ام‌المصایبی که حماسه حسینی راجاودان کرد

مهر: قیام‌ها و انقلاب‌های بسیاری در این کره خاکی شکل گرفته که البته تنها معدودی، جاودانه و اثرگذار بوده اند و بی شک مهم‌ترین آنها، نهضت عاشورایی اباعبد‎الله الحسین(ع) است. به راستی که حماسة حسینی، شورانگیزترین و تأثیرگذارترین ‏حماسة تاریخ بشری است که نیرومندترین احساسات میلیون‌ها انسان ‏آزاده را در پهنه گیتی برانگیخته و بر می انگیزاند و به واقع که رمز و راز این مساله، در عبارت معروف "کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا" نهفته است. کم نبوده اند حوادث دردناک و جان گداز در طول عمر بشریت که با گذشت زمان ‏کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر گشته و به فراموشخانه تاریخ سپرده شده اند و این در حالی است که روز ‏به روز بر عظمت و تأثیرگذاری حادثه عاشورا ‏افزوده می‌شود.‏ به اذعان بسیاری از مورخان و صاحب نظران، یکی از شاهکارهای سیدالشهدا(ع) در نهضت عاشورا، همراه بردن زنان و کودکان از حجاز به سوی عراق است. به گواه تاریخ، چنانچه آن حضرت(ع) غیر از اهل بیت(ع)، عده‌ای دیگر را با خود می‌بردند، ‏یقیناً تمامی آنها به دست خصم دون، همانند دیگر یاران امام ‏حسین(ع) کشته می‌شدند و در صورت حیات، به چنین افرادی پس از شهادت ‏امام و یارانش اجازه و امکان تبلیغ نمی‌دادند.‏ از سویی نیز هیچ مبلّغ و خطیبی قادر نبود، همانند اهل بیت(ع) به ‏خصوص سیدالساجدین(ع) و عالمه و عقیله بنی‌هاشم، زینب کبری(س) با ‏کلام آتشین و خطبه‌های گویا و منطقی خود مردم را آن سان تحت تأثیر قرار دهند. بدون تردید در نهضت تبلیغی کاروان اسرای عاشوراییان، حضرت ‏زینب(س) در کنار امام سجاد(ع) نقش بسیار برجسته و ماندگاری دارد. پیش از شهادت، امام حسین (ع) وظیفه حفظ و مراقبت از زنان و کودکان و پرستاری از ‏بیماران را به خواهرش زینب کبری(س) سپرده بود چون ایشان با شناختی که ‏از شخصیت بی‌نظیر خواهرشان داشتند به خوبی می‌دانست که تنها زینب(س) است ‏که می‌تواند پناهگاه و تکیه‌گاه آنان باشد. این بانوی بزرگوار اسلام که به حق در فرهنگ شیعی از ایشان به "ام المصایب" یاد می شود، در کنار سرپرستی اطفال و زنان رنج دیده و مصیبت زده، پیام رسان خون های مقدس دشت نینوا شد و به راستی که کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود... . خطبة دخت دلاور علی مرتضی(ع) در شهر کوفه و در حال اسارت، از جنایات بی شرمانه امویان در کربلا و نیز نحوه شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) پرده ‏برداشت و عمق فریبکاری و تزویر و ظلم وستم آنان را آشکار نمود؛ همچنین ‏بی‌وفایی و پیمان شکنی و آینده دردناک کوفیان را روشن ساخت، آنان ‏را منقلب کرد، پایه‌های کاخ قدرت حاکمان دستگاه جور را به ‏لرزه افکند و البته به خوبی پیام خون شهیدان را به غفلت زدگان ‏و فریب خوردگان رساند. از سویی نقش حضرت زینب(س) در امر تحریف زدایی از نهضت حسینی نیز بسیار کلیدی و پررنگ است. هنگامی که اسیران کربلا را به کاخ ابن زیاد در کوفه آوردند، فرزند ملعون مرجانه خطاب ‏به زینب کبری(س) گفت: «دیدی خداوند با برادرت چه کرد؟!.‏» زینب (س) در پاسخ با شجاعت هر چه تمام‌تر فرمود: «من دربارة‌ برادرم ‏از خدا جز خوبی ندیدم. برادرم و یاران او به راهی رفتند که خدا ‏خواست، آنان شهادت با افتخار را می‌خواستند و به این نعمت ‏رسیدند. اما تو ای پسر زیاد خود را برای جواب دادن به آن چه ‏کرده‌ای آماده کن که خداوند بین تو و آنان حکم خواهد کرد». آری! شجاعت، صبر و بصیرت زینبی بود که حماسه حسینی را برای همیشه تاریخ ماندگار ساخت و ثابت کرد که فاتحان اصلی دشت کربلا، به خون خفتگانی بودند که در نیم روز، والاترین درس عبودیت و آزادگی را به بشریت آموختند.