چرا حضرت معصومه (س) قم را برای سکونت برگزید؟
شهر مقدس قم در سالروز وفات حضرت فاطمه معصومه(س) دختر امام موسی کاظم(ع) و نگین انگشتری این شهر غرق در سوگ و ماتم بود.
خبرگزاری ایسنا: مردم این شهر با برافراشتن پرچم‌ها و بیرق‌های مشکی به نشانه عزا و برپایی مراسم مختلف به عزاداری در غم وفات بانوی آب و آیینه اشک ریختند و عشق و ارادت خود به خاندان عصمت و طهارت (ع) را به نمایش گذاشتند. در حرم مطهر بانوی کرامت نیز شب گذشته برنامه‌های ویژه سخنرانی و مداحی برگزار شد و زائران و مجاوران فاطمه معصومه(س) نیز به عزاداری و سوگواری پرداختند. در جای جای حرم مطهر پرچم‌های مشکی نصب شده است و حرم لباس مشکی بر تن کرده و عزاداران بانوی کرامت نیز به سینه زنی در این غم بزرگ پرداختند. تکایا و مساجد در شهر مقدس قم نیز از بعد از نماز مغرب و عشا برنامه‌های عزاداری و سوگواری خود را آغاز کردند و در این مراسم‌ها سخنرانان به بیان کرامات و خصایص و مناقب آن حضرت پرداخته و مداحان اهل بیت(ع) نیز بر مصیب‌های وارده بر آن حضرت نوحه سرایی و مرثیه خوانی پرداختند. حضور زائران غیر ایرانی از ملیت های مختلف به همراه خانواده ها همدوش با سایر عزاداران چشم گیر است؛ دسته عزاداری خادمان و ارادتمندان حضرت فاطمه معصومه(س) نیز با روضه خوانی و نوحه سرایی صبح امروز از بیت النور به سمت حرم مطهر حرکت کرد. در مسجد مقدس
جمکران، میعادگاه عاشقان مهدی(عج) نیز آیین های مختلف عزاداری رحلت حضرت معصومه(س) در حال برگزاری است و زائران با حضور خویش در این مکان ملکوتی، این مصیبت بزرگ را به امام زمان(عج) تسلیت می گویند. آیین های عزاداری سالروز وفات کریمه اهل بیت(س) در مساجد، تکایا، بقاع متبرک امامزادگان و دیگر اماکن مذهبی قم نیز در حال برگزاری است. ولادت حضرت فاطمه معصومه(س) در روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجری قمری در مدینه منوره واقع شده است. دیری نپایید که در همان سنین کودکی با مصیبت شهادت پدر گرامی خود در حبس هارون در شهر بغداد مواجه شد و از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت علی بن موسی الرضا(ع) قرار گرفت. در سال ٢� � هجری قمری در پی اصرار و تهدید مأمون عباسی سفر تبعید گونه حضرت رضا(ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون اینکه کسی از بستگان و اهل بیت(ع) خود را همراه ببرند راهی خراسان شدند. یک سال بعد از هجرت برادر حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده‌ای از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کردند. آن حضرت همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامی‌شان را به
مردم مؤمن و مسلمان می‌رساند و مخالفت خود و اهل‌بیت(ع) را با حکومت حیله‌گر بنی عباس اظهار می‌کرد. بدین دلیل تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده‌ای از مخالفان اهل‌بیت(ع) که از پشتیبانی مأموران حکومت برخوردار بودند، سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتی بنابر نقلی حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند. به هر حال یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه(س)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را کرد. فاطمه معصومه(س) در آن حالت پرسیده‌اند: از این شهر «ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آنچه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که می‌فرمود شهر قم مرکز شیعیان ما است. بزرگان شهر قم وقتی از این خبر مسرت بخش مطلع شدند، به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالی که «موسی بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعری» زمام ناقه آن حضرت را به دوش می‌کشید و عده فراوانی از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢� ١ هجری قمری حضرت وارد شهر
مقدس قم شدند. سپس در محلی که امروز «میدان میر» نامیده می‌شود، شتر آن حضرت در جلوی درب منزل «موسی بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانی حضرت نصیب او شد. آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگی کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود. محل عبادت آن حضرت به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است. سرانجام در روز دهم ربیع الثانی و «بنا بر قولی دوازدهم ربیع الثانی» سال ٢� ١ هجری پیش از آنکه دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند. مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوی محل فعلی که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود، تشییع کردند. همین که قبر مهیا شد در این که چه کسی بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکی از آن دو وارد قبر شد و دیگری جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد. آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن
که با کسی سخن بگویند بر اسب‌های خود سوار و از محل دور شدند. بنا به گفته بعضی از علما به نظر می رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار حضرت رضا (ع) و امام جواد(ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است. پس از دفن حضرت معصومه(س) موسی بن خزرج سایبانی از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا اینکه حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجری قمری نخستین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوی بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهل‌بیت(ع) و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.
دیدگاه تان را بنویسید