جریانی انحرافی در حال شکل گیری است

پاسخ به این سئوال روشن است، هرگاه در کشور با مسائل مهمی روبرو بوده ایم، دولت به جای تصمیم گیری در رابطه با آن مسئله مهم به دنبال این بوده که ذهن جامعه را به سمت دیگری منحرف سازد تا به اهداف مورد نظر خود دست یابد. امروز ما با بحث برجام و شهدای مکه و منا روبرو هستیم و در چنین شرایطی باید به دنبال احقاق حقوق مسلمانان مظلوم بود، نزدیک به 9 هزار نفر از مسلمانان به شهادت رسیده اند و ضرورت دارد تا در این زمان بحث های حقوق بشری پیرامون این مسئله فعال شود و بر روی این مسئله تمرکز لازم صورت بگیرد و از پرداختن به مسائل حاشیه ای دوری کرد.

اکنون یک جریان انحرافی در حال شکل گیری است و انتظار می رود تا مسئولان ما به درستی بدانند که چه می کنند، بی تردید وقتی ما با موضوع برجام و شهدای مکه و منا روبرو هستیم، نمی توانیم به ابعاد مسئله خروج زن از منزل بدون اذن شوهر بپردازیم، ولی در اینجا یک سئوال پیش می آید، اینکه چرا دولت در شرایط فعلی و در این مقطع حساس باتوجه به اتفاقاتی که روی داده وارد این بحث می شود؟ باور کنید در حال حاضر برای بانوان ما پیگیری مسئله مکه مهمتر از هرچیز دیگری است. اگر بازهم تاکید دولت همچنان بر روی این موضوع باشد بازهم بی فایده است چون این امر به نفع زنان ما نخواهد بود و اتفاقا به ضرر آنهاست زیرا قانون مهریه به ما ثابت کرد که برداشتن گام های این چنینی خطایی بزرگ است.

قانون مهریه منجر به زندانی شدن مردان، افزایش طلاق و بالا رفتن سن ازدواج شد، اکنون به خاطر تبعات بد این قانون بسیاری از مردان تمایلی به ازدواج ندارند و نسبت به زنان بدبین شده اند. بنابراین نباید به تصویب قانونی تحت عنوان خروج زن بی اذن شوهر از منزل پرداخت چرا که اشتباه محض است. وقتی مردان برای مهریه به زندان انداخته شدند، نفعی به زنان ما نرسید جز اینکه مشکلات آنها را افزایش داد. برخی طرح ها تنها ظاهری فریبنده و زیبا دارد اما در باطن کمکی به جامعه نکرده و ساختار خانواده را تخریب می کند. موضوع خروج زن بی اذن شوهر از منزل تنها به افزایش طلاق، ناپایداری زندگی مشترک و کاهش آمار طلاق دامن می زند و هیچ دستاوردی برای زن ایرانی ندارد.

به جرائت می توانم بگویم که امروز دغدغه زنان ما چنین مسائلی نیست، اگر دولت به دنبال دفاع از حقوق زن است باید به مسائل مهمتر آنها بپردازد، به عنوان مثال باید میزان مرخصی زایمان مادران را افزایش دهد، امنیت مهد کودک ها را ارتقاء دهد و خانه داری به عنوان یک شغل تعریف شود تا زنان ما در بیرون از ساختار خانواده به دنبال شغل نباشند، این ها مواردی است که انتظار می رود از سوی دولت و معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری با جدیت پیگیری شود.

هدف این است که حواس مردم را از موضوعات کلیدی و مهم پرت کرده و به سمت مسئله دلخواه خود بکشانند. ببینید دولت باید بداند که در پیگیری مسائل باید همه افراد جامعه را در نظر بگیرد و ببیند که آیا فلان مسئله دغدغه اکثریت است یا دغدغه عده ای خاص. طبعا باید به موضوعاتی پرداخت که مورد توجه و دغدغه بخش گسترده ای از افراد جامعه است.

