بلندی‌های جولان؛ یک خروج و آغاز جنگ قدرت پنهان

خبرگزاری: با تغییر موضع نیرو‌های مقاومت در مناطق نزدیک به بلندی‌های جولان (مرز سوریه با سرزمین‌های اشغالی) نوعی خلع قدرت در این منطقه ایجاد شده به نوعی که ظرف روز‌های گذشته هم خبر تصمیم روسیه برای اعزام نیرو‌های پلیس نظامی منتشر شد و هم خبر گشت زنی کلاه آبی‌ها در بلندی‌های جولان. این وضعیت (خلاء قدرت) پس از آن آغاز شد که نیرو‌های مقاومت اقدام به تغییر موضع خود در مناطق نزدیک به بلندی‌های جولان کردند. این مناطق که پیشتر در اختیار گروه‌های شورشی و تروریستی بود چندی قبل بدست ارتش سوریه و نیرو‌های مقاومت فتح شده بود. از زمان تسلط نیرو‌های مقاومت بر این مناطق، رژیم صهیونیستی اقداماتی را برای خروج این نیرو‌ها از مناطق مشرف به مرز سوریه با سرزمین‌های اشغالی آغاز کرد و مقامات این رژیم که امنیت پوشالی خود را در خطر می‌دیدند اقدام به لابی‌های گسترده در مسکو و واشنگتن نموده و از هیچ تلاشی برای خروج نیرو‌های مقاومت از مناطق نزدیک به بلندی‌های جولان دریغ نکردند. لازم به ذکر است که بلندی‌های جولان یکی از نقاط اصلی امدادرسانی رژیم صهیونیستی به گروه‌های مخالف حکومت سوریه و تروریست‌های فعال در این کشور است از همین رو تل آویو تلاش کرد تا نیرو‌های مقاومت در این منطقه حضور نداشته باشند. البته رژیم صهیونیستی پیشتر تلاش‌هایی را انجام داده بود تا این منطقه را به نام خود ضبط کند و در همین راستا استقرار خانواده‌های یهودی در بلندی‌های جولان را در دستور کار خود قرار داد. اهمیت بلندی‌های جولان برای رژیم صهیونیستی اهمیت بلندی‌های جولان برای تل آویو به حدی است که رژیم صهیونیستی از تحولات سوریه از بهار سال ۲۰۱۱ میلادی تاکنون برای تقویت شهرک‌سازی در بلندی‌های اشغالی جولان استفاده می‌کند. این رژیم با پروژه‌های مختلف شهرک نشینان را به این مناطق منتقل می‌کند و تاکید کرده است که هر گونه عملیات عقب‌نشینی از جولان در آینده را نخواهد پذیرفت. علاوه بر آن در سال‌های گذشته نیز پایگاه اسرائیلی والا با انتشار خبری فاش کرد که رژیم صهیونیستی درصدد ایجاد یک منطقه امنیتی در بلندی‌های اشغالی جولان به بهانه حمایت از دروزی‌ها است. این منبع همچنین به نقل از منابع نظامی و اسرائیلی افزود که رژیم صهیونیستی در این خصوص تماس‌های متعددی را با صلیب سرخ، سازمان ملل و دیگر کشور‌ها برقرار کرده است. به بیان دیگر اهمیت استراتژیک جولان باعث شده است تا اسرائیل هرگونه تهدید علیه این منطقه را تهدید علیه امنیت خود تلقی کند. وجود بلندی‌ها در مناطق مرزی، اشراف و برتری نیرو‌های نظامی یک طرف بر طرف دیگر را موجب می‌شود. فقدان عمق استراتژیک در اسرائیل، تل‌آویو را از منطقه جولان در معرض تهدید قرار داده و نزدیکی دمشق به جولان، همین شرایط را برای پایتخت سوریه، که در نزدیکی مرز قرار دارد، رقم زده است؛ بنابراین تسلط بر این منطقه به لحاظ استراتژیک، به ویژه در زمان وقوع جنگ، از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. در جریان جنگ سوریه با تروریسم نیز اسرائیل بیشترین واهمه را از نزدیک شدن نیرو‌های مقاومت به جولان داشت. اما بلندی‌های جولان فقط از لحاظ امنیتی برای رژیم صهیونیستی مهم نیست بلکه وجود منابع طبیعی در این منطقه نیز سبب افزایش طمع صهیونیست‌ها برای تملک جولان شده است. جولان از لحاظ منابع آب آشامیدنی منطقه‌ای با اهمیت بوده و علاوه بر آن وجود حوزه‌های نفتی نیز در جولان اثبات شده است بطوریکه رژیم صهیونیستی در سال ۱۳۹۲ با اعطای مجوز اکتشاف نفت به یک شرکت اسرائیلی‌ـ‌آمریکایی در بلندی‌های جولان، اقدام به استخراج نفت از جولان کرد. شرکت اسرائیلی حفاری «افق» نیز در سال ۹۳ مقدمات لازم را برای آغاز حفاری اکتشاف و استخراج نفت در منطقه «نفت ۵» در جولان اشغالی را آغاز کرد. اسرائیل به دنبال آن است تا بیش از یک میلیارد بشکه نفت از جولان استخراج کند. جنگ قدرت وجود همین دلایل در روز‌های گذشته موجب انتشار خبر‌های متعدد در خصوص استقرار نیرو‌های مختلف در بلندی‌های جولان شده است. از یک سو روسیه از تصمیم خود برای اعزام پلیس نظامی به جولان خبر داده و از سوی دیگر سازمان ملل پیش دستی کرده و کلاه آبی‌ها را به منطقه می‌فرستد. هر چند رژیم صهیونیستی در ظاهر اعلام کرده که خواستار حضور نیرو‌های صرفا سوری در مناطق نزدیک به بلندی‌های جولان است، اما این فقط ظاهر ماجراست، چون حضور نظامیان سوری در منطقه موجب تسلط آن‌ها بر رژیم صهیونیستی می‌شود از همین رو طبیعی است که تل آویو با کشور‌های مختلف و نهاد‌های بین المللی رایزنی کند تا بلکه آن‌ها را ترغیب به حضور در این منطقه نموده و از وضعیت بوجود آمده به نفع خود استفاده کند. جنگ سوریه رو به پایان است از همین رو اقدامات نامحسوس از سوی کشور‌های مختلف آغاز شده تا سهمی از سوریه پس از جنگ را داشته باشند که اظهارات روز جمعه سفیر چین در دمشق در خصوص کمک پکن به دمشق در عملیات ادلب را نیز می‌توان در همین راستا طبقه بندی کرد.