تعریف خانواده چیست؟/زندگی زوجیتی در بهشت
اگر بتوانیم تعریف درست خانوده را پیدا کنیم و درست بفهمیم که خانواده قرار است چه نقشی داشته باشد آن‌وقت می‌توانیم خانواده خودمان را بر اساس آن تعریف تنظیم کنیم و کارکردهایش را هم در خودمان نصب و فعال کنیم.
سرویس سبک زندگی فردا: یکی از موضوعات مهمی که باید در مورد آن اطلاعات کسب کنیم این است که اصلاً تعریف خانواده در فرهنگ قرآن و عترت چیست؟ قرآن به چه چیزی خانواده می‌گوید؟ اگر بتوانیم این تعریف را پیدا کنیم و درست بفهمیم که خانواده قرار است چه نقشی داشته باشد آن‌وقت می‌توانیم خانواده خودمان را بر اساس آن تعریف تنظیم کنیم و کارکردهایش را هم در خودمان نصب و فعال کنیم.
موضوع خانواده در فرهنگ دینی ما با واژه بیت معرفی می‌شود. بیت یعنی خانواده. برای اینکه بیت و خانواده و کارکرد آن را تعریف کنیم باید برگردیم به زمانی که حضرت آدم و حوا توسط خدا خلق شدند. خدا از همان اول هم آدم‌ها را به‌صورت بیت آفرید یعنی از اول نه مرد جدا بود و نه زن. این‌ها در غالب یک خانواده هیئت پیدا کردند و بعد ماجرای سجده ملائکه اتفاق افتاد. همه این‌ها حاصل تشکیل این بیت است و جالب اینکه وقتی هبوط اتفاق افتاد و این دو بزرگوار آمدند تا در زمین زندگی کنند، خلیفه خدا بر روی زمین باشند و بعد امت واحده را تشکیل بدهند. این دو بزرگوار به‌صورت یک بیت هبوط پیدا کردند. همه اتفاقات مهم عالم در قالب بیت صورت می‌گیرد.
درباره بیت پیش‌تر مفصل صحبت کردیم.
انسان بناست خلیفه خدا در روی زمین باشد. آمدن از بهشت بر زمین این انسان هم در غالب یک خانواده اتفاق افتاد. انسان باید امت واحده توحیدی تشکیل بدهد. محل نمایش این امت واحده کجاست؟ از همین خانواده که اتفاقاً این خانواده پیامبر الهی بود به‌علاوه همسرش حضرت حوا. ماجرای سکونت در بهشت، سجده ملائکه و تعلیم اسماء به حضرت آدم (علیه‌السلام) همه در غالب یک خانواده رخ می‌دهد.
اگر آیات بهشت را بخوانید خواهید دید خانواده الهی در بهشت هم زوجیتی است؛ یعنی یک سری خانواده دارند و حتی بهشت هم خانوادگی است.
بر اساس آنچه در مورد خانواده گفتیم که اصلاً هبوط انسان در قالب بیت و خانواده بود و اینکه تشکیل امت واحده از نشو و نمای یک بیت شروع می‌شود و اصلاً بیت بود که مسجود ملائکه الهی قرار گرفت. ... می‌توان یک‌جور دیگر هم خانواده و انسان را تعریف کرد. انسان موجودی است که آمده بیتی اسمانی بر روی زمین بنا کند. این هنر انسان است. هیچ موجود دیگری نمی‌تواند این کار را انجام بدهد. اینکه می‌گوییم در بهشت هم سیستم انسان به‌صورت بیت و زوجیت است نه اینکه اگر ما در زندگی مشکل داریم بگوییم اشکال ندارد من می‌میرم انشالله می‌روم بهشت و با یک انسان دیگر راحت زندگی می‌کنم؛ اما باید بدانیم اصلاً این‌طور نیست. کسی که نتواند و این هنر را نداشته باشد در روی زمین بیت آسمانی تشکیل بدهد در بهشت هم از چنین چیزی برخوردار نخواهد شد. انسان باید هنرش را روی زمین نشان دهد تا معلوم شود در بهشت هم زوجیتی وارد بهشت می‌شوند.
این را در نظر داشته باشید اگر طرف مقابل انسان فرعون هم باشد آدم می‌تواند جناب آسیه (سلام‌الله علیها) باشد؛ بااینکه با فرعون زندگی می‌کند ولی برای خودش یک بیت الهی درست می‌کند و خدا در بهشت برای او بیتی بنا می‌کند. پس اگر زندگی‌مان یک بیت اسمانی نیست دنبال مقصر نگردیم، حتماً نقص از خودمان است. باید اولاً خودمان را درست کنیم و این درست کردن می‌شود همه فلسفه زندگی‌مان.
در روایات داریم که حسن خلق و مهربانی و انصاف داشته باشید. اگر کسی این صفات را در خانواده نداشته باشد در جامعه هم نمی‌تواند داشته باشد. پس تمرین خوش‌اخلاقی و محبت و انصاف از همین خانواده کوچک و کنار همدیگر شروع می‌شود.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
«يَأَيهُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تُقَدِّمُواْ بَينَْ يَدَىِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُواْ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سمَيعٌ عَلِيمٌ(1) يَأَيهُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لَا تَرْفَعُواْ أَصْوَاتَكُمْ
فَوْقَ صَوْتِ النَّبىِِّ وَ لَا تجَهَرُواْ لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ أَن تحَبَطَ أَعْمَالُكُمْ وَ أَنتُمْ لَا تَشْعُرُونَ(2) إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ
عِندَ رَسُولِ اللَّهِ أُوْلَئكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبهَمْ لِلتَّقْوَى لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ(3)إِنَّ الَّذِينَ يُنَادُونَكَ مِن وَرَاءِ الحْجُرَاتِ أَكْثرَهُمْ
لَا يَعْقِلُونَ(4) وَ لَوْ أَنهَّمْ صَبرَواْ حَتىَ تخَرُجَ إِلَيهْمْ لَكاَنَ خَيرْا لَّهُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ(5) يَأَيهُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِن جَاءَكمُْ فَاسِقُ بِنَبَإٍ
فَتَبَيَّنُواْ أَن تُصِيبُواْ قَوْمَا بجِهَالَةٍ فَتُصْبِحُواْ عَلىَ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ(6) وَ اعْلَمُواْ أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ يُطِيعُكمُْ فىِ كَثِيرٍ مِّنَ الْأَمْرِ
لَعَنِتُّمْ وَ لَاكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الْايمَانَ وَ زَيَّنَهُ فىِ قُلُوبِكمُْ وَ كَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيَانَ أُوْلَئكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ(7)
فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَ نِعْمَةً وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(8)» / سوره حجرات
خدایا عاشورا جلوه یک بیت اسمانی بر روی زمین بود. مردی اسمانی که تمام خانواده‌اش در جریان یک حرکت اجتماعی، صحنه‌هایی را در عالم ترسیم کردند که می‌توانیم برای آشنایی با بیت اسمانی بر روی زمین از لحظه‌لحظه آن درس بگیریم. بر ما مپسند که خانواده‌ای غیر عاشورایی داشته باشیم. ما می‌خواهیم پیوندمان با عاشورا و کربلای امام حسین (علیه‌السلام) را از تمرین با همین خانواده کوچک خودمان شروع کنیم ان شالله...
دیدگاه تان را بنویسید