زباله‌های بیمارستانی را به شوخی گرفته‌اند

این زباله‌های خطرناک بیمارستانی حامل انواع مواد شیمیایی، میکروب‌ها و ویروس‌های مختلف است که در‌صورت ترکیب شدن با زباله‌های عادی و دفن آن در زمین، می‌تواند براحتی سلامت همه شهروندان را به خطر بیندازد.

با این حساب قاعدتا باید خوشحال باشیم که الان بیشتر بیمارستان‌های کشور به دستگاه‌های زباله‌ سوز یا همان سیستم «اتوکلاو» مجهزند، اما مشکل اینجاست که وجود این تجهیزات در بیمارستان‌ها، به تنهایی نمی‌تواند مشکل زباله‌های بیمارستانی را حل کند و باید در کنار این تجهیزات، فکری هم به حال انتقال و دفن جداگانه این زباله‌ها شود.

روزگذشته هم معاون سازمان محیط‌زیست با انتقاد از وضع فعلی دفن زباله‌های بیمارستانی به فارس گفت: هم‌اکنون زباله‌های بیمارستانی فقط بی‌خطرسازی می‌شوند و به صورت جداگانه از زباله‌های شهری جمع‌آوری، انتقال و دفن نمی‌شوند.

به گفته این مقام مسئول، گرچه فرآیند بی‌خطرسازی زباله‌ها باید انجام شود، اما در کنار آن باید سیستم کاملا مجزایی از زباله‌های شهری، مسئولیت انتقال و امحای این‌گونه زباله‌ها را به عهده داشته باشد، اما این مساله در بیمارستان‌های کشور رعایت نمی‌شود.

در حالی که سازمان محیط‌زیست، وزارت بهداشت و شهرداری، مسئولیت بی‌خطرسازی، حمل و دفن زباله‌های بیمارستانی را به‌عهده دارند، اما سال‌های سال است که این سه نهاد رسمی نتوانسته‌اند به توافقی جامع برای مدیریت این زباله‌ها دست یابند.

تجهیز 80 درصد بیمارستان‌ها به دستگاه‌های زباله‌سوز، تنها در صورتی می‌تواند خبری امید بخش باشد که نهادهای نامبرده با یکدیگر هماهنگ باشند.

مثلا وقتی قرار باشد میلیون‌ها تومان خرج خرید دستگاه‌های زباله‌سوز در یک بیمارستان شود؛ ولی در مقابل، هیچ سازمانی مسئولیت حمل و دفن مجزای پسماندهای آن بیمارستان را به عهده نگیرد، این کار رسما نوعی اتلاف‌منابع است.

همچنین نباید فراموش کنیم که هنوز 20 درصد بیمارستان‌های کشور، هیچ دستگاه زباله‌سوزی ندارند و این پسماندهای خطرناک، به همان آب و خاکی نفوذ می‌کند که مردم از آن برای کشاورزی، آشامیدن، شست‌وشو و دیگر مصارف روزانه، استفاده می‌کنند.