فریاد یاحسین(ع) در بین الحرمین

خبرگزاری مهر: فریاد «حیدر»، «حیدر» هر چقدر اوج می‌گیرد، نشانه‌ای می‌شود برای نزدیکی به حرم امام علی(ع)، و جمعیتی که تو را بدون اینکه نیاز به تلاشی باشد، به داخل هدایت می‌کند. حرم در قرق فریادهای بی‌وقفه «حیدر» است که ملتمسانه خطابش می‌کنند؛ و اشکی که روی صورت همه نشسته است. بیرون حرم در خیابان امام زین العابدین(ع) و امام جعفر صادق(ع) پیاده روی آغاز می‌شود؛ جماعتی متراکم که خود را به ابتدای بزرگراه کربلا می‌رسانند و فریاد «حسین»، «حسین» را از همین جا سر داده‌اند. اینجا آغاز مسیر است؛ ۸۰ کیلومتری که میلیون‌ها نفر خود را در آن رها کرده‌اند و به سمت کربلا راه افتاده‌اند؛ بزرگترین پیاده روی عاشقانه جهان. هوای مسیر آن قدر خنک و دلچسب است که حتی تا ساعت ۱۲ شب هم پیاده روی‌ها ادامه دارد. تنها گرد و غبار یک لحظه هم مسیر را رها نمی‌کند، طوری که ماسک روی صورت خیلی‌ها می‌نشیند. در طول مسیر، موکب‌های مختلف که بسیاری از آن‌ها ایرانی هستند، همه خدماتی را که مورد نیاز زائران است، به صورت رایگان ارائه می‌دهند؛ از غذا و نوشیدنی تا حتی ماساژ، مداوای پای تاول زده زائران، شست و شوی لباس‌ها و... با ستون ۱۴۵۲ کربلا آغاز می‌شود و چند میلیون نفری که خود را با پای پیاده به بین الحرمین رسانده‌اند. از یک کیلومتری مانده به حرم، جمعیت چنان فشرده می‌شود که این مسیر کوتاه، چند ساعتی طول می‌کشد و باز هم امکان رسیدن نیست؛ از جمعیت چند میلیونی که از ۶۰ کشور جهان خود را به این جا رسانده‌اند و همه قصد بین الحرمین کرده‌اند. در این جمعیت پربسامدترین صدایی که به گوش می‌رسد، زبان فارسی است و گویش غالبی که حکایت از مشتاقان ایرانی دارد. تا نماز صبح هم لحظه‌ای از ورود جمعیت کاسته نمی‌شود و هر چه به اربعین حسینی نزدیک‌تر می‌شویم، بر سیل حضور، افزوده می‌شود. درخشش بارگاه ملکوتی حرم امام حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع) از دور جلوه گری می‌کند و در گوشه گوشه مسیر، صدای نوحه خوانی بلند است و مردم از همین فاصله عزاداری را آغاز کرده‌اند.