شیوع یک بیماری مرگبار در آفریقا/ این بیماری ویروسی به ایران می‌رسد؟

دکتر بهزاد امیری رییس گروه مدیریت بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت درباره ویروس ماربورگ گفت: این بیماری ویروسی جزو بیماری‌هایی است که منجر به بروز تب خونریزی‌دهنده می‌شود. ویروس ماربورگ مشابه و از خانواده ویروس ابولا است که جزو تب‌های خونریزی‌دهنده ویروسی طبقه‌بندی می‌شود. خاستگاه این بیماری‌ در آفریقای جنوبی است و اولین بار طغیان آن در جهان در سال ۱۹۶۷ رخ داد و حدود ۵۵ سال قبل در ماربورگ آلمان شناسایی شد. این شناسایی هم به واسطه میمون‌هایی بود که از اوگاندا به آلمان فرستاده بودند تا تحت مطالعه قرار گیرند که سبب انتقال بیماری به کارکنان آزمایشگاه شده بود.

او تاکید کرد: آخرین طغیان بیماری ماربورگ در سال ۲۰۰۵ در کشور آنگولا بود که ۲۵۰ نفر مبتلا شدند. در سال ۲۰۲۱ یک مورد مرگ ناشی از بیماری ماربورگ در غنا و سال ۲۰۲۲ نیز تاکنون ۲ مورد مرگ از این بیماری گزارش شده است.

امیری با تاکید بر اینکه ویروس ماربورگ تهدید برای کشور نیست، تصریح کرد: تبادل مسافری با آن مناطق به کشور وجود ندارد و ورود حیوانات از منطقه مستعد بیماری به ایران هم نداریم. ولی طبیعتا وزارت بهداشت در مبادی مرزی پایگاه مراقبت بهداشت مرزی را فعال کرده است و یکی از کارهایی که انجام می‌دهند رصد شرایط است تا اگر با مورد مشکوکی از بیماری مواجه شدند، اقدامات کنترلی انجام شود.

وی تاکید کرد: البته در حال حاضر ویروس ماربورگ حتی در کشورهای اروپایی هم شناسایی نشده است. از طرفی سازمان بهداشت جهانی نیز در این رابطه اظهار نگرانی نکرده است که احتمال انتقال بیماری به کشورهای مختلف وجود داشته باشد.

وی درباره علائم ابتلا به ویروس ماربورگ اظهار کرد: تب و تظاهرات خونریزی‌دهنده از علائم بیماری است و ممکن است فرد مبتلا به سمت شوک و مرگ پیش رود. این بیماری واکسن و درمان اختصاصی نداشته و تنها درمان حمایتی دارد. ویروس ماربورگ در صورت عدم درمان تا ۸۰ درصد می‌تواند منجر به مرگ شود.

رییس گروه مدیریت بیماری‌های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت با تاکید مجدد بر اینکه ویروس ماربورگ فعلا تهدیدی برای ایران و کشورهای منطقه نیست، گفت: هنوز اعلام نیاز به آزمایشگاه مرجع سلامت و انستیتو پاستور نداده‌ایم ولی اگر ضرورتی باشد که نیاز به امکانات تشخیصی و آزمایشگاهی داشته باشیم با فرجه زمانی کوتاه می‌توان آمادگی شناسایی و پیگیری موارد احتمالی را ایجاد کرد و کیت‌های تشخیصی بیماری را تهیه کرد.

منبع: همشهری‌آنلاین