طنز: چگونه روسیه و ترکیه را آشتی بدهیم؟

سرویس اجتماعی فردا - رضا احسان‌پور

همان طور که مستحضر هستید، چند روز است که ترکیه و روسیه به جان هم افتاده‌اند و دارند از خجالت هم در می‌آیند. از آنجایی که تاریخ ثابت کرده است، وقتی دو کشور دیگر با هم دعوا می‌کنند، شرش گردن یک کشور دیگر را می‌گیرد که آن کشور هم معمولاً ایران است، لذا در این مطلب سعی داریم راه‌های تهدیدآمیز برای آشتی دادن این دو کشور دوست و برادر و همسایه و قس علی هذا را بررسی کنیم.

1- تهدید توریسمی:

از آنجایی که صنعت توریسم ایران در دنیا حرف اول را می‌زند و بسیاری از مردم دنیا پشت در سفارتخانه‌های ایران در اقصی نقاط دنیا صف کشیده‌اند که ویزای سفر به ایران را بگیرند، لذا می‌توان با تهدید دو کشور روسیه و ترکیه به عدم صدور ویزا برای مردم این دو کشور، آنها را مجبور به صلح و آشتی کرد.

2- تهدید پسته‌ای، زعفرانی، قلمکاری...:

ما نه تنها نیرهای متخاصم به آب‌های کشورمان را با سوغاتی آزاد می‌کنیم بلکه هیات‌های بلند پایه دیپلماتیک را هم با انواع و اقسام سوغاتی‌های خوردنی و صنایع دستی بدرقه می‌کنیم. یکی از دلایل تمایل کشورهای دیگر به برقراری روابط گسترده دیپلماتیک با ایران همین زنبیل‌های قلمکاری پر از پسته و گز و سوهان و صنایع دستی است که به آنها می‌دهیم. اگر کشورهای روسیه و ترکیه را تهدید کنیم که دیگر به هیات‌های بلند پایه آنها از این چیزها نمی‌دهیم مگر اینکه صلح کنند، مطمئناً در مدت زمانی کوتاهی آتش جنگ، خاموش خواهد شد.

3- تهدید علمی:

بخش اعظمی از مغزهای فعال در کشورهای دنیا، مغزهای ایرانی فراری هستند. کافی است راه فرار مغزهایمان را به کشورهای روسیه و ترکیه بگیریم. البته چون ما هیچ وقت نمی‌توانیم جلوی فرار مغزها را بگیریم، لذا باید برای مغزهایی که قصد فرار به این دو کشور را داشتند، راه فرار به کشور دیگری را فراهم کنیم. آن وقت این دو کشور از نظر علمی با بحران روبرو می‌شوند و مجبورند با هم کنار بیایند و آشتی کنند.

4- تهدید نظامی:

یکی از گزینه‌های روی میز، گزینه نظامی است ولی چون ما کشور جنگ طلبی نیستیم نمی‌توان دو کشور روسیه و ترکیه را تهدید به حمله کرد. بنابراین بهترین کار خودزنی است! ما خودمان هم خبر نداریم که بسیاری از منافع این دو کشور در کشور ما نهفته است! کافی است این دو کشور را تهدید کنیم که در صورت ادامه جنگ بین آنها، در بخش‌هایی از کشورمان بمب‌گذاری می‌کنیم!

5- تهدید فرهنگی:

روسیه در زمینه ادبیات و رمان و ترکیه در زمینه تولید سریال، از قطب‌های فعال و فرهنگی دنیا محسوب می‌شود. اگر این دو کشور را تهدید به عدم استفاده از محصولات فرهنگی‌شان کنیم شاید از خر شیطان پایین بیایند و آشتی کنند. البته باید توجه داشت که این روش، در دراز مدت ضرر بیشتری برای ما دارد تا آنها. چون مردم ایران اگر سریال ترکیه‌ای نبینند، چه ببینند؟ یا اگر هنرمندان ما برای بار چندم، تاتر «باغ آلبالو» نوشته «چخوف» را بازسازی و اجرا نکنند چه کار کنند؟!