علت این امر را باید از خود ایشان پرسید، بنده نمی توانم در این ارتباط اظهارنظری داشته باشم اما سئوال من از ایشان این است که آیا به عواقب این طرح فکر کرده اند؟ آیا می دانند که پیگیری طرح خروج زن بی اذن شوهر از منزل می تواند عواقب بدی در جامعه داشته باشد؟ آیا برای مدیریت این زنان برنامه ریزی کرده اند؟ به راستی چرا ایشان به دنبال ارتقاء مهارت های زندگی زناشویی نیست؟ چرا می خواهند با چنین اقداماتی به اختلافات خانوادگی دامن بزنند؟ به جای این همه طرح های غیرضروری باید به فکر برگزاری کلاس هایی بود که از طریق آن دوام زندگی زناشویی بالا برود و زن و شوهر به خواسته های یکدیگر احترام بگذارند. ما نمی خواهیم که زنان ما تک سرپرست و یا بی سرپرست شوند، مگر چند درصد زنان ما نیازمند اجازه شوهر برای رفتن به خارج کشور هستند؟ اصلا مگر درصد زیادی از آنها به راستی این توان را دارند که به خارج کشور سفر کنند؟ من می گویم خیر. تازه اگر زنی بخواهد به خارج کشور سفر کند، می تواند همسر خود را به راحتی راضی کند، بدون اینکه مشکلی پیش بیاید اما متاسفانه زنان ما مهارت های لازم را برای برقراری ارتباط مناسب با همسر خود ندارند بنابراین نتیجه این می شود که مرد به زن خود اجازه نمی دهد که به فلان کشور سفر کند.

اگر بخواهم جواب این سئوال را بدهم، متهم می شوم و می گویند فلانی به ما تهمت زده است. اما از صحبت های من کاملا روشن و مشخص است که به چه چیزی می خواهم برسم و چه چیزی را مطرح می کنم. بدون تردید طرحی که دولت به دنبال آن است، طرح خوبی نیست، ضمن اینکه بی موقع هم مطرح شده و نابه جا بیان شده است.

خیر، چون این مسئله مغایر با اصول دینی و شرعی ماست و به طور کلی اصلا نمی شود چنین قانونی تصویب بشود، چون اگر در مجلس شورای اسلامی هم به تصویب برسد باز از طریق شورای نگهبان رد می شود. این گونه موضوعات را نباید به نیاز اصلی یک جامعه مربوط دانست، حالا اگر یک خانم ورزشکار به خاطر عدم اجازه همسر نتوانسته از کشور خارج شود، دلیل نمی شود که این مسئله را به کل بانوان جامعه نسبت داد و به هوای دفاع از آنان با شرع و دین مقابله کرد. شما مطمئن باشید که آن خانم ورزشکار تاکنون هم با حمایت های همسرش توانسته در مسابقات حضور یافته و اینگونه موفق باشد لذا نباید به خاطر وجود یک مشکل خانوادگی و عدم اجازه همسر، کل مردان جامعه را زیر سئوال برد و با ایجاد یک نیاز و دعوای کاذب، ساختار خانواده ها را متلاشی کرد. این گونه کارها فقط میزان جنجال ها در سطح جامعه را افزایش می دهد، ما باید در طرح ها و قوانین خود، اصل ملاحظه و مدارا را در نظر بگیریم و به گذشته نیز رجوع کنیم، بنده خاطرم هست که وقتی قانون مهریه هم به تصویب رسید، خیلی ها گفتند از این طریق حقوق زنان داده می شود اما دیدیم که چنین نشد و حتی وضع بدتر هم شد.

معاون زنان ریاست جمهوری اعلام کرد که حداقل باید موضوع خروج زن از منزل بدون اجازه شوهر برای زنانی که در المپیاد شرکت می کنند، به تصویب برسد، نظر شما چیست؟

من فکر می کنم بازهم اشکال قانونی دارد، بنده صراحتا عنوان می کنم که بانوان ما اگر به المپیاد رسیده اند بدون اجازه شوهر نبوده است. امکان دارد که در یک زندگی مشترک گاهی اختلاف نظرهایی پیش بیاید و شوهر نخواهد تا همسرش به کشوری دیگر برای مسابقات سفر کند اما نباید به خاطر این مسئله در جامعه جار و جنجال به راه انداخت و اسباب خراب شدن سایر زندگی ها را نیز فراهم کرد. ما باید خویشتن دار باشیم، بانوانی که در زمینه اجازه همسرشان دچار مشکل هستند، بیایند تا من به آنها مشاوره بدهم تا راز و رمز زندگی زناشویی را بهتر بیاموزند. زن ایرانی، زیبا و اهل تعامل است، عاطفه داشته و این قدرت و توانمندی را دارد که دل همسر خودر ا بدست بیاورد. از سوی دیگر این طور نیست که زن دارای حقوق لازم نباشد، این امر غلط است زیرا مطابق با قانون قرآن باید با زن با محبت و مهربانی برخورد شود، شروع خانواده در دنیا و انتهای آن در بهشت است.

