آماری از زندگی‌ مجردی دختران

پانا: طبق آخرین آمار سازمان ملی جوانان ۳۰ درصد از دختران مجرد در ۵ شهر بزرگ کشور در خانه های مجردی زندگی می کنند. بر طبق همین گزارش ۵ شهر بزرگ تهران، اصفهان، مشهد، شیراز و تبریز ۵ شهر بزرگ کشور هستند که دختران مجرد بیشماری به صورت مجردی و در خانه های مستقل در آنها زندگی می کنند. دانشجویان و دختران فارغ التحصیلی که به دنبال کار به شهرهای بزرگ مراجعه کرده اند بیشترین تعداد دختران مجردی را تشکیل می دهند که در این شهرها سکنی گزیده اند. اما موضوع دختران مجردی که در شهرها به تنهایی و در خانه های مستقل زندگی می کنند یکی از مواردی است که کارشناسان و صاحبنظران زیادی به آن پرداخته اند و به بیان محسنات و معایب این موضوع اشاره کرده اند. مصطفی اقلیما، رییس انجمن علمی مددکاری ایران در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی پانا در این خصوص می گوید: به اعتقاد من ابتدا باید گفت که چرا جامعه ما به جایی رسیده است که دختران جوان به خانه های مجردی روی آورده اند و آیا این موضوع برای جامعه امروز ما مفید خواهد بود یا نه؟ به گفته وی اولین دلیل این موضوع اینست که طرز تفکر مردم عوض شده است یعنی هم دختران و هم پسران به سن خاصی که می رسند تمایل به ترک خانه و زندگی مجردی دارند و به این موضوع نیز روی می آورند. بنابراین دید فرهنگی افراد در جامعه نیز تغییر کرده است زیرا دیگر مردم آن دید قدیمی را نسبت به زندگی یک دختر مجرد در جامعه ندارند. اقلیما ادامه می دهد: ظرف سال های گذشته تا امروز سیاست دولت در کوچک کردن خانه ها بوده است که این سیاست در شهرهای بزرگ افزایش بیشتری نیز یافته است. با کوچک کردن خانه ها و یک یا دو خوابه کردن آنها دیگر خانه ها جایگاهی برای بچه های ۱۵ ساله به بالا نیست و این موضوع باعث می شود تا در چند سال آینده بچه های بالای ۱۵ سال به دنبال خانه می گردند. به اعتقاد وی بچه ها دیگر در خانه های مستقل زندگی می کنند زیرا طرز فکر آنان تغییر کرده است که همین می تواند استقلال آنان را افزایش دهد. رییس انجمن علمی مددکاری ایران با اشاره به اینکه بچه هایی که مستقل زندگی می کنند استقلال را فرامی گیرند و زمانی ازدواج می کنند که نیازمند پول و خانه شوهر نیستند و به دنبال همسر واقعی می گردند اضافه می کند: با این وسیله ازدواج نیز دیگر به اجبار نیست و به اختیار افراد خواهد بود. از طرفی طلاق های این ازدواج ها کمتر خواهد بود و افراد در این زندگی ها یاد می گیرند که بتوانند روی پای خود بایستند و بنابراین ازدواج ها واقعی تر می شود. به اعتقاد وی اما وقتی زندگی ها از روی صرفا سنت شکل بگیرد واقعی نخواهد بود و از طرفی خانه های ۵۰ - ۶۰ متری دیگر جای فرزندان نیست و همچنین در این خانه ها فرزندان و پدربزرگ و مادربزرگها جایی برای زندگی ندارند و باید برای این موضوع فکری کرد.