سایه بحران امنیت بر اروپا

خبرگزاری مهر: با آغاز برگزاری جشنهای سال نوی میلادی در کشورهای اروپایی، اکثر کشورهای عضو اتحادیه اروپا به لحاظ امنیتی در وضعیت آماده باش کامل قرار دارند.

این در حالی است که ضریب هشدارهای امنیتی طی ماههای اخیر در برخی کشورهای اروپایی افزایش یافته است. اگرچه قاره اروپا در سال ۲۰۱۷ میلادی نسبت به سال گذشته ( سال ۲۰۱۶) ، کمتر در معرض حملات تروریستی گروههای تکفیری مانند داعش قرار داشته است، اما همچنان مخاطرات بالقوه امنیتی در کشورهایی مانند فرانسه و المان به قوت خود باقی مانده است.

در این میان، دولت فرانسه از استقرار حدود ۱۰۰ هزار نیروی امنیتی برای حفاظت از شهروندان در مقابل حملات تروریستی احتمالی خبر داده است. لازم به ذکر است که بر اساس قانون جدید مقابله با تروریسم که از سوی دولت اماموئل مکرون طراحی شده است، قدرت و اختیارات پلیس فرانسه برای مقابله با تهدیدات امنیتی افزایش یافته است.

مقامات آلمانی نیز صراحتا در خصوص احتمال وقوع حملات تروریستی در ایالات مختلف این کشور هشدار داده اند. بازگشت احتمالیاتباع تکفیری کشورهای اروپایی از سوریه و عراق ، این روند را تشدید کرده است. ضمن آنکه خطر جریانهای راست افراطی در کشورهای مختلف اروپایی و تحریک هواداران آنها ( که معمولا گروههای نژادپرست را شامل می شوند) می تواند مولد بحرانهای امنیتی گسترده ای در اروپا باشد.

این هشدارها نشان می دهد که «بحران امنیت» کماکان حکم بحرانی زیربنایی و مستمر را در معادلات اروپای واحد دارد. این بحران می تواند در سال جدید میلادی ( سال ۲۰۱۸) تحت تاثیر عوامل مختلف تشدیذ شود. به عبارت بهتر، بحران امنیت موضوعی است که اروپای واحد امروز آن را به شدت لمس می کند.

سیاستهای امنیتی مشترک در اروپا نه تنها منجر به بهبود اوضاع امنیتی در مرزهای شنگن و دیگر مرزهای اروپایی نشده است، بلکه به نقطه آسیب اطلاعاتی و امنیتی در این مجموعه تبدیل شده است.

طی سالهای اخیر، مدیریت امنیتی مشترک کشورهای اروپایی بارها از سوی گروههای ملی گرا و ضد اروپایی به چالش کشیده شده است. "امنیت" به عنوان حداقلی ترین نیازی که شهروندان اروپایی آن را در زندگی روزمره فردی و اجتماعی خود باید حس کنند، این روزها به حلقه مفقوده و معمایی تبدیل شده است که کمتر کسی قدرت تجزیه و تحلیل آن را دارد.

در این میان سیاستهای امنیتی جاری و گذشته در اروپای واحد در شکل گیری بحران امنیت در این مجموعه دخیل بوده است.

بی تفاوتی سرویسهای امنیتی اروپا در قبال تقویت گروههای نژادپرست و ضد مهاجرت (مانند جنبش پگیدا در آلمان) و متعاقبا حمایت این دستگاهها از جریانهای تکفیری در منطقه غرب آسیا منجر به قرار گرفتن اروپای واحد در وضعیت فعلی و مواجهه آن با بحرانهای امنیتی شده است.

نباید فراموش کرد که نهادهای امنیتی اروپا در سالهای قبل از تشکیل داعش، حساسیتی نسبت به فعالیتهای فکری و تبلیغی گروههای تکفیری مورد حمایت عربستان سعودی در داخل خاک خود نداشتند.

از سوی دیگر، از سال ۲۰۱۳ (زمان شکل گیری داعش) تا کنون، نیز حمایتهای تسلیحاتی کشورهایی مانند انگلیس، فرانسه و آلمان از اصلی ترین حامی گروههای تروریستی در منطقه یعنی عربستان سعودی نقش به سزایی در استمرار حیات گروههای تروریستی در سوریه و عراق داشته است.

با این حال، هم اکنون با نابودی خلافت داعش در سوریه و عراق، مخاطرات امنیتی ناشی از بازگشت اتباع اروپایی داعش و دیگر گروههای تروریستی به خاک اروپا ملموس تر است. در هر حال غرب در حوزه بحرانهای امنیتی با ساختار ناهمگونی مواجه است که خود در ایجاد آن نقش داشته است.