ناگفته های قالیباف از حضور رهبر انقلاب در جنگ تحمیلی+عكس

دکتر محمدباقر قاليباف در گفتگویی تفصيلي با شماره خردادماه «همشهري پايداري» از خاطرات دفاع مقدس خود می گوید. به گزارش «فردا» به نقل از همشهري پايداري، وی در خاطراتش بیان کرد: درآن زمان تفاوت چنداني ميان يك فرمانده با يك بسيجي داوطلب نبود؛ از همه اقشار در ميان رزمندگان بود مثل شهيد برونسي كه يك بناي ساده بود تا شهيد بابانظر؛ شايد تنها، مسؤوليت فرماندهان بيشتر بود.. گزیده ای از این گفتگو را در ذیل می خوانید: •اكثريت ملت ايران با ادامه جنگ تا تنبيه متجاوز و احقاق حقوق ملت موافق بودند. در خرداد ماه سال 61، مركز پژوهش‌هاي اجتماعي نخست‌وزيري، طي يك نظرسنجي نظرات مردم را در مورد ادامه جنگ و ورود به خاك عراق مورد بررسي قرار داد. در پاسخ به اين پرسش كه نبرد را بايد تا كجا ادامه داد؟ خروج عراق از خاك ايران با 7/30 درصد و سقوط صدام با 5/28 درصد، بيشترين آراء را كسب كرده بود. ديگر گزينه‌ها همچون گرفتن خسارت 4/12 درصد و صلح تنها 2 درصد را به خود اختصاص داده‌اند. همچنين در پاسخ به اين پرسش كه اگر عراق شرايط ما را نپذيرد، آيا صلاح مي‌دانيد وارد خاك عراق شويم؟ تقريبا 70 درصد مردم، موافقت خود را بر ادامه اين دفاع مقدس اعلام كردند؛ حال بماند كه مناقشات سياسي داخلي هم شدت زيادي داشت. •مقام معظم رهبري جزو اولين اشخاصي بودند كه حتي در اوضاع نابسامان جنگ عازم جبهه شدند تا با حضور خود بر اعتماد به نفس و طمانينه رزمندگان بيفزايند كه حقيقتا حضور ايشان شور و اشتياق دفاع و جهاد و شهادت را بين بچه‌ها دوچندان كرده بود. •مقام معظم رهبري، ماجراي اجازه امام(ره) به ايشان براي حضور در جبهه را اين چنين نقل كردند كه: «با دغدغه كامل خدمت امام(ره) رفتم...، هميشه امام(ره) به ما مي‌گفتند كه خودتان را حفظ كنيد و از خودتان مراقبت نماييد... من به امام گفتم خواهش مي‌كنم اجازه بدهيد من به اهواز يا دزفول بروم. شايد كاري بتوانم بكنم. بلافاصله گفتند كه شما برويد... من به قدري خوشحال شدم كه گويي بال درآوردم. شهيد چمران هم آنجا نشسته بود كه گفت: پس به من هم اجازه بدهيد تا به جبهه بروم. ايشان گفتند شما هم برويد... عصر همان روز به همراه شهيد چمران با هواپيما به اهواز رفتيم.» •امتداد مديريت متعالي حضرت امام(ره) را مي‌توان در شيوه مديريتي مقام معظم رهبري مشاهده كرد و از همان ابتداي جنگ همراه شهيد چمران، حضور فعال در جبهه‌هاي جنگ داشتند. اسلحه به دوش مي‌گرفتند و در عمليات شناسايي شركت مي‌كردند. •ايشان در روزهاي حساس جنگ به عنوان چشم و دست امام(ره) و پشت‌گرمي رزمندگان، بسيجي‌وار در جبهه‌ها حضور پيدا مي‌كردند. فراخوان و سازماندهي نيروهاي بسيجي، هدايت جنگ‌هاي نامنظم و چريكي در اوايل جنگ، هماهنگ كردن نيروهاي ارتشي بسيجي و سپاهي، حضور فعال در طراحي و هماهنگي عمليات‌ها، تلاش پيوسته در رفع مشكلات رزمي، مقابله با سياست‌هاي خائنانه بنيصدر در اداره جنگ و رويارويي با انديشه ليبرالي آمريكايي در نحوه مقابله با دشمن كه گاه بوي خيانت از آن برمي‌آمد و انتقال پيام دفاع مقدس از راه سخنراني در مجامع بين‌المللي و مصاحبه با رسانه‌هاي خارجي از اقدامات مقام معظم رهبري در دوران دفاع مقدس بود. •در فضاي عدم كمك بنيصدر به سپاه و بسيج و عدم اعتقاد بنيصدر به روحيه استقامت، مقام معظم رهبري پناهگاه رزمندگان بودند. يعني هر جا كه ما به مشكلي برميخورديم و كمكي مي‌خواستيم، به ايشان رجوع مي‌كرديم؛ حمايتهاي بيدريغ ايشان از بچهها در جبهه و هدايت معنوي ايشان پشتوانه خوبي براي ما در آن دوران سخت جنگ بود؛ ايشان با حمايت از فرماندهان و رزمندگان به آنان روحيه مي‌دادند؛ نبايد نقش پررنگ و كليدي و حساس ايشان در ايجاد روحيه