برزیلی‌ها امروز به پای صندوق‌های رأی می‌روند

به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، بسیاری گمانه‌زنی کرده‌اند که این نارضایتی منجر به افزایش اقبال یک کاندیدای ناشناخته در این انتخابات به منظور پایان دادن به هژمونی حزب کارگر و همچنین حزب راست میانه‌روی سوسیال دموکرات که سال‌ها بر سیاست این کشور تسلط داشته‌اند، شده است.

با این حال کسی که بیشترین نفع را از این خشم عمومی برده "خائر بولسونارو" نماینده کهنه‌کار کنگره برای مدت 27 سال است.

او یک کاندیدای غریبه است که دستور کارش عمدتا بر پایه مواضع راست تند بوده که منجر به جذب بسیاری به وی و در عین حال دفع بسیاری دیگر از او شده است.

او نوستالژی دیکتاتوری نظامی را همراه با توهین‌هایی به زنان و هم‌جنس‌گرایان ارائه کرده و خواهان مبارزه با جرائم از طریق افزایش اختیارات نیروی پلیسی شده که تا همین الان نیز به عنوان یک نیروی مرگبار خود را نشان داده است.

در جایگاه دوم "فرناندو حداد"، شهردار سابق سائوپائولو از حزب کارگر قرار دارد؛ حزبی که در چهار انتخابات ریاست جمهوری قبلی پیروز شده است.

جدیدترین نظرسنجی انجام شده از سوی «دیتافولها» نشان داد که بولسونارو 36 درصد رای داشته و حداد 14 درصد از او کمتر رای دارد.

این نظرسنجی با پرسش از 19 هزار و 552 نفر از روز جمعه تا شنبه انجام شده و نشان می‌دهد که در انتخابات امروز کسی احتمالا اکثریت قاطع آراء را کسب نخواهد کرد و چنانچه اینگونه شود، دور دوم انتخابات در 28 اکتبر برگزار خواهد شد.

مونیکا دبوله، مدیر مطالعات آمریکای لاتین در دانشگاه جان‌ هاپکینز گفت: به طور کلی این عجیب‌ترین انتخاباتی است که من تاکنون دیده‌ام. این انتخابات ظاهرا قرار است که رقابت میان دو کاندیدایی که ضعیف‌ترین کاندیداهای ممکن هستند، باشد.

کمپین این انتخابات برزیل که بزرگ‌ترین اقتصاد آمریکا لاتین را دارد و شریک تجاری بزرگ برای کشورهای منطقه و یک وزنه دیپلماتیک بزرگ محسوب می‌شود، تاکنون غیر قابل پیش بینی و نسبتا متشنج بوده است.

در نظرسنجی‌های اولیه لوئیس ایناسیو لولا داسیلوا، رئیس جمهور سابق با اختلاف بالایی پیشتاز بود،‌ اما او بعدا به دلیل محکوم شدن به اتهام فساد از کاندیداتوری منع شد. اوایل سپتامبر نیز بولسونارو در یک تجمع انتخاباتی مورد اصابت چاقو قرار گرفت و در هفته‌های اخیر عمدتا از تخت بیمارستان تبلیغ انتخاباتی انجام می‌داد. به طور کلی نیز برزیلی‌ها گفته‌اند که اطمینانشان به رهبرانشان و امیدشان به آینده در حال تضعیف است.

این انتخابات عمدتا یک روزنه امید برای پایان دادن به دوران متلاطم اخیر سیاست برزیل تلقی شده که در این دوران تعداد زیادی از سیاستمداران و چهره‌های تجاری به اتهام فساد به زندان افتاده‌اند.

یک رئیس جمهور استیضاح و از سمتش برکنار شد و اقتصاد برزیل گرفتار یک رکود طولانی مدت شد.

بولسونارو که عمدتا گرایش به طبقه متوسط دارد،‌ یک کشور در حال سقوط را ترسیم کرده که در آن قاچاقچیان مواد مخدر و سیاستمداران به یک میزان از مجازات فرار می‌کنند و این کشور گرفتار آسیب اخلاقی شده است.

او از تسهیل مالکیت سلاح حمایت کرده تا مردم در برزیل بتوانند با مجرمین مبارزه کنند و خواهان بازتر کردن دست پلیس برای استفاده از زور علیه مجرمین شده و همچنین از بازیابی ارزش‌های سنتی برزیلی صحبت کرده است.

با این حال عده‌ای با برخی مواضع وی از جمله اظهارنظرهای تمسخرآمیزش درباره گروه‌هایی نظیر زنان، سیاه پوستان و هم‌جنس‌گرایان مشکل پیدا کرده‌اند.

در این میان حداد و حزب کارگر نیز از برزیل به عنوان کشوری که توسط نخبگان به انحصار در آمده و این نخبگان صرفا به دنبال حفظ منافعشان به هر قیمت ممکن هستند، صحبت کرده‌اند.

به گفته این حزب و حداد، برزیل دیگر نمی‌تواند شاهد فقیرتر شدن مردم بوده و باید برای بهبود طبقه کارگر تلاش کنند.

حداد همچنین وعده داده که اصلاحات اقتصادی میشل تامر، رئیس جمهور در حال کناره‌گیری را که به گفته او باعث تضعیف حقوق کارگران شده برچیند و در برنامه‌های رفاه اجتماعی،‌ سرمایه‌گذاری را افزایش دهد و برزیل را به سال‌های رونق اقتصادی تحت رهبری لولا داسیلوا بازگرداند.

در این میان عده‌ای از برزیلی‌ها هستند که از هیچ یک از این دو کاندیدا حمایت نمی‌کنند و هر دوی آن‌ها را سمبل‌های یک سیستم در هم شکسته می‌دانند. شاید هیچ چیز در برزیل ناکارآمدی سیستم را به اندازه رسوایی فساد بزرگی که به رسوایی "کارواش" شهرت یافت،‌ نشان نداد.

در این رسوایی، دادستان‌ها گفتند که دولت برزیل سال‌ها مثل یک کارتل اداره شده و در این سال‌ها میلیاردها دلار حق حساب و رشوه برای اعطای قراردادهای دولتی دریافت شد.

در این انتخابات حضور کاندیداهای جزء و ناشناخته از سوی گروه‌های به حاشیه رانده شده به ویژه برزیلی‌های سیاه پوست، بومی و تراجنسیتی افزایش یافته است.

برخی گمانه‌زنی کرده‌اند که ضدیت گسترده عمومی با تشکیلات حاکم ممکن است منجر به حضور نماینده‌های متنوع‌تر در طبقه حاکم شود.

انتهای پیام