فرار از زندان فوق امنیتی نیویورک/تصاویر

«ریچارد مت» ۴۸ ساله و «دیوید سوئت» ۳۴ ساله، جمعه شب با استفاده از ابزارهای برقی از مرکز تادیبی کلینتون در دانمورا گریختند.

«آندره کومو» فرماندار نیویورک گفت: اینها افرادی خطرناک هستند که توانایی ارتکاب جرایم هولناک را دارند.

ایالت نیویورک جایزه‌ای ۱۰۰ هزار دلاری برای اطلاعات مربوط به محل اختفای آنها تعیین کرده است.

کومو اعلام کرد که این اولین بار طی ۱۵۰ سال است که کسی موفق به فرار از این زندان می‌شود.

بدنبال فرار این دو جنایتکار خیابان‌های نیویورک تقریباً خالی از رهگذر شده و ترس عمومی شهرهای این ایالت را فرا گرفته است.

برخی از ساکنان حتی تصمیم گرفته‌اند با خود اسلحه حمل کنند.

یکی از آنان گفت، مراقبیم و من هر خودرویی که رد می‌شود را زیرنظر دارم.

فرد دیگری نیز اظهار داشت من کل زندگی‌ام در این منطقه بوده‌ام و اینکه فردی از زندان فرار کند اصلاً با عقل جور درنمی‌آید.

روزنامه نیویورک پست گزارش داد که این دو نفر دیوار فولادی پشت سلول خود را بریدند و خود را به یک رشته لوله‌ها و تونل‌ها رساندند و آنجا هم با بریدن موانع موفق به خروج از زندان شدند.

این دو از طریق یک حفره فاضلاب وارد خیابانی در آن نزدیکی شدند و در حدود ۳۰ کیلومتری جنوب مرز کانادا در تاریکی شب ناپدید شدند.

آنها برای فریب زندانبان‌ها لباس‌های مچاله شده را در تخت قرار دادند طوری که انگار خواب هستند. غیبت آنها تا صبح روز بعد معلوم نشد.

ریچارد مت، ۴۸ ساله و دیوید سوئت، ۳۴ ساله، جمعه شب گریختند

فرماندار نیویورک گفت کسی باید حداقل سر و صداهایی از سلول آنها شنیده باشد.

وی افزود که پس از بازداشت زندانیان فراری مقام‌ها به طور کامل روند فرار آنها را بررسی خواهند کرد.

کومو اظهار کرد: ما تمام ریز جزئیات کارهایشان را مرور خواهیم کرد و اینکه چطور چنین کردند تا اطمینان حاصل کنیم دیگر اتفاق نخواهد افتاد.

مت به خاطر ربودن و به قتل رساندن مردی در سال ۱۹۹۷ به حداقل ۲۵ سال حبس - و حداکثر حبس ابد - محکوم شد.

سوئت هم به خاطر قتل کوین تارسیا، معاون کلانتر بخش بروم، به حبس ابد محکوم شده بود.

عکس‌هایی از لوله ها و دیوارهایی که این دو زندانی با بریدن آنها گریختند منتشر شده است.

بیش از ۲۰۰ مامور پلیس با استفاده از سگ ها و تجهیزات تجسس هوایی مشغول جستجو برای یافتن آنها هستند.

کومو گفت که این دو ممکن است وارد کانادا شده باشند یا به ایالت دیگری رفته باشند. همچنین این نگرانی هست که آنها در خارج از زندان از کمک دیگران برخوردار باشند.