این بیماری «دزد بی صدا» بینایی است!

لیلا قوجازاده، فوق تخصص چشم درباره «بیماری گلوکوم یا آب سیاه»،گفت:گلوکوم یا آب سیاه بیماری است که طی آن در اثر عواملی نظیر افزایش فشار داخل چشمی، عصب بینایی دچار آسیب پیش رونده می‌شود و این آسیب غیر قابل برگشت است و به تدریج موجب نقص میدان بینایی می‌شود.

وی ادامه داد: در صورتی که بیماری درمان نشده و پیشرفت کند در نهایت می‌تواند به نابینایی کامل منجر شود و تشخیص و درمان زودرس می‌تواند مانع پیشرفت بیماری و نابینایی شود.

این فوق تخصص چشم بیان داشت:‌عصب بینایی از بیش از 1 میلیون رشته عصبی تشکیل شده است و وظیفه آن اتصال شبکیه (پرده حساس به نور در قسمت عقب چشم) به مغز است.

قوجا زاده یادآور شد: برای داشتن دید خوب، سالم بودن عصب بینایی ضروری است و با آسیب دیدن تدریجی این رشته‌های عصبی در ضمن بیماری گلوکوم، نقاط کور در میدان بینایی فرد بیمار ظاهر می‌شود و اگر تمام این رشته‌های عصبی از بین بروند فرد بیمار نابینا خواهد شد.

وی ابراز کرد:‌ این بیماری اغلب بدون علامت آغاز می‌شود و پیش می‌رود؛ به همین دلیل بسیاری از افراد مبتلا به آب سیاه متوجه بیماری خود نیستند. یکی از دلایل اصلی بروز این بیماری بالارفتن فشار چشم است که چون به تدیج افزایش می‌یابد بیمار آن را احساس نمی‌کند.

این فوق تخصص چشم اضافه کرد: دید مرکزی هم تا مراحل پایانی بیماری بدون نقص باقی می‌ماند؛ از آنجا که آب سیاه تا مراحل بسیار پیشرفته که میدان دید محیطی به شدت آسیب دیده است بدون علامت است، به این بیماری دزد بی صدای بینایی هم گفته می‌شود.

 قوجا زاده متذکر شد: به همین دلیل تمام افرادی که سابقه خانوادگی گلوکوم دارند یا یکی از اقوام نزدیکشان در سن جوانی دچار نابینایی شده لازم است منتظر علامت نمانند و در فواصل زمان معین توسط چشم پزشک معاینه شوند.

وی بیان داشت:‌ هر ساله با توجه به اهمیت بیماری گلوکوم یا آب سیاه و شیوع  نابینای ناشی از آن هفته دوم ماه مارس بعنوان هفته جهانی گلوکوم گرامی داشته می‌شود.

این فوق تخصص چشم گفت: بیماری گلوکوم شایع ترین علت نابینایی قابل پیشگیری اما غیرقابل برگشت در دنیا است. افزایش آگاهی عمومی برای جلوگیری از نابینایی ناشی از این بیماری اهمیت بسزایی دارد.

قوجا زاده ابراز کرد:هدف اصلی از نامیدن هفته ای به نام این بیماری آگاهی بخشی عمومی برای ترغیب افراد جامعه به معاینات مرتب چشمی و پیشگیری از نابینایی ناشی از گلوکوم است.

وی افزود: بسیاری از افراد تصور می‌کنند در صورتی مبتلا به گلوکوم هستند که فشار چشم شان بالا باشد اما این قانون همیشه صادق نیست؛ در بعضی از افراد علی رغم فشار طبیعی چشم ابتلا به گلوکوم وجود دارد و برعکس بالا بودن فشار چشم الزاما به معنای ابتلا به گلوکوم نیست.

این فوق تخصص چشم تصریح کرد: ابتلا یا عدم ابتلا به گلوکوم بر اثر بالا بودن فشار چشم بستگی به میزان تحمل عصب بینایی در مقابل فشار بالای چشم دارد و این میزان در افراد مختلف متفاوت است.

قوجا زاده متذکر شد: بعضی از بیماران عوامل خطر بیشتری از افراد دیگر جهت ابتلا به گلوکوم دارند؛ مانند سن بالای 40 سال، داشتن سابقه فامیلی ابتلا به گلوکوم در خانواده، برخی از نژادهای خاص، نزدیک بینی و دوربینی، داشتن سابقه تروما به چشم، سابقه دیابت، سابقه فشار خون بالا و سردردهای میگرنی و کم بودن ضخامت قرنیه است.