سرویس اجتماعی فردا؛ محسن مهدیان:
این هفته تهران گردی فرصتی شد تا دیداری با مدیران انجمن معتادان گمنام داشته باشیم. مجموعه ای که سالهاست در حوزه ترک اعتیاد به روش 12 گام معنوی فعال است و تاکنون بیش از 400 هزار نفر را در سراسر کشور رهایی بخشیده اند.
عنوان این انجمن، معتادان گمنام است. می گفتند برای استفاده از این نام از دفتر رهبرانقلاب هم استفتا کردند. نگران بودند که نکند این نام سابقه "گمنامی" را خدشه دار سازد. سربازان گمنام و شهدای گمنام و یا ...و حالا معتادان گمنام!
جواب استفتا انگیزه بخش بود و با نام گمنام، مسیر غربت و گوشه گزینی را پیش گرفتند. حقیقتا هم سالهاست در گمنامی اند. بیش از چند دهه از فعالیت شان می گذرد و علیرغم توفیق چشم گیر، هنوز برای بسیاری از مردم و حتا مسوولین شناخته شده نیستند.
ترک اعتیاد به روش این انجمن براساس 12 قدم معنوی و متکی بر کار جمعی معتادان است. در این روش معتاد عزم رهایی پیدا می کند و بر اساس گام های دوازده گانه خود را نسبت به انحراف مجدد بیمه و مصون می سازد.
همه کسانی که در این مجموعه فعال هستند روزگاری درگیر بیماری اعتیاد بودند و حالا هرکدام شان منجی و رهایی بخش دیگری هستند.
جلسه ما با کسانی بود که سالها از بیماری شان گذشته است، اما همچنان پایبند به اصول 12 گانه اند و وقت و انرژی شان صرف رهایی گرفتاران اعتیاد شده است.
قدم 12 ام کمک کردن به دیگر معتادان است. و این گام تمامی ندارد. وقتی پرسیدیم با چه انگیزه ای ادامه می دهید، گفتند شما نمی توانید درک کنید؛ چون ایام درد و رنج و گرفتاری ما را نچشیدید. چه شب هایی که کنار خیابان و خرابه های شهر به خود می پیچیدیم و کسی فریاد رسمان نبود. زمانی که چندین بار تا آستانه خودکشی پیش رفتیم؛ تا اینکه خدا دستمان را گرفت؛ "این مجموعه رهایی بخش را ما یدالله می دانیم." و اینجا که می رسیدند چشم همگی شان پر از اشک می شد.
معتادانی که نجات یافتند تا پایان عمر متعهد به این اصول 12 گانه اند. یکی از این اصول حلالیت و توجه به حق الناس است. وظیفه دارند هر حقی که به گردن دارند، ادا کنند. یکی شان می گفت مطابق این اصل حتا از سربازی که در ایام معتادی به ما دستبند زده و مورد تندی ما قرار گرفته بود نیز حلالیت طلبیدیم.
انجمن معتادان گمنام توانسته است مهمترین ضعف معتاد را که سستی اراده است با قدرت معنویت و پیوند با حضرت حق از بین ببرد. این انجمن با روشی متکی بر معنویت عرفانی، ریشه اعتیاد را در فرد می سوزاند و مهمتر اینکه این مسیر را از طریق قدرت جمع پیش می برد.
در اینباره 3 نکته اساسی ذکر شدنی است؛
یکم. شاید در کشور ما کم سابقه و نادر است که نسخه های دینی تا این سطح و روی زمین عملیاتی شده باشد و بتواند یک بیماری بسیار دردناک و ام الفساد اجتماعی را با مدلی منظم و نظام وار درمان کند. این نمونه شمه ای از قدرت معنویت و نظام الهی است. باید قدر دانست.
با این حال اصول این انجمن وارداتی است؛ هرچند بومی شده کشور و آئین ماست اما جای خالی علما و کارشناسان دینی ما در ارتقا و تعالی این مجموعه خالی است. بدون شک این نسخه ها با کارشناسی "عرفان جامع"، فراتر از آنچه امروز هست کمال پیدا می کند.
دوم. انجمن معتادان گمنام را باید فراتر از یک نهاد ترک اعتیاد دید. این مجموعه نمونه عیان و موفق کارآمدی دین در عرصه اجراست. این سبک دین ورزی قدرت ساخت نهاد و جامعه معنوی را داراست. از این جهت جا دارد حوزه های علمیه و دانشگاه های علوم انسانی ما با این نگاه و با تاکید بر بکار بستن دین در سطح عمل اجتماعی، این انجمن الگو را مورد بررسی و تحلیل کارشناسی قرار دهند و در دیگر حوزه های سلبی و ایجابی نیز بکار بندند.
سوم و در نهایت اینکه این جلسه برای چو منی، درس مردم سالاری داشت. شاید به ظاهر بی ارتباط باشد. اما اگر دقیقتر شویم و نزدیکتر صحنه را ببینیم، مشخص می شود که کلید این انقلاب درونی در کار جمعی است. معتاد شهره است به بی ارادگی. اما اگر ابزار معنویت روی جمع بکار بسته شود می تواند معتاد را تبدیل به یک انسان بااراده و البته متدین و با تقوا سازد.
آنچه این انجمن را پرقدرت ساخته است قدرت فعالیت جمعی است. فعالیت جمعی می تواند اراده معتاد را محکم سازد. اراده یک ملت نیز بر جمع متحد است. تنها ابزار رفع آلودگی و آسیب ها و امراض اجتماعی و اقتصادی و سیاسی، توجه به رشد معنویت جمعی است و نه فردی. باید جامعه معنوی شود. جامعه ای که کنار هم و با اتحاد رشد کند می تواند کوه ها را جابجا سازد و عالم را زیر و رو کند.
دیدگاه تان را بنویسید