دیه، بهای آزادی مردی که در حسرت دیدار فرزندانش مانده

روزنامه ایران: مرد میانسال که دریکی ازمراکز ترک اعتیاد، پسر جوانی را به خاطر همراه داشتن مواد مخدر به قتل رسانده بود، در ازای پرداخت دیه کامل آزاد می‌شود.

11 بهمن سال 84 مردی میانسال در جریان مشاجره ودرگیری، پسر جوانی را دریک کمپ ترک اعتیاد به قتل رساند و بعدهم دستگیرو زندانی شد.اوچندی بعد ازسوی قضات شعبه 71 دادگاه کیفری تهران محکوم به اعدام شد. درحالی که حکم درآستانه اجرا بود خانواده مقتول اعلام کردند در ازای دریافت دیه کامل او را می‌بخشند. اما این زندانی که از سوی خانواده‌اش طرد شده بود قادر به تهیه این پول نبود.به همین خاطرحدود 11 سال با کابوس مرگ زندگی کرد.

این مرد که سال‌ها زندگی در زندان گرد سپید پیری را روی موهایش نشانده دیروز در حالی که بر صندلی شعبه اجرای احکام دادسرای جنایی تکیه زده بود به بازپرس پرونده گفت: بیشتر عمرم را به خاطر مواد مخدر در زندان بودم. آخرین بار سال 79 بود. بعد از اینکه از زندان آزاد شدم تصمیم گرفتم که مواد را برای همیشه کنار بگذارم و بعد از آن در کمپ ترک اعتیاد در جاجرود شغلی پیدا کردم. سال 84، پسر جوانی برای ترک به کمپ آمد که در بازرسی بدنی از او موادی پیدا نکردم. اما مطمئن بودم مواد دارد، ولی نمی‌دانستم که مواد را کجا مخفی کرده است. 6 روز بعد از آمدن پسر جوان به کمپ متوجه شدیم که اوهمراهش مواد دارد. سر همین موضوع من و دو نفر دیگر با اوجروبحث‌مان شد. البته به هیچ عنوان قصد کشتن او را نداشتیم اما ضربه‌ای که به سرش خورد باعث مرگش شد.من چند سال در آن کمپ کار می‌کردم و دلم نمی‌خواست حدود ٣٠٠ نفری که با زحمت توانسته بودند مواد را ترک کنند دوباره معتاد شوند. چون وجود مواد داخل کمپ حکم تزریق دوباره مواد را داشت. بعد از مرگ آن جوان هر سه نفرمان بازداشت شدیم. اما در تحقیقات مشخص شد ضربه اصلی را من زده‌ام و به همین دلیل پس از بازسازی صحنه جرم و تکمیل پرونده در شعبه ٧١ دادگاه کیفری به اتهام قتل به قصاص محکوم شدم. حکم قصاصم هم تأیید شده و در آستانه اجرای حکم بودم که خانواده اولیای دم اعلام کردند درصورت دریافت دیه فرزندشان مرا می بخشند. اما متأسفانه خانواده‌ام فراموشم کرده‌اند و اصلاً نمی‌دانم کجا هستند. برای همین توانایی پرداخت دیه را ندارم ولی دلم می‌خواهد آزاد شوم تا به سراغ خانواده‌ام بروم و بچه هایم را بعد از سال‌ها ببینم.

متأسفانه زمانی که این اتفاق افتاد یکی از بچه هایم در تصادف فوت کرد و من با خودم گفتم تقاص چیزی را دادم که ناخواسته مرتکب‌اش شده بودم.