گزارشی از انسانی‌هایی که حیوان شدند

آیا امکان دارد انسان به حیوان تبدیل شود؟ با اندکی دقت در حوادث مهمی که در طول تاریخ رخ داده با اشخاص و افرادی آشنا می شویم که پیشنه و سابقه ی آنها گویای به اوج رسیدن صفات حیوانی و ددمنشانه در وجود آنان است. یک اتفاق و یک جریان فرهنگی و تاریخی باعث می شود تا این دسته از انسان ها، هویت و ماهیت اصلی خود را بروز دهند و سیمای انسانی خود را کنار زده و باطن حیوانی خود را به عالمیان نشان دهند. هر دوره و برهه زمانی از این افراد و مصادیق در خود بسیار دیده است. در سال 61 هجری در واقعه کربلا به یک شکل و در عصر معاصر نیز متحجران تکفیری که همچون خون آشام های عصر توحش و بربریت خون پاک ترین افراد را بر زمین می ریزند به گونه ای دیگر. چه بسا بسیاری از این افراد اهل نماز و ارتباط با خدا و حتی خادم الحرمین نیز باشند، ولی رفتار وقیحانه و دد منشانه شان حاکی از باطن وحشتناک و حیوانی آنها است.

این چنین افرادی هر چند سخن حجت خدا به آنها رسیده و هر چند تمام ابزار و وسایل شناخت و معرفت حق از باطل، در اختیار آنها قرار گرفته، ولی با این حال به واسطه ی خباثت درونی و تمایلات نفسانی و دنیوی چشم حق بین خود را کور کرده اند و رفتاری بدتر از حیوان از خود نشان می دهند. خدای متعال در وصف این چنین افرادی می فرماید: « وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ؛[اعراف/179] و هر آينه بسيارى از پريان و آدميان را براى دوزخ بيافريديم- سرانجامشان به دوزخ مى‏رسد-، [زيرا] دل هايى دارند كه به آن [حق را] در نمى‏يابند و چشم هايى دارند كه به آن [حق را] نمى‏ بينند، و گوش هايى دارند كه به آن [حق را] نمى شنوند. اينان بسان چارپايانند بلكه گمراه‏ ترند همينانند غافلان». ویروس مهلک، تبدیل انسان به حیوان

یکی از مهمترین عواملی، که باعث می شود انسان روح الهی و انسانی خود را از دست دهد، گرفتار شدن در دام گناه و معصیت و متمایل شدن به مروجان و سردمداران معصیت الهی است. در سال 61 هجری نیز به همین منوال بود؛ چرا که دستگاه خلافت با زر و زور و تزویر در جامعه از انجام هیچ گناهی ابا نداشت، از شراب خوری و قتل و ظلم و ستم گرفته تا ایجاد بدعت در دین، وحشتناک ترین ظلم و گناهی که در تاریخ نکبت بار بنی امیه به وقوع پیوست، به شهادت رساندن فرزندان رسول خدا(صلی الله علیه و اله) بود. کسانی که روزگاری با گناه و شراب خواری و معصیت، دل خوش کرده اند به جایی می رسند، که مصداق آیه قرآن کریم می شوند. « ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى‏ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ؛[روم/10] سپس سرانجام كسانى كه كارهاى بد كردند اين شد كه آيات خدا را دروغ انگاشتند و بدان ها استهزا مى‏ كردند». این چنین افرادی به واقع نمی توانند آیات الهی و حجت خدا یعنی حضرت ابا عبد الله الحسین(علیه السلام) را در کنار خود مشاهده کنند، از این رو کمر به قتل او می بندند. در عصر جاهلیت مدرن نیز به همین منوال است، حب و لذت دنیا در مذاق بعضی افراد آن قدر شیرین جلوه کرده است، که برای بهره گیری از سهم بیشتر از این دنیای فانی و زود گذر حتی از خون بچه ی شیرخوار و مادر بی گناه هم نمی گذرند.

براساس آموزه های اسلامی و قرآنی بهترین راهکار برای مقابله با این چنین بیماری و ویروس خطرناکی، تمسک به امداد های الهی و رعایت تقوا و پرهیزکاری در زندگی است. انسانی هایی که به درستی توانسته اند پرهیزکاری از گناه و معصیت را در دل و جان تقویت کنند، هیچ گاه به راحتی مقهور این ویروس خطرناک نمی شوند. خدای متعال در خصوص کارایی تقوا در تشخیص حق از باطل می فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقاناً وَ يُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظيمِ؛[انفال/29] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، اگر از خدا پروا داشته باشيد براى شما مايه تميز [ميان حق و باطل‏] قرار مى ‏دهد و بدي هاتان را از شما مى‏ زدايد و شما را مى‏ آمرزد و خدا، خداوند فزونى و بخشش بزرگ است».

1-به درستی که ریشه و اساس تمام جنایات و ستم هایی که ظالمان بر انسان ها روا داشته را به خوبی می توان در محبت دنیا مشاهده کرد. اگر دنیا در چشمان آنان زیبا و بزرگ جلوگر نمی شد، هیچ گاه دنیا شاهد وقایع تلخ سال 61 هجری و همچنین کشتار مسلمانان مظلوم جهان توسط تکفیری های مزدور در سال های اخیر نمی شد؛ کما اینکه در روایت نیز رابطه حب دنیا و رذایل اخلاقی این چنین بیان شده است: در روایتی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله) این چنین نقل شده است: «حُبُّ الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَة؛[1] دوستی و محبت دنیا ریشه همه خطاها[گناهان] است». 2-بهترین اهرم برای نجات از مسخ انسانیت و دست یابی به سعادت ابدی، بهره گیری از عنصر تقوا و پرهیزکاری و تزکیه نفس است؛ کما اینکه خدای متعال در این خصوص می فرماید: « قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاها وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها؛[شمس/10و9] براستى رستگار شد هر كه آن را پاك گردانيد و پاكيزه داشت- از كفر و گناهان- و نوميد و بى بهره گشت هر كه آن را بيالود- به كفر و گناهان-».

[1]. مصباح الشريعة، ص138.