ادمین؛ بهاره، سوسن، آتنا

قبل از ظهور اینستاگرام، فیس‌بوک مکان مناسبی بود برای جولان چنین صفحه‌هایی. صفحه‌هایی که با همین شیوه اداره می‌شدند. حالا حضور صفحات پر بازدید کننده اینچنینی در اینستاگرام، بیشتر از هر جای دیگر به چشم می‌آید. صفحاتی که فالوئر کم ندارند. فالوئرها هم البته دست کمی از خود صفحه ندارند. معلوم نیست مجازی هستند یا حقیقی. ادمین‌ها تلاش می‌کنند فالوئرها را به دام بیندازند و به سود مورد نظرشان برسند؛ حتی در حد یک شارژ تلفن. شکایت کسی برایشان مهم نیست. روزی چند نفر به دام می‌افتند؟ گاهی هم به این شکل به جذب فالوئرها اقدام می‌کنند: «این یه صفحه خیلی خوبه. صد درصد نیازتون می‌شه. به صفحه ما سر بزنید ضرر نداره» بعدش هم شکلک‌های گل و بوسه. تعداد دنبال کننده‌ها بالاست. حدود 80 هزارتا. صفحه، خصوصی است. درخواست دنبال کردن می‌دهم تا از محتوای آن سر دربیاورم. درخواست، ظرف چند ثانیه پذیرفته می‌شود. معلوم می‌شود ادمین حسابی فعال است. تصاویر متنوع با هشتک‌های مشمئزکننده در برابر چشم قرار می‌گیرند. کامنت‌ها زیاد و متنوعند. یکی دعوت به فالو می‌کند، یکی پیشنهاد پیام شخصی می‌دهد و بسیاری هم تنها به گفتن سلام و به‌به و چه‌چه مشغول هستند. خیل انبوهی هم شماره تلفن می‌گذارند و از دیگران دعوت می‌کنند با آنها تماس بگیرند. خلاصه بلبشویی است که مرز بین واقعیت و دروغ در آن روشن نیست. اصلاً نمی‌شود فهمید چه کسی واقعی است چه کسی دروغی، آن هم در جایی که اساساً ماهیتش مجازی است.

سودجو بودن گردانندگان این صفحات را خیلی ساده می‌شود فهمید، به شرط اینکه ساده نباشید و به محض دیدن صفحه‌های پربازدیدکننده، جذب آن نشوید. بهاره، آتنا، لیلا، سوسن و... هیچ فرقی نمی‌کند.