با ارسال پیامک حاجت روا می‌شوید؟!

برنا: این روزها دریافت و ارسال پیامک هایی حاوی متن های مذهبی که در آن به دریافت کننده می گویند اگر این پیامک را برای هر کسی که می شناسی نفرستی به فلان بلا دچار می شوی و عاقبت خوبی نخواهی داشت، یا در متن پیامک ادعا می کنند اگر این پیامک برای چند نفر دیگر فرستاده شود، فرستنده هر حاجتی داشته باشد حاجت روا می شود، باب شده است. آیا متن‌های اینگونه پیامک‌ها توجیه دینی و مذهبی دارند؟ سید علی بنی صدر، محقق و کارشناس مذهبی گفت: در بی اساس بودن این پیامک ها هرگز شک نکنید. متن این پیامک ها حتی ارزش فکر کردن هم ندارند. متن این پیامک ها ۱۰۰ درصد خرافه و بی اساس است. این حرف‌ها در گذشته هم بوده است، اما در حال حاضر به شکل پیامک رواج پیدا کرده؛ این گونه حرف‌ها در گذشته به صورت بسته هایی که حاوی شکلات و تکه ای کاغذ بودند و روی کاغذ می نوشتند، اگر شکلات داخل بسته را بخورید حاجت‌تان برآورده می شود و اگر برآورده شد تا ۱۰ سال از این بسته به همین تعداد درست کنید و بین مردم پخش کنید. متاسفانه گاهی در آموزش و یادگیری مسایل دینی کوتاهی کرده ایم و گاهی نسبت به احکام شریعت اسلام نادان هستیم و وقتی نادان شویم آن چیزی را که باید، از دین و شریعت نمی آموزیم. خداوند در قرآن می فرماید : ؛ یعنی اگر راجع به چیزی نمی دانید از اهل آن درباره اش بپرسید.در حالی که ما به جای اینکه از حجت های خدا، انبیا، ائمه، کتاب خداوند و قرآن مسایل را یاد بگیریم، دین‌مان را از زبان مردم جاهل یاد می گیریم و این باعث می شود این گونه حرف‌ها پخش شود. این حرف‌ها خرافه است و ریشه خرافه هم در جهل ، نادانی و گاهی کم سوادی است؛ یعنی افراد چیزی شنیده اند و از آن کاه کوه می سازند. اگر این خرافات به گوش دشمنان شیعه و اسلام برسد از کاه کوه می سازند و می گویند شیعه عقیده اش این است که اگر پیامکی نفرستد، بدبخت و بیچاره می شود. یعنی زندگی انسان، اراده، اندیشه و تفکر او را در گرو پیامک می گذارند و می گویند اگر این پیامک را برای دیگران نفرستی، همه این موارد تحت تاثیر قرار می گیرد کسی نیست بپرسد این حرف آیه قرآن است؟ کدام منبع دینی این حرف را زده است؟ کدام عالم اسلامی این حرف را زده است؟ این حرف ها پیش نمی آید و حتی در ذهن مخاطب سوال به وجود نمی آید که آیا ممکن است این حرف سند مذهبی هم داشته باشد؟ در نهیایت مردم این خرافه ها را باور می‌کنند و آن وقت به اینجا می رسیم. این خرافات در حال حاضر در جامعه کم نیست و از این موضوع ضربه‌های بسیاری خورده ایم. زمانی می توانیم حرفی را به خدا، دین و امام معصوم منتسب کنیم که آن حرف از دین برآمده باشد. مثلا بگوییم فلانی اگر تو امروز نماز نخوانی تا قبل از ظهر می میری. نماز نخواندن حرام شرعی است، اما اینکه بیاییم از جانب خدا حکم تعیین کنیم درست نیست. باید آشنای به شرع این حرف را بزند. اگر جز حاکم شرع و دین شخص دیگری این حرف را بزند که در راس‌شان پیغمبران و ائمه قرار دارند، قابل قبول نیست. اگر غیر از اینها کسی بخواهد حرفی را به دین و مذهب منتسب کند، درست نیست. امروزه خیلی حرف‌ها و عقاید پخش شده اند که در دین نیستند، اما آنها را به پای دین می نویسند، یا اینکه بخواهیم حکم صادر کنیم و بگوییم اگر فلان کار را بکنی به فلان بلا دچار می شوی، این گونه حرف‌ها درست نیست و اصلا ریشه فقهی ندارد.