بهانه‌ حضور نظامی آمریکا در افغانستان

خبرگزاری ایسنا: واشنگتن پست در تحلیلی از اقدام ترامپ در خروج سربازان آمریکایی از افغانستان می‌نویسد: " دستور خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان در نشست چند روز گذشته کاخ سفید مطرح شد و این اقدام باعث کاهش نیروهای نظامی آمریکا از ۱۴ هزار سرباز به حدود هفت هزار تن می‌شود و پنتاگون را وادار می سازد به پشتیبانی و حمایت از نیروهای افغان بسنده کند.

نیروهای افغانستان در طول سال میلادی جاری ماهانه با صدها فاجعه مرگبار به دلیل افزایش فشار طالبان علیه دولت افغانستان روبرو بوده‌اند و این حملات به رغم گسترش ماموریت‌های پنتاگون دراین کشور طی ۱۶ ماه گذشته بوده است.

مقامات نظامی آمریکا در افغانستان و در پنتاگون از پاسخگویی درباره برنامه‌های خروج خودداری کردند، اما برخی از مقامات آمریکا و نزدیک به رییس جمهور که به دلیل حساسیت موجود درباره این موضوع خواستند که نامشان فاش نشود، اعلام کردند که آنها تلاش می‌کنند نظر رییس جمهور را عوض کنند.

ترامپ از گذشته اعلام کرده بود که از جنگ ۱۷ ساله در افغانستان ناامید شده است. سال گذشته میلادی به هنگام معرفی برنامه خود درباره افغانستان وی از تلاش های باراک اوباما، رییس جمهور پیشین آمریکا انتقاد کرد و گفت: این تلاش‌ها به اندازه کافی قدرتمند نبود.

جیمز ماتیس ، وزیر دفاع آمریکا که روز پنجشنبه‌ استعفا داد و دیگر مشاوران ارشد آمریکا که برای ماندن در افغانستان تلاش می کردند در حال خروج از دولت هستند، صداهای پر نفوذ دیگر در حوزه سیاست خارجی نیز خسته شده‌اند، اما آنها درباره نتایج خروج همه سربازان آمریکایی از افغانستان تمرکز کرده‌اند. اقدامی که بر توان پنتاگون در انجام حملاتی علیه گروه‌های تروریستی نظیر داعش و القاعده تاثیر می‌گذارد.

جیمز استاوریدیس، یکی از مقامات بازنشسته نیروی دریایی آمریکا اعلام کرد: خروج از افغانستان حتی از خروج آمریکا از سوریه ترسناک تر است. این اقدام ممکن است باعث تقویت طالبان شود. خروج هفت هزار سرباز از افغانستان یک اشتباه بزرگ است، اما ماموریت آمریکا می‌تواند بیشتر توجهش به حملات علیه گروه‌های تروریستی متمرکز شود.

مقامات نظامی در افغانستان و پنتاگون به صورت خصوصی از پایان صبر ترامپ درباره افغانستان می‌گویند اما بسیاری امیدوار هستند که دست کم ماموریت ضد تروریسم باقی بماند. برای حفظ این ماموریت پنتاگون باید دست کم یکی از پایگاه‌های بزرگ مانند پایگاه هوایی بگرام در کابل را باز نگه داشته و همچنین نیروهای ویژه‌ عملیاتی و جنگنده‌های اف ۱۶ و واحدهای پشتیبانی باقی بمانند.

از ماه سپتامبر نیروهای آمریکایی در افغانستان به فرماندهی ژنرال آستین اسکات میلر بوده‌اند. وی در گذشته فرماندهی عملیات ویژه‌ مشترک و عملیات ضد تروریسم در سراسر جهان را بر عهده گرفته است . امسال پنتاگون نسبت به سال‌های پیش بیشتر در افغانستان بمباران کرده است. ماه گذشته میلادی عملیاتی در ولایت هلمند، ولایت جنوبی افغانستان علیه القاعده انجام گرفت.

در افغانستان مشاوران اشرف غنی، رییس جمهور این کشور تلاش می‌کنند که این اخبار را چندان بزرگ نشان ندهند. این‌ در حالی است که بسیاری از ناظران نگرانی خود را در این باره اعلام کرده‌اند.

هارون چاخانسوری، سخنگوی ارشد غنی در یک شبکه تلویزیونی در افغانستان اعلام کرد: چنین خروجی تاثیر بزرگی بر ثبات افغانستان برای دفاع از خودش ندارد. بیشترین نیروهای آمریکایی که قرار است خارج شوند در ماموریت‌های مشاوره و آموزش نیروهای افغانی حضور داشتند. نیروهای افغانی ظرفیت دفاع از کشورشان را دارند.

همچنین فضل فضیلی ، یکی دیگر از مشاوران غنی در پیامی در توییتر اعلام کرد: خروج تنها چند هزار مشاوران خارجی نظامی تاثیری بر امنیت افغانستان ندارد.

وی در پیام دیگری نوشت: از سال ۲۰۱۴ بیشتر نیروهای آمریکایی که در میدان نبرد حضور داشتند، کشور را ترک کردند. این اتفاق نشان داد که افغانستان با خروج نیروهای آمریکایی دچار سقوط نمی‌شود. نیروهای امنیتی و دفاعی شجاع ما از کشور دفاع خواهند کرد.

این اظهارات خوش بینانه کاملا مغایر با واکنش های هشدار آمیز و پیش‌بینی های نه چندان خوشایند تحلیلگران ، مقامات پیشین و چهره های سیاسی در افغانستان و پاکستان است.

در هر دو کشور جمعی از ناظران اعلام کرده‌اند که نگران هستند خروج ناگهانی سربازان آمریکایی باعث بی ثباتی سیاسی در افغانستان شود و به شورشیان طالبان قدرت بیشتری در میز مذاکره و یا مسدود کردن مذاکرات صلح بدهد. همچنین افغانستان را در برابر حملات تروریستی به آسیب پذیرتر می‌کند.

بسیاری این کاهش نیرو را با بی توجهی آمریکا به افغانستان بعد از اشغالگری نظامی شوروی در سال ۱۹۸۹ که منجر به سقوط دولت در کابل و جنگ داخلی فاجعه باری در کشور شد، مقایسه می‌کنند.

میر هارون، یک تحلیلگر سیاسی در کابل اعلام کرد: کاهش حضور نظامی آمریکا باعث تقویت جایگاه طالبان در مذاکرات صلح شده است و روند وقوع بحران سیاسی در کابل را تسریع می بخشد. قدرت‌های منطقه‌ای بار دیگر برای دستیابی به نفوذ در افغانستان با یکدیگر رقابت خواهند کرد، اما هیچ یک از آنها نخواهند توانست خلاء سیاسی و اقتصادی به وجود آمده در خروج آمریکا را پر کنند و در نهایت تاریخ دوباره تکرار خواهد شد."