نذری و حرمت‌هایی که نگه نمی‌داریم

افکار: از کودکی در ذهنمان نقش بسته که برای نذری احترام قائل شویم، چرا که پشت سر آن یک حس خوب یکی بودن و خالص شدن با معبود نهفته است ، حسی که برای ما مقدس است. خواه این نذری یک خرما باشد، خواه یک لیوان شیر و خواه یک وعده غذا که با نیتی پاک و پولی طیب نهیه شده است.این فرهنگ ما است و فرهنگی که آن را نه تنها ما بلکه بسیاری دیگر از مردمان که به کیش و مذهب ما نیستند نیز پاس می دارند. نمونه بارز آن را می توان در ایام سوگواری سرور عاشقان اباعبدالله مشاهده کرد. زمانی که می بینیم هموطنان غیر مسلمان ایرانی مان چه حرمتی برای یک وعده غذای نذری قائل می شوند. یکی از هموطنان ارمنی که ساکن محله مجیدیه تهران است در این زمینه می گوید: ما وعده غذایی را که در ظهر عاشورا از هیات روزی ما می شود، خشک می کنیم و نگه می داریم و در طول سال هرگاه یکی از ما بیمار می شود، مقداری از آن غذا را با غذای بیمار مخلوط می کنیم تا خدا شفایش را زودتر بدهد. یکی دیگر از هموطنان زرتشتی مان که ساکن خیابان جمهوری تهران است هم می گوید: ما برای غذای نذری امام حسین (ع) ارزش زیادی قائل هستیم، وقتی که دوستان لطف می کنند و یک وعده از آن را برای ما می آورند، مواظبت می کنیم که حتی یک دانه برنج آن زمین نریزد. با این همه متاسفانه برخی عزادارن برای دریافت غدای نذری حرمت آن را نگه نمی دارند و هیات ها و تکایا برای توزیع غذای نذری خود دچار مشکل می شوند. امیرمحمد یکی از جوانانی که در امر توزیع غذای تکیه محل خود کمک می کند، می گوید : ما همه سعی خود را می کنیم تا توزیع نذری با احترام کامل صورت گیرد ولی متاسفانه برخی عزادارن همکاری لازم را نمی کنند. وی می افزاید حتی برخی عزادارن درخواست یک غذای بیشتر می کنند که من به جای آن ها شرمنده می شوم. حفظ حرمت غذای نذری و متولیان آن در واقع حفظ حرمت صاحب مجلس یعنی امام حسین(ع) است و در روایات بسیاری وارد شده به حرمت شهیدان کربلا و اهلبیت آن ها بهتر است در روز عاشورا کمتر خورد و نوشید و حتی المقدور از جمع آوری غذا در این روز پرهیز کرد. حرمت نذری را باید بیشتر از این ها حفظ کرد.