گزارشی‌از یک‌سرگرمی‌مرگبار/بازی باخون!
قرار می گذارند، دور هم جمع می شوند و با جوانی و زندگی و سلامت و شخصیتشان بازی می کنند! آن هم چه بازی خطرناکی!
مشرق: در تب و تاب این هستند که خانه کدام یکی از آن ها به قول خودشان «خالی» می شود تا به آنجا هجوم بیاورند و دقایقی از عمرشان را به تهوع بکشانند. اصطلاح «خون بازی» را تا حالا شنیده اید؟ معمولا بسیاری از ما وقتی این واژه را می شنویم یاد فیلم پر سر و صدای «خون بازی» ساخته رخشان بنی اعتماد و محسن عبدالوهاب می افتیم که سال 85 اکران شد و جایزه های زیادی را درو کرد و اسم و رسمی برای خودش دست و پا کرد. فیلم درباره دختری است به نام «سارا» که همراه مادرش عازم سفر میشود. سفری در کشاکش خون بازی برای التیام زخمی به عمق تباهی. اما در این گزارش، ما اصلا کاری به این فیلم و ماجرایش نداریم. این «خون بازی» که قرار است در اینجا به آن بپردازیم فیلم نیست، واقعیتی است بیخ گوش ما؛ واقعیتی که خانواده ها باید از آن آگاه باشند تا شش دانگ حواسشان را جمع فرزندان جوان خود کنند. بریم «خون بازی»؟! دیدن برخی هایشان که کم سن و سال ترند آدم را متاسف می کند، نگرانشان می شود و به این فکر می کند که این نوجوان چرا باید با «خون بازی» آشنا باشد؟ چرا باید چنین نوجوانی، به خودش اجازه بدهد حتی نام این واژه را به زبان بیاورد؟ خانواده او کجا کم گذاشته اند و چه باید و نبایدهایی را نادیده گرفته اند که امروز نوجوان آن ها با کسانی دمخور شده که به جای بازی های مفید و تفریحات سالم، به او خون بازی یاد داده اند؟! همیشه اینجور نیست که شرایط به کام «خون بازها» باشد و خانه ای خالی شود و آنان گعده خود را آنجا بگیرند. گاهی ناچار می شوند در پارک های عمومی و لابلای درخت ها با خونشان بازی کنند! نه! آن ها معتاد به مواد یا ماده مخدر خاصی نیستند. رنگ و رویشان هم تا مدت ها نشان نمی دهد که خون باز هستند. البته بعد از مدتی که این کار را تکرار می کنند، زیر چشمانشان رنگ کبودی می نشیند که مشاهده این وضعیت، ممکن است این مسئله را به ذهن بکشاند که یا مریض هستند یا کم خواب.
رضا جبالی پزشک عمومی، یکی از عوارض خون بازی را اینگونه توضیح می دهد:«افرادی که خون بازی می کنند بعد از مدتی دچار تیک در حرکاتشان می شوند. شنیده اید می گویند طرف چقدر شل و ول است؟ خون بازها هم بعد از مدتی شل و ول راه می روند». جبالی اضافه می کند:«خطر دیگری که در خون بازی وجود دارد، ورود هوا به رگ ها و مرگ است. خطر دیگر، عفونت و آلوده شدن خون و بدن است. ایدز را هم نباید از قلم انداخت». این پزشک می گوید:« در کنار تبعات جسمانی این رفتار خطرناک، بعد روانی آن هم که اعتیاد به خون بازی را در فرد نهادینه می کند بسیار خطرناک است. بسیاری از افرادی که خون بازی می کنند، بعد از مدتی، خود خون بازی ارضایشان نمی کند و سراغ تزریق مواد می روند.» اصطلاح «خون بازی» در اصل به مواقعی گفته می شود که یک معتاد تزریقی بدلیل دسترسی نداشتن به مواد مخدر مجبور میشود خون خودش را درون سرنگ بکشد و مجددا همین خون را به خودش تزریق کند تا یک نشئگی در او ایجاد شود. اما در حال حاضر عده ای از جوانان برای تفریح و سرگرمی(!) دور هم جمع می شوند و هر کدام سرنگی به دست، رگ های خود را نشانه می گیرند. با وارد کردن خون به سرنگ و برگرداندن آن به رگ و تکرار این کار، مثلا نشئه می شوند! قصدمان نصیحت نیست، ادای دایه دلسوزتر از مادر را هم نمی خواهیم در بیاوریم، اما خانواده ها باید حواسشان را جمع کنند و مسائل، مشکلات و کار باعث نشود که از عزیزانشان غافل بمانند.
دیدگاه تان را بنویسید