودک ٣ساله ادامه داد: «پس از مشاهده فیلم من خیلی محترمانه به مربی مهد گفتم که شما پسر من را زدید و هیچ درگیری بین بچه‌ها در میان نبوده، با این‌حال وی پس از شنیدن صحبت‌های من شروع به داد و بیداد کرد و حاضر به پذیرفتن این موضوع نشد.» او درباره شکایتش از مربی و مسئولان این مهد هم گفت: «مربی متخلف همان روز از
در تعریف کودک‌آزاری آمده است، هرگونه فعل یا ترک فعلی که باعث آزار روحی و جسمی و ایجاد آثار ماندگار در وجود یک کودک شود؛ البته این آثار می‌تواند ابعاد پنهانی هم داشته باشد. ممانعت از حاضر‌شدن در کلاس درس، محروم‌کردن کودک از غذا، حبس در حمام، زیرزمین یا مکان‌های نامتعارف دیگر از اشکال مخفی کودک‌آزاری است. تنبیه بدنی و تجاوز جنسی به کودک هم از انواع کودک آزاری‌فیزیکی است. در ایران تا پیش از سال ۱۳۸۱ کودک‌آزاری از جرایم خصوصی شناخته می‌شد و فقط پدر به‌عنوان ولی کودک به مثابه مالک کودک حق داشت كه در صورت رخ دادن کودک‌آزاری شکایت کند. اما در سال ۸۱ طرحی ۱۲ ماده‌ای به پیشنهاد انجمن حمایت از حقوق کودکان به مجلس ارایه شد و با پیگیری کمیسیون بهداشت مجلس تصویب شد که براساس آن کودک‌آزاری از مصادیق جرایم عمومی قرار گرفت و اعلام جرم علیه مرتکبان کودک‌آزاری ممکن شد. این در حالی است که در بسیاری از کشورها قوانین سختی برای جلوگیری از این عمل غیرانسانی اعمال می‌شود.
فرشید یزدانی، فعال حقوق کودک در رابطه با خلأ آموزشی در موسسه‌های آموزشی و مهدها به «شهروند» گفت: «در مدارس و مهدها آموزش دروس دیده می‌شود اما آموزش رفتاری با کودکان نه. در این گونه موارد هم کودک و هم مربی قربانی می‌شوند و مشکل به نظام جذب و نگهداشت مربی‌ها برمی‌گردد. درواقع درکشور ما نظام آموزشی ارتباط با کودک وجود ندارد؛ دولت باید دوره‌هایی را تبیین کند تا مربی‌ها بتوانند در این کلاس‌های آموزشی به صورت رایگان خدمات ارایه کنند. از آنجا که از چند سال پیش مهدکودک‌ها به صورت خصوصی درآمدند، نظام مهدکودکی به صورت یک نظامی رهایی به وجود آمد. دولت در وهله نخست باید در بحث آموزش مربی‌ها به صورت جدی وارد عمل شود و نظارت دقیق و مستمر بر عملکرد سازمان بهزیستی در حوزه مهدکودک‌ها اعم از صدور مجوز، مفاد آموزشی و نحوه آموزش را بسیار ضروری می‌دانم.»
سیدحسن موسوی چلک، رئیس انجمن مددکاران اجتماعی نیز درباره سهل‌انگاری و ضعف مدیریتی این مهدکودک به «شهروند» گفت: «این اتفاق اجتناب‌ناپذیر است و در سطح مدارس بارها رخ داده است. این موضوع جدید نبوده و در همه حیطه هايی که کودکان وجود دارند، صورت می‌گیرد. درواقع در این حادثه تخلفی صورت گرفته که باید با این تخلف برخورد شود؛ در مدارس هم اگر تخلفی یا سهل‌انگاری رخ می‌دهد، با همان تخلف برخورد می‌شود حتی اگر سهل‌انگاری در ضعف مدیریت باشد. درواقع موسسه آموزشی بسته نمی‌شود و آن معلم خاطی مجازات می‌شود. در اینجا هم یک مربی کارآموز خطا کرده است و متناسب با خطایش با وی برخورد می‌شود. براساس نوع تخلف موسسه‌های مهدکودک از اخطار تا تعطیلی پیش می‌روند. البته تعطیلی مرکز هم برای خودش شرایطی دارد در انحلال موسسه در نخستين اقدام هیأت‌مدیره تغییر می‌کند و کودکان نباید سرگردان و بی سرو سامان شوند. درواقع هیچ سازمانی کوتاه نخواهد آمد و حفظ سلامت کودکان در اولویت سازمان بهزیستی خواهد بود.» او همچنین درباره نظارت بر عملکرد مهدکودک‌ها گفت: «در این رابطه نظارت موثر نیاز داریم. در حال حاضر سازمان بهزیستی هر ٣ ماه یکبار بر عملکرد مهدکودک‌ها نظارت دارد اما با توجه به تعداد ١٦هزار موسسه آموزشی مطمئنا نظارت باید کارآمدتر و بیشتر باشد. هر چقدر نظارت موثر بیشتر باشد اثربخشی بیشتر، اشکالات کمتر و رضایت‌بخشی مردم بیشتر خواهد بود.»
دیدگاه تان را بنویسید