ماجرای نهی از منکر در پارک لاله چه بود؟

خبرگزاری فارس: چند روز پیش در پارک لاله پایتخت، در هیاهوی پایان یک روز کاری و در حالی که برخی از مردم در حال گشت و گذار در پارک بوده و عده‌ای نیز در حال برگشت از محل کار به منزل بودند، دختر خانمی در حالی که فاقد حجاب مناسب بوده و شال خود را از سر برداشته و در منظر عمومی در حال آرایش کردن بود، با تذکر مودبانه و امر به معروف یکی از بانوان شهروند با نام «ف. م» روبرو می‌شود.

به شکلی که با دیدن این صحنه نامناسب و به دور از شئونات اسلامی، با نزدیک شدن به این خانم و تذکری آهسته و در گوشی، از وی درخواست می‌کند تا رعایت حجاب و شئونات اسلامی را داشته باشد، اما خانم خاطی با پرخاشگری و دشنام دادن و ضرب و جرح صورت این خانم، نسبت به این تذکر لسانی معترض می‌شود.

این شهروند در گفت‌وگوی مفصل با ما، به توضیح این حادثه پرداخت که در ادامه از نظرتان می‌گذرد.

**درباره وقوع حادثه درگیری در حین امر به معروف و نهی از منکر در پارک لاله توضیح دهید.

در پارک لاله در حال عبور بودم. مشاهده کردم دختر خانم جوانی در قسمتی از پارک که آقایان زیادی ایستاده یا در رفت و آمد بودند، نشسته و در ملا عام مشغول آرایش کردن است. بنده خیلی محترمانه به این خانم نزدیک شدم و آهسته گفتم «خانم شالتان افتاده، لطفا روی سرتان بکشید!»

متاسفانه این خانم به جای تمکین، شروع به فحاشی کردن کردن کرد و گفت «به شما ربطی ندارد» و توهین کرد، اما بنده هیچ عکس‌العملی نشان ندادم.

به این خانم گفتم شما باید قانون را رعایت کنید، اما این خانم برخورد نامناسبی با بنده داشت و شروع به فحاشی کرد؛ به طوری که سعی می‌کرد با داد و فریاد مردم را دور خود جمع کند.

با دیدن این برخورد نامناسب در گوشه‌ای ایستادم و با تلفن همراه خود سعی کردم با پلیس تماس بگیرم، اما این خانم گفت «شما در حال گرفتن فیلم از بنده هستید.»

وقتی دید بنده از این موضوع کوتاه نمی‌آیم، ناگهان به بنده حمله کرد تا روسری و چادر را از سرم بکشد. بنده مقاومت کردم و چادر و روسری خود را محکم نگه داشتم. چون دید نمی‌تواند این کار را کند، به صورتم چنگ زد. خراش بدی در پیشانی و بینی‌ام ایجاد شد و عینکم شکست، اما بنده هیچ عکس‌العمل نداشته و حرفی نزدم.

وقتی دید بنده از این موضوع کوتاه نمی‌آیم، ناگهان به بنده حمله کرد تا روسری و چادر را از سرم بکشد

** بعد از وقوع این حادثه چه اقدامی کردید؟

با پلیس ۱۱۰ تماس گرفتم و بعد از دقایقی پلیس آمد. در حالی که از صورتم خون می‌آمد. پلیس وضعیت را مشاهد کرد و متوجه شد این خانم این کار را کرده است.

بنده به ماموران گفتم به این خانم تذکر رعایت حجاب دادم، اما وی این طور به بنده حمله کرده است. این خانم بدون اینکه عذرخواهی کند، گفت «من از این خانم شاکی هستم؛ چرا به من تذکر داده و به این ربطی ندارد.»

در کلانتری هم باز این خانم توهین و بی احترامی به بنده را ادامه داد. در همان شب به دادسرا رفتیم، اما در آنجا نیز این خانم هیچ اظهار ندامت و عذر خواهی نکرد و فقط گفت «من وی را مجروح نکردم و عینک این خانم به صورتش کشیده شد!» قاضی کشیک توضیحات هر دو نفر ما را دریافت کرد و به این خانم گفت «بر اساس گزارش پلیس، شما متهم هستید.»

این خانم مدام گفت «من از این خانم شاکی هستم و طلبکار بود.» حتی قاضی قصد بازداشت این خانم را داشت؛ البته قبول کرد این خانم با سپردن شناسنامه خود، بازداشت نشود.

وقتی قاضی از این دختر پرسید «پدر و مادرت کجا هستند؟» گفت «من نمی‌توانم این موضوع را برای شما توضیح دهم» البته بعدا در داخل اتاق به قاضی گفت «من کسی را ندارم.»

قاضی کشیک گفت «شما به پزشکی قانونی بروید.» بنده نمی‌دانم که در دست این خانم کلید یا شیئ سختی بوده است؛ البته پزشکی قانونی در گزارش خود نوشته بود، در گزارش پزشکی قانونی آمده که این خانم به صورتم چنگ زده است و جراحات وارده از اصابت جسم سخت ایجاد شده است.

بنده با نیت امر به معروف و نهی از منکر و با رعایت شرایط آن که نباید در انجام آن توهین باشد و شخصیت فرد خورد شود، تذکر دادم. بنده پیگیر این موضوع هستم؛ البته نه به خاطر منافع شخصی بلکه بخاطر اینکه چنین افرادی در پی ایجاد جو و فضای هستند تا بتوانند قانون را زیر پا گذارند.

