آموزش و پرورش در اولویت چندم است؟

مرتضی حاجی وزیر اسبق آموزش و پرورش اعلام کرده که جامعه فرهنگیان که بسیار شخصیت‌های دلسوز و زحمتکش و خردورزی هستند، باید این واقعیت را احساس کنند که خزانه دولت در واقع به اندازه کافی که رضایت همه را بتواند، تامین کند، موجودی ندارد. متاسفانه کاهش قیمت‌ نفت که از اصلی‌ترین منابع درآمدی کشور است، مشکلات بودجه را تشدید کرده است. به نظرمی‌رسد که مشکلات آموزش و پرورش به ویژه بعد اقتصادی خیلی نگاه دولتی و مجلسی ندارد به دلیل اینکه فرهنگیان همیشه مشکلات و نگرانی‌های اقتصادی داشتند و با آمدن و رفتن دولت‌ها و مجلس‌ها این گره‌ها چندان باز نشده است. متاسفانه با توجه به اهمیت و نقشی که می‌تواند در توسعه اجتماعی و اقتصادی ایفا کند جایگاه و حد و اندازه فراخور خودش را ندارد. بودجه آموزش و پرورش در سال گذشته 21 هزار میلیارد تومان بوده و بودجه امسال کمی بیشتر از 24 هزارمیلیارد تومان شده است اما اعلام می کنند که سال گذشته حدود 5 هزار میلیارد تومان سال گذشته کسری بودجه داشتند و در فروردین سال 94 که شروع به کار کنیم در روز اول فروردین 2‌هزار میلیارد تومان کسری بودجه خواهیم داشت. با توجه به اینکه به گفته خود مسئولان آموزش و پرورش 99درصد بودجه آموزش و پرورش صرف پرداخت‌ها و دستمزدها می‌شود اما درعین حال می‌بینیم که اعتراضات، کم کاری‌ها و مدرسه نرفتن‌ها، انگیزه نداشتن معلم‌‌ها سر کلاس و درگیر شدن معلم با دانش‌آموزان وجود دارد و این نشان می دهد که وضعیت معلم‌ها مناسب نیست. ما می‌بینیم در بخش‌های دیگر دولت 70 ،80 یا حتی 50 درصد افزایش بودجه دارند اما وقتی به آموزش و پرورش می رسد می‌بینیم که 23 درصد افزایش بودجه دارد و 14 درصد به حقوق فرهنگیان اضافه شده است این نشان می‌دهد که اهتمام لازم وجود ندارد .زمانی که این بودجه تقدیم مجلس شد 16 آذرماه بود و یک ماه بعد قیمت نفت کاهش پیدا کرد یعنی پیش ازاینکه قیمت نفت کاهش پیدا کند بودجه به این شکل بسته شده بود حالا می‌خواهند بهانه بیاورند که ما بودجه نداریم و قیمت نفت پایین آمده است و ... اولویت‌بندی آموزش و پرورش در نهادهای دولتی در اولویت بعد از دهم قرار دارد و معلوم است که گیر دولتی و مجلسی نیست بلکه یک مشکل عمیق‌تری است که وقتی می خواهند بودجه را ببندند آموزش و پرورش را اولویت‌های بعد از دهم قرار می‌دهند. می‌بینیم که 14 درصد برای همه کارمندان دولت افزایش حقوق در نظر گرفته می‌شود اما اختلاف حقوق بین کارمندان دولت وجود دارد به عنوان مثال کارمندی که 3 میلیون تومان حقوق می‌گیرد و کارمندی که یک میلیون و 200 هزار تومان می‌گیرد هر دو 14 درصد افزایش حقوق دارند اما برای کارمندی که 3 میلیون تومان حقوق می‌گیرد 14 درصدش می‌شود 300 تا 400 هزار تومان و کارمندی که یک میلیون و 200 می‌گیرد حدود 70 -80 هزار تومان می‌شود یعنی این اختلاف طبقاتی همیشه وجود دارد اما زمان احمدی نژاد یک مساله دیگر رخ داد که اضافه‌کارهمه را کم می‌کردند و معلم‌ها هم مثل بقیه کارمندان سکوت می‌کردند و حرفی نمی‌زدند اما در دولت جدید می‌بینیم که بانک‌ها و وزارت بهداشت افزایش حقوق خوبی پیدا کردند- که البته حق‌شان است -اما آموزش و پرورش اضافه نشده است. در اعتراضات اخیر مضمون یکی از پلاکاردها این بود که ما از فقر نمی‌نالیم از فرق می‌نالیم . مهمترین عاملی که فرهنگیان را اذیت می‌کند نگاه تبعیض‌آمیز بین کارمندان دولت به ‌ویژه در بخش‌های تدارکاتی و خدماتی با آموزش و پرورش است. به عنوان مثال یکی ازبستگان من کارمند یکی از ادارا ت دولتی و هم دوره خودم بوده است حقوق اودر حال حاضر 3 میلیون و 800 هزار تومان است اما من با سابقه 24 ساله آموزگاری یک میلیون واندی می‌گیرم. من برای اینکه خودم را بالا بکشم ودرسطح متوسط قرار بدهم مجبورم شغل دوم و سوم داشته باشم و تدریس خصوصی کنم یا به آموزشگاه ها بروم. به اعتقاد من مشکل فرهنگیان پیش از اینکه فقر و مشکلات اقتصادی باشد این اختلاف درآمدی است که درهمه دولت‌ها وجود داشته و فقط مربوط به دوره آقای روحانی نیست اما بر خلاف شعارهای آقای روحانی که پیش از انتخابات داده می‌شد متاسفانه باز هم آموزش و پرورش در اولویت‌های آخر قرار دارد و آن طور که باید و شاید به آن اهمیت داده نمی‌شود.