اولین دختر بوکسور ایران: یک فیلم هندی من را بوکسور کرد

فرادید: پيشنهادي كه با استقبال مسئولان ورزش كشور روبه‌رو شد و قرار شد بوكس آماتور بانوان در ايران راه‌اندازي شود و آنها با موافقت فدراسيون جهاني با پوشش اسلامي در ميادين بين‌المللي حاضر شوند. موافقت ضمني وزير ورزش، مسئولان فدراسيون بوكس را اميدوار كرد تا معاونت امور بانوان خيلي زود وارد عمل شود و مجوز راه‌اندازي بوكس بانوان را صادر كند اما تا به امروز درخواست فدراسيوني‌ها بي‌جواب مانده و بانوان بوكس چشم‌انتظار چراغ سبز معاونت ورزش بانوان هستند.

چند وقت پيش زماني كه بحث راه‌اندازي بوكس بانوان مطرح شد، احمد ناطق‌نوري رئيس فدراسيون بوكس گفت‌: «همين كه بوكس آقايان را نگه داريم، هنر كرده‌ايم». این اظهارنظر در کنار سکوت مسئولان سبب شد تا اندک امیدها برای راه‌اندازی این رشته ورزشی از بین برود. اگر اخبار مربوط به بوکس را پیگیری کرده باشید قطعا نام صدف خادم هم به گوش‌تان خورده است؛ تنها دختر بوکسور ایرانی که مثل بقیه دختران بوکسور کشورمان مسیرش را تغییر نداده و به رشته‌هایی مثل کیک بوکسینگ نرفته، دوست دارد به افتخارات زیادی دست پیدا کند. احتمالا مخاطبان نام شما را شنیده‌اند ولی از بیوگرافی‌تان اطلاعی ندارند. از خودتان بگویید. من متولد ٣ بهمن ماه ١٣٧٣ و متولد تهران هستم، کارشناسی مهندسی ورزش می‌خوانم و ورزش را با شنا آغاز کردم. تا ١٥ سالگی بسکتبال بازی می‌کردم ولی مصدوم شدم. ٦ ماه پایم در گچ بود و خیلی از این ورزش زده شدم. به همین دلیل پیگیر ورزش نشدم، درس خواندن را جایگزین ورزش کردم و به همین دلیل وزنم بالا رفت تا جایی که به خودم آمدم و دیدم ١٠٧ کیلوگرم شده‌ام.‌سال ٩٢ تصمیم گرفتم دوباره دنبال ورزش بروم و بوکس را آغاز کردم. چرا دوباره به بسکتبال برنگشتید؟ خیلی این ورزش را دوست نداشتم؛ ضمن این‌که بسکتبالیست‌ها هم برای افزایش جنگندگی‌شان، تمرین بوکس را انجام می‌دهند بنابراین برای من جذاب بود که سراغ این ورزش بروم. ضمن این‌که یک فیلم هندی دیدم و علاقه‌ام به بوکس بیشتر شد! شما نخستین بانوی بوکسور ایرانی هستید؟ من نخستین کسی هستم که گفتم چرا فدراسیون بوکس بانوان ندارد؟ من نخستین کسی هستم که فقط دنبال بوکس رفته‌ام نه کیک بوکسینگ و سایر ورزش‌ها ولی هیچ‌گاه نگفته‌ام که نخستین بانوی بوکسور ایرانی هستم. من می‌خواهم این رشته راه بیفتد و اصلا مهم نیست که اولین باشم یا نباشم. ولی در گفت‌وگوهای‌تان ادعا کرده‌اید که اولین هستید. من اعلام کردم که نخستین بانوی بوکسور ایرانی هستم و خیلی‌ها پیام دادند که ما هم بوکس کار می‌کنیم، گفتم ایرادی ندارد بیایید باهم مسابقه بدهیم ولی هیچ‌کس جلو نیامد. برخی از آنها گفتند ما سبک وزن‌تر هستیم، گفتم ایرادی ندارد من کنترل شده ضربه می‌زنم ولی باز هم هیچ‌کس جلو نمی‌آمد. شاید من را در حد خودشان نمی‌دانستند. خیلی در جریان نیستم شاید قبلا هم بانوانی بودند که بوکس کار می‌کردند ولی به مسابقاتی نرفته‌اند. ما حتی داور و مربی بوکس هم داشتیم ولی هیچ خبری از آنها نیست. برای راه افتادن این رشته در بخش بانوان چه کارهایی کرده‌اید؟ باید تأیید بزرگان گرفته شود، یک کارهایی انجام داده‌ایم و امیدوارم شرایط بهتر شود. موضوع مهم‌تر این است که باید بیایند از من تست بگیرند تا ببینیم من واقعا بوکسور هستم یا نه ولی مخالفت می‌کنند. شاید این مخالفت‌ها به خاطر حجاب لباس بانوان در بوکس باشد. مگر فوتبالیست‌ها چه کار کرده‌اند؟ دونده‌ها لباس محجبه دارند؟ من ٦ راند هم بوکس بازی کرده‌ام و مشکلی نداشتم. سخت هست ولی نشد، ندارد! تمرین‌های مداوم و عدم حضور در مسابقات باعث نمی‌شود که دلسرد شوید؟ من تلاشم را می‌کنم، دست روی دست بگذارم که چه بشود؟ خدا گفته از تو حرکت از من برکت! در اکثر مبارزات تان بازنده هستید یا برنده؟ (با خنده) مُشت خورم خوب است. البته این را هم بگویم که مشت خور یک بوکسور باید خوب باشد، تایسون می‌گوید این‌که زیر مشت‌ها دوام بیاوری، مهم‌تر از این است که مشت بزنی. دروغ چرا؟ من خوب مشت می‌خورم. بانوان ورزشکار معمولا فرصتی برای آشپزی یا کارهای خانه ندارند، دراین‌باره به مشکلی بر نخوردید؟ من مدتی است که مجبورم کارهای خانه را خودم انجام بدهم بنابراین با برنامه‌ریزی این مشکل را حل کرده‌ام. من از ساعت ٥ صبح بیدار می‌شوم و تا ١١ شب کار می‌کنم، کارهای منزل و آشپزی هم جزیی از کارهایی است که روزانه انجام می‌دهم و مشکلی با آن ندارم و مطمئن باشید ثابت می‌کنم با کار و برنامه‌ریزی مناسب می‌توان موفق شد.