دعا بکن که بمیرم به زیر پرچم تو

کفاف داد اگر عمر من به ماتم تو دعا بکن که بمیرم به زیر پرچم تو بهشت را وسط سینه تو می یابد کسی که در همه عمرش شده ست آدم تو به سوز دل به دلم چای این حسینیه گفت که دم به دم نفسش زنده است از دم تو حدیث چشم ترم در عزات این گونه است گیاه خشک که وابسته شد به شبنم تو چه می توان بنویسد بشر به نام تو چون غدیر رفته به قربان اسم اعظم تو ربیع الاول و ثانی، رجب و شعبانم همه فدایی یک روز از محرم تو چه خوش شبیه پدربذل و بخششی داری به دست دیگری افتاده است خاتم تو خوشا اثابت سر بر اصابت محمل خوشا که سر زند از خواهر مکرم تو مصیبت همه اولیا یکی است ولی امان ز ماتم تو، الامان ز ماتم تو سپس چند بیتی نذر حضرت مسلم بن عقیل خواند که: خورشید خوابیده انگار بعد از غروبی دوباره شب آمده ، گشته حیران در کوچه ها یک ستاره خفاش شب در کمین است، دستان او «صبح چین» است می ریزد از دست پستش، خون کبوتر هماره وقتی رسیدم به این شهر؛ مردم همه مرد بودند حالا ندارم میان نامردمان راه چاره این مردم اهل شکستند، حرمت وَ بیعت ندارد آئینه اند اهل بیتت، این مردمان سنگ خاره در آب می بینم انگار، دستان قطع علمدار ایضا تو را آن زمان که مشکش شده پاره پاره پایان افسانه ما خیلی شبیه است با هم تو می روی روی نیزه، من روی دارالعماره در پشت دروازه شهر یک فاتحه قسمتم کن جسم مرا یا اباالعشق وقتی که کردی نظاره