مصلی تهران به عمر نوح می رسد!
در سال 1369 با تعیین گروه جدیدی از مهندسان توسط مدیرعامل وقت بار دیگر به بازنگری طرحهای مختلف ارائه شده قبلی پرداخته شد و در نهایت جزوه‌ا‌ی پیرامون طرحهای ارائه شده در مسابقه، تهیه شد و به استحضار مقام معظم رهبری رسانده شد.
مهر: حرکت لاک پشتی مسئولان برای احداث ساخت مصلی تهران که نزدیک به ربع قرن به طول انجامیده است همچنان با صرف هزینه های هنگفت در پیچ و خم تصمیمات سلیقه ای وا مانده است و گویا پایانی برای این پروژه بزرگ ملی مذهبی وجود ندارد.
نوع ساخت و ساز در مصلی تهران و حرکت لاک پشت وار مدیران طرح در اتمام آن که روزگاری قرار بود به عنوان یک نماد دینی بزرگ، جامع و کامل در پایتخت جمهوری اسلامی ایران باشد، نشان می دهد که این پروژه سالیان دراز دیگری را تا نقطه پایان دارد.
براساس طرح اولیه، مصلای تهران به عنوان مجتمعی از بناها و فضاهای لازم برای حضور جمعیت‌های میلیونی و برگزاری مراسم عبادی، سیاسی، اجتماعی و انجام فعالیتهای متنوع فرهنگی، آموزشی و هنری نظیر برگزاری نمایشگاههای بزرگ فرهنگی، کلاسهای آموزشی تصویب شد اما با گذشت بیش از 25 سال ،هم اکنون تنها شبستان آن قابل استفاده است.
اجرای این طرح در سال‌های گذشته با توجه به تامین اعتبار، خواب این سرمایه عظیم را به دنبال داشت این در حالیست که معاون وزیر مسکن و شهرسازی در سال 88 در گفتگویی اعلام کرده بود که در دولت دهم و با تغییر دیدگاه مسئولان مشکلات این طرح تا حدی مرتفع می شود و تا نیمه اول سال 91 فاز اول مصلی بزرگ امام خمینی (ره) تهران و بقیه این طرح بزرگ تا پایان کار دولت به اتمام می رسد.
هم اکنون کار مصلی فاز بندی شده و این طرح بسیار بزرگ که تنها قسمت مرکزی آن حدود 320 هزار مترمبع زیربنا دارد؛ با صرف هزینه های میلیاردی که تنها 325 میلیارد تومان آن در سال 89 بوده است همچنان سرمایه ها را بر باد می دهد و هیچ کس در این زمینه پاسخگو نیست.
محمد جعفری علیزاده گفته بود: فاز اول این پروژه در انتهای سال 88 تنها 16 درصد پیشرفت فیزیکی داشت در حالی که در آن زمان بالغ بر یک هزار و 400 نفر فقط فعالیت‌شان را بر روی تکمیل هرچه سریع‌تر این طرح متمرکز کرده بودند.
وی همچنین درباره اعتبار نهایی برای تکمیل طرح مصلی گفته بود که قرار است طرح جامع مصلی مطالعه و تصویب شود که از آن هم خبری نشد.
در واقع با یک برنامه منسجم و مدون و البته کمی دلسوزی باید این پروژه پیش می رفت، حال می خواهیم از مسئولان طرح بپرسیم اکنون با وجود گذشت بیست و چند سال که حدود بیست سال آن بدون امام راحل گذشته است، آیا یک بار پیام وی را خوانده‌اند؟ آیا دغدغه‌ای که باعث شد آیت‌الله خامنه‌ای به فکر انجام این کار بیفتند، فهم شده است؟ آیا سادگی و بی‌تکلفی مصلی که مورد نظر امام بود، رعایت شده است؟
از سویی هم اکنون دستگاههای مختلف دولتی برای پروژه های عمرانی خود همچون احداث تونل و برج های ساختمانی روز شمار قرار می دهند تا هم مردم را نسبت به اتمام طرح آگاه کنند و هم خود را موظف به تکمیل هر چه زودتر آن کنند اما تاکنون هیچ مسئولی درباره آخرین زمان تحویل مصلی تهران سخنی به میان نیاورده است.
هنوز مصلای بزرگ تهران که به نام آن یگانه دوران نیز مزین گشته است، فرم خود را پیدا نکرده است. چرا باید ساخت یک جایگاه نماز در ایران، عمری به درازای یک نسل پیدا کند؟
دیدگاه تان را بنویسید