و پشتيباني از كليه رزمندگان در شرايط سخت روزهاي پاياني دوران دفاع مقدس كه حملات صدام شدت گرفته بود را هم فراموش كنيم؛ علاوه بر اين در مقام رياست‌جمهوري تدابير و حمايت‌هاي ويژه ايشان نقش پررنگي در تقويت جبهه‌ها و پيروزي رزمندگان داشت. •يكي از مهمترين نقش‌هاي ايشان متحدكردن سپاه و ارتش در همان اوايل تاسيس سپاه بود و شايد از ديد ما مشهدي‌ها تشكيل سپاه خراسان و به تبع آن ستاد خراسان. اينكه مي‌گويم ايشان در تشكيل ستاد مستقل خراسان نقش‌آفريني داشتند، خداي نكرده به اين معنا نبود كه بخواهد بين مشهدي‌ها و ديگران تبعيض‌ قائل شوند. اما بالاخره اين شناخت و ارتباط وجود داشت و خود مشهدي‌بودن هم دليل بر ارتباط بيشتر بود كه در گرفتن امكانات هم موثر بود چراكه ستاد نياز به امكانات داشت و اصل اول در جنگ، داشتن اسلحه بود. آن روزها داشتن كلاش جزو عجايب بود. •آقا به عنوان نماينده‌ حضرت امام(ره) در شوراي عالي دفاع همواره در جلسات شورا حضور داشتند و مسائل مربوط به جنگ را با دقت و ظرافت و با حضورشان در خطوط مقدم جبهه‌هاي نبرد، پيگيري مي‌كردند. مقام معظم رهبري لباس رزم مي‌پوشيدند، يك تفنگ كلاشينكف قنداق تاشو به شانه‌شان مي‌انداختند و از خود جبهه اهواز و سوسنگرد بازديدشان را آغاز مي‌كردند تا ساير محورهاي عملياتي. ايشان در حالي از خط مقدم خرمشهر بازديد مي‌كردند كه قسمت غربي خرمشهر سقوط كرده بود و قسمت شرقي شهر به سمت آبادان، اين طرف پل تا خانه‌هاي كنار رودخانه‌ كارون را ايشان ميآمدند و با بچههاي خرمشهر و با بچههاي رزمنده از نزديك ديدار مي‌كردند يا اينكه در جبهههاي سوسنگرد حضور پيدا ميكردند. •نظم و انضباط ايشان از همان اول زبانزد بود و يكي از توصيه‌هاي هميشگي ايشان در صحبت‌ها و سخنراني‌ها نظم بود. گاهي كه برخي بي‌نظمي‌ها را مي‌ديدند، به شدت ناراحت مي‌شدند و مي‌گفتند بي‌نظمي‌ نبايد در نيروهاي نظامي باشد؛ رفت و آمدها، حضور بر سركار، وضع ظاهري، همه بايد مرتب باشد. در جلساتي كه با نظاميان داشتند تاكيد زيادي روي نظم و دقت مي‌كردند. رژه نظاميان را كاملا كنترل مي‌كردند و حتي جزيي‌ترين حركات بچه‌ها را به فرماندهان گوشزد مي‌كردند. واقعا خود ايشان الگوي نظم مي‌باشند. •از ويژگي‌هاي بارزشان آشنايي و احاطه كامل و تسلط ويژه‌اي است كه به مسائل كلان و حتي جزييات و ظرافت‌هاي نظامي و امور نيروهاي مسلح دارند. علت اين امر علاوه بر كياست و زيركي و استعداد سرشار ايشان، ممارست و ارتباط نزديكي است كه از بدو پيروزي انقلاب اسلامي در امور نظامي و نيروهاي مسلح داشته‌اند. •نقش موثر ايشان در تشكيل سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و تثبيت سپاه كه از سوي حضرت امام(ره) واگذار گرديده بود، تقويت حركت‌هاي حزب‌اللهي درون ارتش، نمايندگي حضرت امام(ره) و رياست شوراي عالي دفاع و مهم‌تر از همه حضور چشمگير و موثرشان در صحنه‌هاي مختلف جنگ، همه و همه اموري هستند كه در حصول اين تسلط ويژه، نقش داشته‌اند. •تا كنون چندين بار بر اين مساله تاكيد كردهام كه دفاع مقدس در جامعه ما هم مظلوم است و هم مهجور؛ يكي از نشانه‌هاي اين مظلوميت همين تصاويري است كه از اين دوران باشكوه براي نسل‌هاي جديد ترسيم ميشود. گويي تقدير اين‌گونه بوده است كه پرافتخارترين دوران تاريخ ايران هم در زمان وقوعش مظلوم باشد و هم در ميان نسلهاي بعدي. •آنچه امروز به عنوان فرهنگ دفاع مقدس از برخي تريبونها ترويج و تبليغ مي‌شود كمترين نسبتي با فرهنگ اصيل دفاع مقدس ندارد. فرهنگ دفاع مقدس ريشه در اسلام ناب محمدي (ص) و آرمانها و ارزشهاي اصيل انقلاب اسلامي دارد و ارائه هرگونه تصوير سطحي، شعاري و غيرواقعي از رزمندگان اسلام و فرهنگ جهادي، ظلم مضاعفي است در حق اين فرهنگ مظلوم و غني.