خبرگزاری فارس: این روزها شبکه‌های اجتماعی همچون اینستاگرام پر از تصاویری شده که حکایت از برگزاری یک جشن دارد، جشن‌هایی که در لوکیشن تصاویر آنها عناوینی همچون «Color Party»، «Color Festival» و «Shahriar» به چشم می‌خورد. رنگ پارتی که امروز دهان به دهان بین برخی بچه پولدارها در پایتخت و برخی شهرهای بزرگ می‌چرخد در نقاط مختلف تهران اجرا می‌شود اما پاتوق اصلی آنها معمولاً در حاشیه شهر است.
مراسم غیر متعارفی که دختران و پسران جوان با ظاهری نامناسب و لباس‌هایی یک رنگ در آن حاضر می‌شوند و پس از جشن رنگ، به گفته خودشان تبدیل به زامبی‌هایی می‌شوند که در سطح شهر جولان می‌دهند. اجرای رنگ پارتی چگونه است؟ در این مراسم به ظاهر جشن‌گونه، دختران و پسران بر اساس قانونی نانوشته و به گفته صاحب مهمانی با لباسی که تم رنگی مشخصی دارد، مثلاً سفید، سورمه‌ای و یا حتی قرمز در این مهمانی حاضر می‌شوند. در ابتدای مهمانی و در بدو ورود مهمان‌ها، به آنها قوطی‌های رنگ مخصوص قابل شستشو می‌دهند و به این ترتیب مهمانی رنگ‌ها آغاز می‌شود. نور و موسیقی و صدای دی.جی و سرو برخی نوشیدنی‌های غیرمجاز اساس مهمانی را تشکیل می‌دهد تا حاضران از این طریق به وجد بیایند و به سر و صورت و لباس همدیگر رنگ بپاشند.
جشن رنگ‌ها از کجا آمد؟ جشن هولی یا «جشن رنگ‌ها» نام مراسمی است که هرساله، در ماه مارس و هم زمان با آغاز فصل بهار در هندوستان برگزار می‌شود. در این جشن بر اساس یک سنت قدیمی، اهالی هر منطقه با پاشیدن آب و رنگدانه‌های مخصوص به سوی یکدیگر و اجرای موسیقی و رقص، جشن و پایکوبی می‌کنند. در این آئین، همه افراد اعم از زن و مرد و پیر و جوان شرکت می‌کنند و باور دارند که با فرا رسیدن بهار، بار دیگر روشنایی بر تاریکی و خوبی بر بدی پیروز شده است. اما باید پرسید این دختران و پسران جوان در کشور ما و پایتخت به چه مناسبت اصول اخلاقی را زیر پا گذاشته و اینگونه مراسم یا به اصطلاح خودشان جشنی را به پا می‌کنند؟ پای صحبت‌شان که می‌نشینی مهمترین بهانه برگزاری اینگونه جشن‌ها را سالگرد تولد، جشن فارغ التحصیلی و حتی ازدواج عنوان می‌کنند که با یک تأمل کوچک در می‌یابیم این به اصطلاح جشن چقدر با اصل آن فاصله گرفته است. هرچند که در نگاهی کلی‌تر کپی برداری از یک اقدام غیربومی که هیچ سنخیتی با فرهنگ اصیل ایرانی-اسلامی ندارد نه تنها منطقی نبوده بلکه کاری اشتباه است. اجاره باغ به شرط تأمین امنیت/ 3 میلیون تومان اجاره برای 80 نفر با
