قتل کودکان در ۱۶ ثانیه !

افکارنیوز: ساختمان فرو ریخت و کودک ناپدید شد. "آیا ما کودکی را کشتیم؟" این سوالی بود که او از خلبان کنار دستی خود پرسید و او نیز کشته شدن کودک را تایید کرد. براندو بریانت، خلبان سابق پهپاد آمریکایی در مورد تلفات زیاد کشتار مردم بی گناه با فشار دادن یک کلید از اتاق کنترل در نیومکزیکو گفت. براندون ۲۷ ساله از ایالت مونتانا، شش سال را در نیروی هوایی آمریکا درون یک اتاق تاریک برای کنترل پهپاد ها سپری کرد. او بعد از دریافت دستور شلیک و کشتن یک بچه در افغانستان، دید که نمی تواند آنچه را که باید، انجام دهد و بنابر این تصمیم به ترک نیروی هوایی آمریکا گرفت. هیچوقت فکر نمی کرم مردم را بکشم! او به اشپیگل گفت: " من می دیدم که زنان، مردان و بچه های بیگناه کشته می شوند. هیچوقت فکر نمی کردم که روزی مردم زیادی را بکشم. در حقیقت فکر نمی کردم که بتوانم حتی یک نفر را نیز بکشم." بریانت به طور اتفاقی به ارتش آمریکا پیوست وقتی که او در همراهی دوستش که در ارتش آمریکا خدمت می کرد، متوجه شد در صورت ملحق شدن به نیروی هوایی آمریکا، می تواند در دانشگاه به طور رایگان تحصیل کند. او در آزمون ممتاز و سپس در واحد جمع آوری اطلاعات ( جایی که او در مورد نحوه کنترل لیزر و دوربین هواپیماهای بدون سرنشین، تحلیل تصویر زمین، نقشه ها و اطلاعات آب و هوا آموزش می دید) به خدمت گرفته شد. سمت او بسیار حساس بود و معادل یک خلبان عمل می کرد. بریانت در اولین پرواز خود زمانی که ۲۰ سال داشت، در حالیکه در اتاق کنترل صحرای نوادا نشسته بود، اولین ماموریت خود را بر فراز عراق انجام داد . بریانت در آن زمان، مسئول حفاظت از جان سربازانی که درحال بازگشت از ماموریت بودند را بر عهده داشت. چگونه در ۱۶ ثانیه کودکان را کشتیم؟! او برای اولین بار که موشکی را شلیک کرد، دو مرد را کشت و در راه خانه گریه می کرد. وی گفت: "درآن زمان به مدت یک هفته احساس می کردم که با انسانیت کاملا قطع ولی این یک اتفاق بود، زمانی که پهپاد درنده بالای سر یک خانه گلی در افغانستان گردش می کرد. این خانه گلی محلی برای نگهداری دام ها بود، وقتی او دستور شلیک را دریافت کرد، کلید را با دست چپ خود فشار داد و هم زمان سقف خانه را با لیزر مشخص کرد. خلبانی که در کنار او نشسته بود، دکمه ماشه شلیک را فشار داد و موشک از پهپاد شلیک شد. تنها ۱۶ ثانیه طول کشید تا عملیات تاثیر خود را بگذارد. بریانت به اشپیگل گفت: "این صحنه ها درست مثل تصویر آهسته است." وقتی شمارش معکوس به ثانیه هفت رسید، دیگر هیچ اثری از هیچ کس بر روی زمین نمانده بود. وقتی به ثانیه سوم رسید، کودکی را دید که دارد به گوشه ای می دود. صحنه بعدی که او با چشمانش دید انفجار بود، ساختمان فرو ریخت و کودک ناپدید شد. "آیا ما کودکی را کشتیم؟" این سوالی بود که او از خلبان کنار دستی خود پرسید و او نیز کشته شدن کودک را تایید کرد. افکار نوشته شده در دفتر خاطراتش نشان می دهد که او بار سنگینی را تحمل کرده است. "در میدان جنگ چیزی جز خونریزی وجود ندارد. همه جنگ. هر وحشتی را شاهدیم. آرزو می کنم چشمانم پوسیده شود." این جملاتی است که او در یک مناسبت نوشته است. خلبان آمریکایی کابوس مادون قرمز می دید او با دوستان خود قطع ارتباط کرد و نامزدش همواره او را به خاطر روحیه بدش سرزنش می کرد. به گزارش افکار نیوز ، او در جواب نامزدش گفت: "من نمی توانم خود را تغییر دهم و به زندگی عادی خود برگردم." بریانت دچاربی خوابی شده بود و یک روز هنگام کار، دچار ضعف شد و خون استفراغ کرد. دکتر به او دستور داد تا در خانه بماند و تا زمانی که به مدت دو هفته نتواند ۴ ساعت در شب بخوابد، در محل کار حاضر نشود. به گفته بریانت تنها شش ماه بعد او دوباه در پشت کابین خلبان پهپاد ها حاضر شد اما تشخیص داده شد که او به استرس پس از سانحه مبتلا شده است. او هم اکنون ارتش را ترک کرده است و در خانه روزگار خود را سپری می کند. او با خنده می گوید: "چهار ماه است که دیگر کابوس مادون قرمز را نمی بینم."