رابطه درآمد کشورها با رضایت مردم از زندگی

مهر: اقتصاددانها با بررسی این پرسش که آیا توسعه اقتصادی توان خرید خوشبختی را دارد یا خیر به این نتیجه رسیده است که رضایت از زندگی درمیان افرای که در ثروتمندترین کشورها زندگی می کنند کاهش یافته است. تحقیقات انجام شده توسط یوجینیو پروتو از دانشگاه وارویک و آلدو راستچینی از دانشگاه مینه سوتا همانطور که انتظار می رفت به این نتیجه رسید که سطح رضایت از زندگی با ثروت کشور افزایش می یابد تا مردم بتوانند نیازهای اولیه خود را تأمین کنند. این درحالی است که نتیجه شگفت انگیز اینجاست که وقتی در آمد به یک سطح مشخصی می رسد ( حدود 36 هزار دلار) سطح رضایت از زندگی به اوج خود می رسد و پس از آن در کشورهای بسیار ثروتمند اندکی کاهش می یابد. محققان اظهار داشتند تحقیقات ما یک نتیجه بسیار شگفت انگیز داشت که تاکنون گزارش نشده بود به نظر می رسد که سطح رضایت از زندگی پس از یک سطح مشخص از ثروت کاهش می یابد. این تحقیق نشان می دهد که افرادی که در کشورهایی زندگی می کنند که سرانه تولید ناخالص ملی آنها کمتر از 6700 دلار است 12 درصد بیشتر از کشورهایی که سرانه تولید ناخالص ملی آنها حدود 18 هزار دلار بود، به بیشترین سطح رضایت از زندگی دست یافته اند. وقتی که کشورها به سرانه تولید ناخالص ملی حدود 36هزار و 400 دلار دست یافتند افزایش سطح شادی که ثروت به ارمغان می آورد کمتر مشهود است. بین این سطح و بالاترین سطح سرانه تولید ناخالص ملی یعنی رقم 54 هزار دلار احتمال گزارش بالاترین سطح رضایت از زندگی تغییر می می کند. نتایج این تحقیق به طور گسترده در ارتباط با پارادوکس استرلین قرار می گیرد که اعلام کرده است ارتباط رضایت از زندگی و تولید ناخالص ملی در کشورهای غنی کما بیش در یک سطح است. پارادوکس استرلین که از نام اقتصاد دان ریچارد استرلین برگرفته شده است بیان می ‌کند که درآمد بالا لزوما افراد را شادمان ‌تر نمی‌ کند. این نظریه از سال 1974 که بیان شد نظرات اقتصاددانها را دچار تحولات بسیاری کرده است.