یکی از صاحبان معاملات ملکی در منطقه شهریار تماس می‌گیریم و می‌گوییم که برای هفته آینده جشن تولدی داریم که قرار است در آن رنگ پارتی هم داشته باشیم. مشاور املاک ابتدا می‌گوید مورد سراغ ندارد اما همین که صحبت از پول می‌شود، می‌گوید: مبلغ برای 10 نفر مهمان یک میلیون تومان و برای تعداد 80 نفر از ساعت 7 شب تا 2 بامداد، 3 میلیون تومان است، اگر تعداد مهمان‌ها بیشتر شود قیمت هم بالاتر می‌رود. وقتی متوجه می‌شود هزینه برایمان مهم نیست، می‌گوید: باغی که من به شما معرفی می‌کنم جزو بهترین باغ‌های این منطقه است، خود صاحب باغ در تمام مهمانی‌ها حضور دارد و اکثر اوقات من هم خودم برای مهمانی دعوت می‌شوم. از او در مورد امنیت باغ و بگیر و ببند از سوی پلیس می‌پرسیم که می‌گوید: نگران نباشید صاحب باغ با آنها آشنا است و از لحاظ امنیتی مشکلی پیش نمی‌آید. وی ادامه می‌دهد: این باغ دارای نورپردازی هوشمند و حرفهای و به نوعی خوراک مهمانی‌‌های اینچنینی است، حتی بیرون محوطه هم نورپردازی حرفهای انجام شده است. حرفهای صاحب باغ برایمان قابل باور نیست، مگر می‌شود نیروی انتظامی اینقدر ساده از کنار این موضوعات بگذرد؟
قانون چه می‌گوید؟ ابوالفضل ابوترابی، عضو سابق کمیسیون قضایی مجلس در گفت‌وگو با فارس اظهار داشت: هر فعل حرام یا اقدامی که باعث جریحه‌دار شدن عفت عمومی شود جرم محسوب می‌شود. وی در پاسخ به این سؤال که مکان‌هایی مثل باغ یا ویلا برای برگزاری پارتی‌های شبانه حریم خصوصی محسوب می‌شود یا نه؟ می‌گوید: اینجا عدم ورود پلیس و دادستان به موضوع به بهانه اینکه مهمانی در حریم خصوصی شکل گرفته بی معنا است و دادستان می‌تواند اذن ورود به مخفیگاه بدهد. این حقوقدان با تأکید بر اینکه پلیس و دستگاه قضایی هیچ اغماضی در مورد افراد برگزار کننده و شرکت کننده در پارتی‌ها ندارد، اضافه می‌کند: اگر گزارشی به صورت مستند برای دادستانی ارسال شود، دادستان موظف است به موضوع ورود کند. عضو سابق کمیسیون قضایی مجلس در خصوص مجازات اینگونه جرائم می‌گوید: مجازات‌ها با توجه به اتفاقاتی که در مهمانی‌های‌مختلط می‌افتد تعیین می‌شود. وظیفه مدعی‌العموم و پلیس چیست؟ اما سؤال اصلی اینجاست که علی‌رغم برخورد پلیس با برگزاری پارتی‌های شبانه و پیگیری‌های مدعی العموم و زیر مجموعه آن دادسرای ارشاد، چرا باز هم شاهد برگزاری چنین مراسمی آن هم به این شکل و
شمایل هستیم؟ مگر شبکه‌های اجتماعی از سوی مسئولان و دستگاه‌های ذی‌ربط رصد نمی‌شود و مسئولان ار وجود چنین مراسمی بی خبر هستند که این افراد اینقدر راحت و بدون هیچ‌گونه نگرانی اقدام به برگزاری چنین جشنی و سپس انتشار عکس‌های خود در شبکه‌های اجتماعی می‌کنند؟ به نظر می‌رسد مدعی العموم و پلیس به عنوان ضابط دستگاه قضایی کشور بیش از پیش باید نسبت به اتفاقات نامیمون فرهنگی رخ داده در سطح شهر حساس بوده و عزم خود را برای برخورد با برهم زنندگان عفت عمومی جزم کنند. هرچند می‌دانیم تاکنون مدعی العموم و پلیس و همچنین سایر دستگاه‌های امنیتی تلاش بی نظیری برای برخورد با ناهنجاری‌ها و اعمال منافی عفت انجام داده‌اند اما گویا مجموع این اقدامات برای برخورد با معضلات پایتخت 12 میلیون نفری کافی نبوده است و کاری جدی‌تر را می‌طلبد.
دیدگاه تان را بنویسید