چرا باید این فضای امن برای چنین افرادی وجود داشته باشد تا بتوانند چنین کار‌هایی را انجام دهند و فحاشی کنند؟! چرا چنین فضایی ایجاد شده که کسی که هنجار شکنی می‌کند و قانون و شرع را زیر پا می‌گذارد، وقتی با آرامش به او تذکر داده می‌شود، این قدر جسارت دارد که به خود حق بدهد، به فرد تذکر دهنده حمله کند و بخواهد حجاب فرد را بردارد و فحاشی کند!

این خانم حق را به خودش می‌داد و توهین می‌کرد؛ یعنی این قدر فضا را برای این افراد امن کرده‌اند که این افراد به خود اجازه می‌دهند فحاشی کنند. این اولین مورد و برخورد با آمر به معروف نیست و آخرین هم نخواهد بود. چرا باید فضا برای این افراد امن باشد تا به خود اجازه دهند حمله کنند و از کار خود اظهار پشیمانی نکنند؟!

چرا چنین فضایی ایجاد شده که کسی که هنجار شکنی می‌کند و قانون و شرع را زیر پا می‌گذارد، وقتی با آرامش به او تذکر داده می‌شود، این قدر جسارت دارد که به خود حق بدهد، به فرد تذکر دهنده حمله کند

زمانی که این اتفاق در پارک لاله افتاد، فردی همراه خانمش آنجا بود و گفت «بنده حاضر هستم بیایم و شهادت بدهم.» این فرد وقتی در کلانتری برای شهادت دادن آمد و توضیح داد که این خانم معمولا در همین قسمت پارک می‌نشیند.

این فرد گفت: «مسیر کار بنده و دوستانم آنجاست؛ وقتی چنین افرادی مثل ما که به اصطلاح تیپ‌های مذهبی هستند عبور می‌کنیم به ما اهانت می‌کند. بار‌ها به ما توهین کرده است، اما ما به وی چیزی نگفته‌ایم.»

این خانم ادامه داد: بنده نمی‌دانم که آیا این افراد باند یا تشکیلاتی هستند که می‌خواهند این فضا را ایجاد کنند تا کسی جرات اعتراض به هنجار شکنی نکند! برخی افراد هم با بنده صحبت کرده و گفته‌اند «ما هم دوست داریم امر به معروف کنیم، اما می‌ترسیم با ما برخورد بدی شود.»

بار‌ها بنده در همین پارک تذکر داده‌ام؛ برخی خانم‌های بد حجاب پذیرفته و حجاب خود را درست کردند، اما این خانم بسیار وقیحانه و با این طرز فکر که حق با اوست و اجازه چنین برخوردی دارد با بنده رفتار کرد.

هنوز هم پشیمان نشده تا عذرخواهی کند. بنده هم به خاطر همین موضوع، پای شکایت خود هستم و می‌خواهم این خانم محکوم شود؛ البته نه به عنوان یک شخص، بلکه به عنوان فردی که جوی علیه آمران به معروف ایجاد می‌کند و باعت ایجاد ترس بین افرادی که دوست دارند امر به معروف کرده و فضای جامعه شان پاک باشد، شده است.

بنده پیگیر این موضوع هستم؛ البته نه به خاطر منافع شخصی بلکه بخاطر اینکه چنین افرادی در پی ایجاد جو و فضای هستند تا بتوانند قانون را زیر پا گذارند

در صورتی که حق خانواده‌های مسلمان است که جامعه پاک باشد. وقتی همسر، فرزند و برادر ما وارد جامعه می‌شوند حقشان است تا از نظر اعتقادی جامعه امن و پاکی داشته باشند.

**در حال حاضر رسیدگی به این موضوع به چه مرحله‌ای رسیده است؟

هفته پیش از کلانتری با بنده تماس گرفته و گفتند قاضی گفته با هم صلح و سازش کنید. ما دو نفر برای صلح و سازش رفتیم، اما این خانم باز هم در کلانتری به بنده توهین کرد و خطاب به بنده گفت شما چادری‌ها! و نمی‌گفت شخص تو؛ یعنی این خانم قصد تخریب افراد محجبه را داشت. چون دیدم این خانم پشیمان نیست و باز هم در کلانتری به بنده اهانت می‌کند، رضایت ندادم و درخواست کردم روال قانونی پرونده طی شود.

**ستاد امر به معروف و نهی از منکر به شما چه پاسخی داده است؟

بنده با ستاد امر به معروف و نهی از منکر ارتباط گرفتم و درخواست کردم به این موضوع رسیدگی کنند. به صورت حضوری برای آن‌ها توضیح دادم و آن‌ها نیز گفتند موضوع را پیگیری می‌کنیم.

ستاد امر به معروف و نهی از منکر گفت ما کاملا از آمران به معروف و ناهیان از منکر حمایت می‌کنیم. بنده از آن‌ها درخواست حضور در دادگاه را کردم؛ البته نه به عنوان حمایت از شخص خودم، بلکه برای اینکه این افراد ببینند اگر با آمر به معروف برخورد کنند با یک ستاد امر به معروف و نهی از منکر روبرو هستند نه با یک فرد.

ستاد امر به معروف و نهی از منکر گفت اگر لازم باشد برای شما وکیل می‌گیرم و لایحه تنظیم کرده و پیگیری قضایی می‌کنیم. همچنین گفتند ما خودمان نیز شکایت می‌کنیم و حتی اگر شما هم رضایت بدهید، شکایت ما پابرجاست.

باید توضیح بدهم طبق قانون اساسی و در اصل هشتم گفته شده در جمهوری اسلامی ایران امر به معروف و نهی از منکر وظیفه همگانی بوده و به صورت متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت است؛ شرایط، حدود و کیفیت آن را نیز قانون معین کرده است.

قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر نیز در مجلس تصویب شده است و در تاریخ ۹.۲.۹۴ نامه حمایت از آمران امر به معروف و ناهیان از منکر از طرف مجلس به دولت ابلاغ شده است.