اگر خانمی به موضوعی علاقه و رغبت زیاد دارد باید آن را جزء شروط ضمن عقد قرار دهد تا بعدها در زندگی خود با مشکل روبرو نشود، چرا می خواهیم شرع را دور بزنیم؟ خانمی که می تواند موضوعی را جزء شروط ضمن خود قرار دهد چرا نسبت به آن بی توجه است و بعد از ازدواج به یاد خواسته هایش می افتد؟ چنین فردی باید در پیشگاه خدا جوابگو باشد، در مقابل برخی از مسئولان هم که سنگ چنین افرادی را به سینه می زنند باید از حقوق زنان به درستی دفاع کنند و همه جوانب را در نظر بگیرند. متاسفانه این روزها مسائلی مطرح می شود که اصلا جزء اولویت های جامعه نیست و به طور کلی فرهنگمان را زیرسئوال می برد، به عنوان مثال گفته می شود اگر خانم ها شاغل باشند، آقایان بهتر قبول می کنند که با آنها ازدواج کنند در حالی که همه این ها در حد حرف است. پیشنهاد من این است که ورود به مسائل خاص مثل دفاع از حقوق زن باید به کسانی سپرده شود که در این ارتباط سررشته لازم و کافی را داشته و قدرت بررسی دارند.

همچنین بنده معتقدم که دولت نباید برای مردم بحران جدید در خانواده درست کند، دولت باید به فکر دوام زندگی های خانوادگی باشد، پیمان زناشویی نباید به راحتی با تصویب قوانینی غیرضروری بشکند. معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری نیز باید به فکر بالا بردن آمار ازدواج ها باشد و به بیمه زنان بیندیشد و خانه داری را شغل حساب کند، یا اینکه مهارت های زندگی را به آنها بیاموزد، راه و رسم همسرداری را در سطح جامعه فرهنگسازی کند، بی تردید این هاست که به زنان ما حرمت و احترام می دهد و احساس ارزشمندی را در وجود آنها زنده می سازد. اگر پایه های زندگی خانوادگی با تصویب قانون های غلط، سست شود، گناهش به گردن کسانی است که بدون بررسی و مطالعه و با اهدافی خاص به دنبال گرفتن ماهی از آب گل آلود هستند. برخی مسئولان ما بی گدار به آب می زنند، یعنی اینکه همه جامعه را به تنش می کشند تا مشکل یک نفر را حل کنند و این اقدام کاملا غیرکارشناسی است و در نهایت هم راه به جایی نمی برد.

مقام معظم رهبری به نکته خوبی اشاره کرده اند، ایشان فرموده اند: «مسأله‌ مادری، مسأله‌ همسری، مسأله‌ خانه و خانواده، مسائل بسیار اساسی و حیاتی است.... یعنی شما اگر بزرگترین متخصص پزشکی یا هر رشته‌ دیگری بشوید، چنانچه زن خانه نباشید، این برای شما یک نقص است». در جای دیگری هم فرموده اند: «این را شما خانم ها بدانید، وجود شما آن تحولی را در روحیات مرد به وجود می‌آورد که گاه هیچ عاملی نمی‌تواند آن تحول را ایجاد کند. شما می‌توانید دل مرد را گرم کنید و به او امیدواری به زندگی و شوق ادامه کار بدهید. اصلاً این توان در شما هست که در وجود مرد نیرو بدمید. وجود شما این قدر مهم است. اگر زن قدری عقل و پختگی‌اش بیشتر باشد و از اخم او جا نخورد و لبخند نشان دهد و در مقابل محبت بورزد، یواش یواش با افسون محبت، می‌تواند گره اوقات تلخی و بداخلاقی مرد را باز کند». این سخن مقام معظم رهبری نشان می دهد که زن دارای توانایی بالایی در اداره زندگی مشترک خویش است منتها اگر بخواهد. بدون شک در این صورت کمتر شاهد اختلاف در زندگی مشترک هستیم و نیاز به تصویب قانون های غلط هم نیست.

منبع: هفته نامه کرمانشاه فردا/ مرضیه صاحبی